ÖLMEDEN ÖNCE

1.BÖLÜM: 20 SENE ÖNCE

Ben lessie,mutlu bir aile sahibi iki çocuklu bir anneyim.oğullarım jack ve kevin'a çok fazla ilgi gösteriyorduk onlar ne derse ikiletmeden yapıyorduk ama onların bize hiç bir zaman saygısını görmemiştik,aceba çokmu şımartıyorduk onları?

Ben onların yaramazlıklarını görmezden gelirdim ama eşim dayanamazdı bağırır,çağırır döverdi oğullarımı bazen.sanırım şiddet onları bu hale getiriyordu.ne zaman oğullarıma öğle yemeği getirmeye okula gitsem ,öğretmenleri beni gördükleri an şikayet yağdırmaya başlıyorlardı ama bir gün çok farklı bir şeyle karşılaştım iki oğlumda resim dersinde çok korkunç bir resim çizmişlerdi.o günden beri rehberlik öğretmenlerinin odasından çıkamadık.ben onların daha fazla şiddete mağruz kalmasınlar diye ne zaman eşim sinirlenip onları döveceği an engel olmaya çalışırdım ama benide döverdi.jack farklı bir çocuktu kardeşi kevina çok ilgi göstermesine rağmen ondan yüz bulamazdı,kevin ile aralarında bir yaş var,kevin en yaramaz olanıydı.jack biraz korkak bir çocuktu içine kapanık bir dünyası vardı hiç bir derdini anlatmaz hep yutardı.bunlara rağmen kardeşinden destek alarak kötü işler becerirlerdi mesela bi gün yine parka gitmiştik bir bakıyorum ellerinde bir sincap onu öldürüyorlar, o an içim burkulmuştu ve hemen neler oluyor ne istiyorsunuz bi sincaptan deyince jack biraz düşünerek bana şu cevabı vermişti;

-hep babamın yüzünden.demişti.

çocuklarımın bu kin ve nefretle büyümelerini istemiyordum engel olmaya çalışsamda eşim her gün bizi dövüyordu ve çocuklarımda bundan kötü etkileniyorlardı,bu sayede babalarından nefret etmeye başlamışlardı.hergün git gide bizden soğuyan çocuklarımdan jack bir gün şöyle demişti;

-çok yalnızım anne,kimse beni sevmiyor,bende onları sevmiycem demişti.ben oğullarımı bu halde görmeye katlanamıyordum ve bir gün markete gitme bahanesiyle onları bir piskiyatriste götürmüştüm. piskiyatristten olumlu şeyler duymayı beklemiyordum ve beklemediğim gibi de oldu,oğlum jack için bir hastalıktan bahsetti ilk önce anlayamadım tekrar sordum ve bu sefer piskiyatr. bana jack için "pik" hastalığı teşhisi koyduğunu söyledi ve bir sürü şey anlatı birde oğullarınıza iyi bakın şiddete mağrus bırakmayın aksi taktirde ömürleri kısalabilir! deyince içim kan ağlamaya başladı,çocuklarımı alıp doğru eve gittik.eşimle konuşmaya karar verdim ve konuştum;

-Artık çocuklarımıza örnek olma zamanı biz hep yanlış yaptık ve daha çokta sen eğer onları daha fazla şiddetle kötü etkilersen senden boşanırım! dediğimde beni feci şekilde bağırarak dövmeye başladı.içimden her gece ağlıyordum kendim için değil canımı bile vermeye razı olduğum çocuklarıma ağlıyordum.birdn onlara yeteri kadar ilgi gösteremediğim hissine kapıldım ama sorun ben değildim sorun eşim john'du ondan ayrılmanın daha iyi bir fikir olduğunu düşünerek bir boşanma davası açtım,beni bir türlü boşamak istemeyen bunu gururuna yediremeyen kocamdan hergün dayak yiyordum bir gün sabah kalktım ve içimdeki yersiz sevgiyle oğullarımı öpüp kucaklamak gelmişt içimden,odalarına girdiğim an gözlerimden yaşlar süzülüvermişti,şok olmuştum,kanım çekilmişti sanki,nefesim kesilmişti,düşünmek dahi istemediğim şey gerçekleşmişti jack benim güzel oğlum yatağının yanında yerde sonsuz bir uykuya dalmıştı...

merhaba arkadaşlar kitabımı beğendiyseniz ya da diğer bölümleri merak ediyorsanız sizden iki şey bekliyorum vote ve yorum,birdahaki bölümlerde görüşmek dileğiyle...