Müvekkil

"Saygı değer Shu Katamura"

Sabah saat 08 sularında, Atsushi Nakajima kapının ardı arkası kesilmeyen dövülme sesi ile uyanıp, uykulu bir halde aşağı kata indi. Annesi Anami Nakajima da doğruldu ve oğlunun ardından yavaşça aşağı indi.
Genç, kapı deliğinden gelene bakmayarak kapıyı direk açtı ve yavaşça esnediği sıra beklemediği kişiler konuşmaya başladı

"Anami Nakajima, Atsushi Nakajima."

Genç ve annesi şaşkın gözlerle kapıda dikilen 2 kişiye ne diyceklerini bilemediler.
Anami Nakajima öne geçerek ağzını araladı. İkisinin de anlık uykusu artık tamamen kaçmıştı.

"Evet?" Diye endişeli bir tavırla cevap verdi zavallı kadın.

"Bizler Kanagawa emliyet müdürlüğünden, Yoshio Kanazawa ve bu da yardımcım Futami Kyoto."
Diğerine nazaran daha uzun boylu olan adam konuşmaya devam ederken Anami Nakajima karşısındaki polisleri hiç beklemediklerini belli etmekten çekinmedi.

"Eşiniz, Yoshiko Nakajima hakkında konuşmaya geldik."

"Ne oldu ona?"

İki polis bir anlığına bakıştılar, ve uzun boylu olan tekrar devam etti.
"Hanımefendi içeride konuşsak belki de daha iyi olur, ne dersiniz?"

Kadın geri çekilerek polisleri içeri aldı ve kapıyı kapatıp onları mutfağa yönlendirdi.
Olan bitene şaşkınlıkla bakan Atsushi Nakajima, tek kelime etmeden polislerin peşinden mutfağa gitti. İkisi de sandalye çekerek oturdu ve söze yine ilk giren uzun boylu adam oldu. Boğazını temizledi ve kapıdaki konuşmasına devam etti.

"Tam olarak sizi rahatsız etme sebebimiz eşinizin, olayın olduğu gece 02:32 sularında olduğu tahmin edilen, limana yakın bir kıyıda ölü halde bulunmasıdır. Uzmanların tahminince 3 mermi ile bedenine dikkatsiz açılmış yaralar ve kan kaybı nedeni ile öldüğü, ardından da körfez yakınlarından denize atıldığı şeklindedir. "

Söylenilen kelimeleri bir bir seçen Anami Nakajima, duydukları ile tamamiyle ne yapıcağını bilemedi ve aniden masadan kalkarak duyduklarını tekrar etmeye başladı.
"Bekleyin, durun! Öldü mü? Nasıl!? Kim?! Ah tanrım, ne diyorsunuz siz?..."

"Hanfendi izin verin bitirelim."

Genç annesini tuttu ve sakinleştirmeye çalıştı. O sırada kendisi penik içindeydi, ama bunu bastırmaya çalışarak kendine hakim olmaya çalıştı. İstemeden de olsa, sevmediği babasının öldüğünü duyunca gözleri doldu ve tepki bile vermeden annesine sarıldı.

Polisler birkaç dakika sonra ikiliyi tekrar oturttu ve kadının ağlamaklı gözlerine bakarak devam etti.
"Otopsi için adli tıp a gönderilen cesedin sonuçları 24 saat içinde çıkıcaktır. Sizden sabırla beklemenizi, ve sonuçlardan önce bizlerle gelip Kanagawa emliyet müdürlüğünde sorgulanmak üzere ifadenizi almamız için gelmenizi rica ediyoruz. Eğer uygunsa sizi emliyete götürmek için geldik. Umudumuz zorluk çıkarmadan bizimle gelmeniz yönünde."

"Kocam... Kocam öldü! Benden ne istiyorsunuz? Neden ifademi almak istiyorsunuz?"

"Öncelikle sakin olun, ifade önceliği kurbanın yakınlarından başladığı, ve sizin de eşi olduğunuz için bizlere söyliyceğiniz her bir kelime kocanızın davasının çözülmesinde büyük rol oynıycak."

Uzun boylu polis elini genç kadının elinin üzerine koydu ve "Bayan, bize yardımcı olun ki biz de size yardımcı olalım."

Anami Nakajima söylenilenlerin haklılık payının farkında olsa da, kocasının ölümünden içten içe mutluluk duyuyordu.
Polisi dolu gözleriyle onayladı, ve yanı başındaki oğlu ile tekrar sarıldılar. Polisler için duygu dolu olan anlar, Anami Nakajima için sadece samimiyetsizlikten ibaretti. Anami Nakajima kocasını kaybetti, Atsushi ise bir baba.
.