THE BEGINNING (Series 1)

Chapter 5

Katatapos lang ng klase at tahimik lang nag liligpit si jazel, ng lumapit si Lon.

"Hoy!" Tawag nito.

"Sumama kanalang muna kay Nana Umuwi, may pupuntahan pa ako." Dire-diretsong sabi ni jazel na hindi man lang tumingin kay Lon.

"Oi, galit ka ba?" Tanong sakanya ni Lon.

Napa buntong hininga nalang si jazel at lumingon dito, ginulo niya ang buhok ni Lon at saka tipid na ngumiti.

"Alam mo namang hindi ko kayang magalit sayo diba?" Ani niya dito.

Ngumiti si Lon ng napaka tamis at saka tumango, nagulat nalang nalang si jazel ng bigla lang siya nitong niyakap.

"Salamat, dahil kahit na may kasalanan ako sayo hindi ka parin galit." Hindi man niya makita ang mukha ni Lon, pero alam niya na nakangiti ito, napangiti ito at yumakap madin.

"Sge na, umuwi ka agad ha" pag paalala niya dito.

"Yes sir!" Nakangiting sabi nito na parang Sundalo dahul naka saludo ito. Tumalikod na si Lon at tumakbo na parang bata.

Ang ngiting kanina lang ay gamit gamit ni jazel ay nawala, Kinuha nito ang kanyang Bag at saka lumabas na.
.....

Nasa likod na ng faculty si jazel, At pinuntahan ang lalaking nakatayo sa kilid na nakatingin sa langit.

Parang naramdaman naman nito ang kanyang presensya kaya ito lumingon, Napaayos ito ng tayo.
Tumingin ito sa likod ni jazel na parang inaalam kung may kasama ba ito.

Huminga muna ito ng malalim at saka nag salita. "Sorry about what happened 10 years ago." Nakatungo nitong sabi.

"Hindi ko kailangan ang sorry mo, Iba ang pinunta ko dito at alam mo kong ano yon." Malamig na sabi niya dito.tumango si dexter at saka nag salita.

"Nung araw na mag na-nine months na sana kami ni Lich ay Kinausap Ako ni daddy, Pupunta daw kami nang Canada, Dahil may importante daw itong Meeting doon, At hindi naman ako maka tanggi kaya sumama nalang ako." Huminga muna ito ng malalim at saka nagpatuloy. Tahimik lang si jazel na nakikinig. "Magpapa alam sana ako ni Lich sa araw nayon pero hindi ko mahanap lahat nang gadgets ko.Binalak ko nalang na kapag umuwi ako,ay don nalang ipapaalam kay lich kong bakit hindi ako nag papakita."

"Eh,bakit hindi kana bumalik?" Nakatingin sa kalangitan na tanong ni jazel.

"Sa araw nayon ay hindi ko alam na maghihiwalay na pala si mommy at daddy. Nakakatawa nga, kaya pala nawala yung mga gadgets at passport ko dahil nakay daddy. Hindi niya gustong Umuwi ako at hindi niya gustong May kakausapin pa ako dito sa pinas." Mapait na ngumiti ito kay jazel, kahit na wala sakanya ang paningin nito.

"Alam ba ni jan?" Tanong ni jazel kay dexter.

"Hindi,Iwan ko ba kung bakit hindi nila sinabi." Pilit itong tumawa at saka nagpakawala ng hininga. Tumingin si jazel kay Dexter at saka nag salita.

"Yung mga sinabi mo ngayon, Ay sabihin mo din kay Lon. Dapat niya ding malaman ang rason kong bakit ka nawala dahil siya yung nasaktan ng sobra sa araw na yon." Tumalikod na ito at magsisimula na sanang maglakad ng may nakalimutan itong Sasabihin.

"Pagkatapos mong ipaliwanag sakanya ang lahat,Wag muna siyang guguluhin pa." malamig na sabi nito kay dexter, At Nagpatuloy ng mag lakad.

Kinabukasan....

Nakangiting naglalakad si Lon papuntang paaralan kasama ang kanyang ate na naka busangot ang mukha.

nakita kasi ni mama na may kasama itong lalaki kahapon bago umuwi, Kaya ayon pinagalitan, At nadamay pa ako.