Thorned Strings

Chapter 04

"Pasok ka muna babe," ang sabi ko sakanya ng bumaba ako ng sasakyan niya na tinanguan lang niya.

"Juice or tubig?," tanong ko sakaniya ng nakapasok kami sa loob. Ngumiti siya at kumislap ang mata niya.

"Lemonade akin babe ko," parang bata niyang sabi. Tumawa ako at ginawan siya ng Lemonade. Nasa kusina ako ng may nag doorbell sa labas.

"Ako na magbubukas babe," sigaw niya mula sa sofa.

"Sige," balik na sigaw ko at batid kong binuksan niya.

Lumipas ang ilang minuto ng hindi siya umimik na naging dahilan ng  pagtataka ko. Nilapag ko ang lemonade at pinuntahan siya.

"Babe, sinong nandiyan?" takang tanong ko ng nakatayo lang siya na parang nakakita ng multo. Lumingon siya sakin at halos mapugto ang hininga ko ng makilala ko kung sino ang nag-doorbell.

"Babe huh!," she sarcastically said.

"Umuwi kana Jahan tatawagan kita mamaya," walang imik na sumunod siya sa inutos ko sakaniya. Kinuha niya ang bag niya at lumabas ng bahay.

"Your boyfriend?" she asks as if it's not obvious. Hindi ba obvious sayong bobo ka?

"Bakit nandito ka Sacha?," malamig na tanong ko sakaniya.

"Why? bahay ko din naman to," sagot niya sa tanong ko at napangisi siya ng bumusina si Jahan. "Not knowing you have a handsome guy." dagdag niya.

"Tsss!," matigas na sabi ko.

"You're scared now cuz I might snatch him from you?" mapaglarong sabi niya at malademonyong tumawa.

"I'm not," badtrip na sabi ko at tumalikod.

"The nerve of you disrespecting me!," inis na sabi niya at binato ako ng heels.

Hindi nalang ako umimik. Peste, ang sakit ng batok ko makabato mukha namang rainbow na laos make-up mo!

Nagkunwari akong inayos ang gamit ko na nasa sofa at napatili ako ng hinila niya ang buhok ko.

"Aray!," daing ko at sinubukan ko siyang itulak. Malakas siya kaya ako ang napasubsob sa sahig. She grab the chance to slap me dahil napahiga na ako. Mas lalong umalab ang galit niya sakin ng makita niya ang kuwentas ko.

"Akin na yan!," sigaw ko sakaniya ng hinablot niya iyon mula sa leeg ko. Umalis siya sa ibabaw ko at pumasok sa cr rinig na rinig ko ang pag-flush Tumulo ang luha ko, that necklace was from my father.

"Huwag ka ng mangarap sa musika na yan you will end up like him not that I care for you just sayi'n,"  ang sabi niya bago umalis ng bahay. Dali-dali akong tumayo at pumasok sa cr. The necklace was being flushed in the bowl. Pinunasan ko ang luha ko at tumawag ako sa hotline ng City. Ipapavacuum ko ang tank makikita pa naman siguro iyon. Ilang minuto ang lumipas dumating na ang mga taga city at nagsimula na sila sa pagvavacuum sa tank.

"Salamat po manong," pasalamat ko sakanila at nagbigay na din ng tip. Bitbit ko ang isang plastic na naglalaman ng kuwentas ko habang papasok ako sa loob. Pumasok ako sa banyo at nilagay ko ito sa tabo habang nilalagyan ng detergent powder pagkatapos nilagyan ko ng downy at insiprayhan ko na din ng alcohol.

Habang nililinisan ko ang kuwentas ay naalala ko si daddy of how much happy he is, when he give me this.

It was my tenth birthday that time. Hindi ako naka-uwi ng maaga dahil sa music contest na sinalihan ko. The past few days ay medyo nawala na sa isip ko na birthday ko pala sa araw ng contest. So the battle went well and I won the second spot. Kahit na second lang ako nun masaya parin ako kasi nanalo ako at worth it iyong mga pinaghirapan ko.

"Congrats princess" bati sakin ni daddy sa gate ng school.

"Bilib na bilib kana sakin boiii!?" pabiro kong sabi sakanya. I used to call him boiii that's my endearment for him.

"Of course baby, your boiii will always  be," sagot niya sakin at binuhat ako papasok ng sasakyan.

Nilapag niya ako at napasimangot ako

Hindi man lang nag-greet sakin! Hmmpp!

Tahimik kami buong byahe walang imikang naganap. Pagdating namin sa bahay ay bumaba ako ng walang kahit isang salitang inusal.

Birthday na birthday ko tapos wala man lang nag-greet sakin! I feel special!

Binuksan ko ang pintuan at nagulat ako sa nakita ko. Petals are scattered everywhere. May mga candles na din and it creates a pathway papuntang music room ng bahay. Sinundan ko ito at napatakip sa bibig ko habang walang humpay sa pagtulo ng luha ko. Pinihit ko ang door knob at doon ako mas lalong naiyak. Balloons and different gifts filled the room.

"Happy birthday my princess," dad said and hugged me tightly. Kumalas siya sa yakap ko at lumuhod upang pantayan ako. May isang kahita siyang binuksan. It was a necklace, a guitar one. Sinuot niya iyon sakin at niyakap ulit ako.

"Thank you daddy," I couldn't contain my feelings I called him daddy and I felt him sobbed. Pagkatapos naming magdrama ay dinala ako ni daddy sa La Vista nandun daw sina mommy at ate. The whole party was full of fun and everyone enjoys it. The moment na natapos ang party I don't feel anything than being happy.

The necklace symbolizes my dad and music. Every contests ito ang sinusuot  ko and everytime I joined I always won. I'm contented by their presence but everything fades. When a certain thing happens that made us shattered into pieces and the only last thing I receive from my boiii is his last word.

"In a midst of a dirge music don't give up just listen, tolerate the pain and you'll soon find the rythm and the beat seek for in this lifetime "

Humarap ako sa salamin at sinuot ang kwintas.

"Join the club."

Huminga ako ng malalim ng makapagdesisyon ako. I may failed but I won't regret it. Umupo ako sa kama at tinawagan si Jahan.