De 24 Honger Spelen.

Allison - 2.

Allison gaat in de trein zitten, en staart naar buiten. Ze denkt aan haar huilende vader en moeder, en haar snikkende zusje. En ook aan Quinn, haar beste vriendin. Ze denkt aan gisteren, toen ze met Quinn hout ging hakken, het was misschien wel de laatste keer... Aan de jongen naast zich besteed Allison geen aandacht. Hij is stil, en heeft donkerblond haar. Hij kijkt diep in gedachten verzonken voor zich uit. Als Esther de wagon in trippelt, met haar mollige lichaam in een koraalrode, strakke jurk gehesen, kijkt hij op. Ook Allison bekijkt Esther eens goed. Van dichtbij is ze eigenlijk helemaal niet zo lelijk als werd gezegd. Ondanks dat ze zo mollig is, ziet ze er een beetje uit als Elise, de juffrouw van de kleutergroepen. Die was ook mollig, maar je kon er lekker bij op schoot kruipen als je verdrietig was. 'Esther, kan je ophouden met dat lopen' zegt de jongen langs Allison geïrriteerd. Esther kijkt, uit haar gedachten opgeschrikt, naar de jongen. Ze trekt even haar kin op, en kijkt hem neerbuigend aan. Met een luide "Puh" verlaat ze de wagon. Allison staat ook op, en loopt naar haar eigen wagon. Met een licht schokje komt de trein tot stilstand. Allison struikelt bijna, maar weet zich staande te houden door een deurklink vast te grijpen. Ze loopt weer naar de gemeenschappelijke wagon, waar Esther en de jongen al staan te wachten, en hier en daar worden vijandige blikken uitgedeeld, zowel door Esther als door de jongen, die elkaar blijkbaar nu al niet mogen. Met zijn drieën kijken ze uit het raam. Overal staan kleurrijke, vrolijke mensen, die hen een warm welkom geven. Allison zwaait vriendelijk, om deze mensen alvast voor zich te winnen. Wie weet komt het nog van pas.