Thorned Strings

Chapter 05

"Galit ako pero ihahatid parin kita," malamig na sabi niya matapos kong ikuwento sakaniya kung sino iyong babae kahapon sa bahay. Tahimik kaming dalawa habang umaakyat sa hagdanan sira kasi ang elevator di pa naayos kaya tiis nalang muna.

"Sasali ka pero sa isang kondisyon," ang sabi niya ng makarating kami sa pintuan ng classroom namin.

"A-ano iyon?" nauutal na tanong ko sakaniya.

"Huwag kang mapagod satin alam ko kung gaano kabusy ang music club," sagot niya sa tanong ko at hinalikan ako sa noo at walang pasabing umalis.

Bumuntong hininga ako at napapikit dahil nakokonsensiya ako. Pinihit ko ang door knob at napayuko ako ng nakalock na ito at tanda na late nako. Bumaba nalang ako at tatambay nalang muna. Tahimik ang bawat hallway marahil ay nasa klase na ang lahat. Pumunta ako sa music club para tumambay. Wala naman sigurong tao dun kaya dun na muna ako.

Nilapag ko ang bag ko at agad nahagip ng mata ko ang guitar na nasa lamesa. Dinampot ko ito at umupo sa swivel chair.

"If happy ever after did exist, I would still be holding you like this," I started to sang and let myself enjoy the feeling brought by the string I strum. The melody it produces makes me feel a deja vu. Every memory that I had about music kept on flashing.

"So your in?" napatigil ako ng may nagsalita.

"Yeah," maikling sabi ko.

"Takot ka palang bumagsak?" nakangising sabi niya habang nakatitig sakin. Takot!? bagsak nga ako halos sa lahat ng subject last year!

"Hindi ako takot mabagsak tsaka bakit mo bako kinakausap huh!?" galit na sabi ko sakaniya. "Akala mo nakalimutan ko iyong pagpapahawak mo sakin sa letseng abs mo!?" dagdag ko.

"Galit daw nag-enjoy naman," pabulong na sabi niya at rinig na rinig ko iyon.

"Wala ka talagang kwentang kausap guro kaba talaga!?" mataray na sabi ko.

"I'm a teacher but not in school though," maikling sabi niya.

"Ang manyak mo talaga!" ang sabi ko sakaniya at pakiramdam ko uminit ang pisngi ko sa sinabi niya.

"Want me to teach you?" he darkly said as his eyes lingers with different emotions that could drown you.

"Bastos!," ang sabi ko at binato ko sakaniya ang crumpled paper na nasa paanan ko. Ang bastos ng gurong to nasa paaralan nga bastos naman!

"Bastos ba iyong tuturuan kitang ma-improve iyang music skills mo?," sarakasmong sabi niya. "Kung ano-ano mga iniisip mo diyan tapos ako pa ang bastos?" dagdag na sabi niya.

"Gago ka!," mura ko sakanya. Pahiya iyon lodds, may pa not in the school though pang nalalaman ehh.

Lumunok ako at nag-iwas ng tingin sakaniya. Yumuko ulit ako at sinimulang kudlitin ang chords ng gitara.

"That music is too common" matigas na sabi niya ng tinugtog ko ulit ang payphone. "You should try to make your own masterpiece," suhestisyon niya. Ano!? ako gagawa ng sakin!?

"Paano ako gagawa hindi naman ako marunong!" ang sabi ko at napairap.

"That's why you should try kasi hindi mo malalaman iyon kung di mo susubukan," ang sabi niya.

"Hindi naman ako katulad mo na singer at billboard awardee na kayang gumawa," agap na sabi ko. Totoo naman kasi! ispin mo iyon gagawa ako ng kanta tapos siya pa iyong unang makakarinig nun malaking sampal na yun sakin baka nga pagtawanan pa niya buong taon.

"You can make it just try," then he look deeply into my eyes.

"Paano ko gagawin iyon?" tanong ko sakaniya.

"Pour your heart as you make it," ang sabi niya at pumungay ang mga mata niya. Sa uri ng titig niya ay para akong hinihigop at hindi makagalaw. "Then that masterpiece will be the most beautiful piece the world of music can have." dagdag niya at nag-iwas ng tingin. "Just try," dagdag niya at naglakad palabas habang nakapamulsa. He's back is broad and the way he walk makes me think that maybe we have the same path before he became famous.

"Tagal niyo kasi kaya ka nabokya," ang sabi ni Liene at tumawa ng pagkalakas-lakas.

"Dami kasing satsat ni Jahan," sagot ko sakaniya.

"Ayy suss, baka nagchukchakan pa kayo kaya ka na late," bastos na sabi niya. Nilagyan ko ng packing tape ang bibig niya.

"Yang bibig mo ay kailangan na ng holy water," ang sabi ko sakanya. Nanadito kami ngayon sa laboratory dahil may experimentation kami sa science.

"Baka ikaw ang nangangailangan nun tuturuan kalang ng music iba na iniisip mo porn pa Anastasya porn pa," malakas na sabi niya. Binatukan ko siya. Nyeta, sana hindi ko nalang kinuwento sa hunghang nato!

"Manahimik ka ngang bruha ka  hindi ka nakakatuwang kausap," ang sabi ko at kinuha ang tube para itesting ang chemical na hinalo kung may epekto ba. The whole experimentation was fun although iilan lang kaming nakapasa but still the teacher is grateful dahil nagparticipate naman daw lahat.

Science time is done at pumasok na ulit kami sa clasroom. Sabado ngayon kaya apat lang na subject ang magtuturo ngayon. This day is the worst day for all the students in this school. Ngayong araw ang pasahan ng lahat ng projects sa school. For others Saturday was known for it's rest day from school pero sa paaralang to Sunday lang ang may rest day.

"Ang dami namang ipapadrawing dito stick man lang naman kaya ko," reklamo ni Liene ng nagdrawing siya sa Econ.

"Kung hindi kaba naman bobo nung isang araw mo pa iyan sana iyan tinapos," sagot ko sakaniya habang nags-scroll sa news feed ng Facebook.

"Kasi naman ang dami- dami kong problema," malungkot na sabi niya at sinimulan ang pagdrawing. Bumuntong hininga ako nilagay sa bag ang cellphone ko.

"Akin na iyong isang lapis mo," ang sabi ko sakaniya. Agad niyang binigay sakin ang isang piraso ng lapis. "Oslo paper din," dagdag na sabi ko na sinunod naman niya.

"Sinsayang mo lang iyong bond paper ko wala ka naman ng projects," bagot na sabi niya.

"Tutulungan kita, tanga!" trashtalk ko sakanya. Agad siyang napatigil sa ginagawa at napatitig sakin. Tears starts to formed in her eyes.

"Anong expression yan?" natatawang tanong ko sakaniya ngunit napatigil ako ng tumulo ang luha sa mga mata niya.

"Thank you Asya," she sincerely said.  pinched her cheeks and wipe her tears. Iyakin talaga tong babaengo to!

"No worries basta shawarma later," pabirong sabi ko sakaniya to lighten her mood. Kinaltukan niya ako at tahimik na nagdrawing.

I stared at her as she draws and sighed.

I know her heartaches, all her pains, all her problems but I promise and assured her that as she crossed the rivers sufferings I will be her company and we will crossed it together.

Sinimulan ko ng magdrawing at napatigil ako ng tumunog ang cellphone ko. A messenger notification.

Cenon Trixthan Dela Riva:
8:30 tomorrow at Camp Contigo. Don't be late.