sadece sen varsın

Kavga

Multimedia da irem ve rüya var.

Iki yüzü görmemle ne yapacağımı bilemedim ilk seçenek görmezden gel ikinci seçenek arası kurtar üçüncü seçenek rüzgarı kurtar.Üçüncü seçeneği yapmak istesemde onun yanına kimi olarak gidebilirim ki bu yüzden Arasın yanına gittim.

Ona burda neler dönüyo bakışımı attım. Oda sen karışma der gibi baktı ohaa gözlerle konuşa biliyoruz oda bunun farkına varmış olacak ki yüzündeki şaşkınlığı görebildim.

Rüzgar Arasa yumruğunu geçirdiğinde aras sendelemişti. Açıkçası Rüzgar ın dış görünüşüne bakınca Aras la hemen hemen aynı gibiydiler ama Aras hem daha uzun hemde vücudu daha büyüktü. Neden ben ikisini kıyaslıyorum ki banane bundan neyse ayyy kavga yı unuttum baktığımda ikisinin yüzüde kanlar içindeydi. "Şunları ayırsanıza" diye bağırdığımda Rüzgar dahil herkes bana baktı doğru ya ben sessiz kızdım. Kimseyi takmayarak Arasın kolundan tuttuğum gibi okulun cıkışına ilerlemeye başladım.

"Tanrı aşkına sizin derdiniz ne" diye bağırdığımda "merak etme sevdiceğin ölmedi " onu sevdiğimi nasıl anlamıştı ki "sen insanları anlayabiliyorsun da ben mi anlayamıycam." Dediğinde ağzım mümkünmüşçesine daha da açıldı. "Ağzını kapa sinek kaçcak" dediğinde ağzımı kapadım.

Şuan fark ediyorum da Aras la iyi anlaşcak gibiyiz ve ben duygularımı çok belli ediyorum. Bugün neden böyle olduğumu anlayamadım ama sanki onun yanındayken 2 yıldır susmamın her şeye boyun eğmemin acısını sanki Arasla konuşursam rahatlıycak gibi hissetmem ne kadar doğru ben düşünceler dalmış ilerlerken Aras beni bir anda kendine çekti napıyosun ya diye cırlıyacakken  "Karşıdan karşıya geçiyoruz bücür" demesine bişey diyemedim. Aras la çok yakın olduğumuzu fark etmemle ondan uzaklaştım. Kokusu ne kadar da güzeldi öyle insanın içini açıyordu resmen. Bi dakka ya o bana az önce bücür mu demişti. "Kim bücür ben mi bücürüm."  Dememle birlikte kahkaha patlattı. Gülüşü çok güzeldi ve yanağında beliren gamzesi. Bir anda eski bir kare canlandı gözümde iki küçük çocuk çimenlikte koşuşturuyor. Daha sonra annem geliyor ve yanimdaki çocuğu çağırıyor in başta nedenini anlamasamda ben de peşinden gidiyorum. Çocuk baba anne diye boyunlarina atliyor ve bizim evden ayrılıyor lar. Kafamı salladım ve Aras a baktım dalgın bir şekilde. Karşıya bakıyordu.

Ama eğer o olsaydı bana söylerdi yani  kim olduğunu az vakit getirmemiş tık. O olmadığına düşünerek ona baktım ve "hadi gel şu yaralarını temizleyelim dedi." tam Hayır diyeceğini anladığımda "itiraz kabul etmiyorum " dediğimde cevabını beklemeden kolundan tuttuğum gibi eve doğru ilerlemeye başladım. Sırıttığını fark etmiştim ama bişey demedim. Sonunda eve geldiğimizde onu odama çıkardım ve beklemsini söyledim ve hemen banyo ya koşarak pansuman için gerekli malzemeleri aldım ve yanına döndüm etrafı süzmekle meşguldü. Yanına oturdum ve pamuğa batikonu batırdım ve kaşına,dudağına pansuman yaptım. "Derdiniz neydi ki bunu yaparken şu haline bak " diye söylenmeye başladım. "Bu kadar söyleyeceğini bilseydim kavga etmezdim beynimin etini yedin be." Dedi bende kıkırdadım ve daha sonra kendimi toparlayarak "Demek bir beynin var bu da bir gelişme"dediğimde kısık bir sesle bir şeyler söyledi ama duymadım. Hadi ama nasıl duyayim onlar sadece kitaplarda duyarlar. Gitmesi gerektiğini söyledi ve ben bişey diyemeden çıktı gitti.