Bu bölüm Ryo ve Kamai'ye yazılmıştır. Shiplemeyen varsa ya da istemeyen, saygı çerçevesinde bölümü okumayabilirler <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ʜᴀʀᴜ'ʏᴀ ᴀꜱɪᴋ ᴏʟᴅᴜɢᴜɴᴜ ʙɪʟɪʏᴏʀᴜᴍ...
Ryo elindeki içkiyi hüzünle bırakırken, karşındaki iki saldalyenin boş oluşuna baktı. Oradaki iki boşluğu gördükçe nefesi daralıyor, aklına bin bir türlü şey geliyordu.
Bu yanlıştı.
Ryo'nun ona hissettiği bu duygu yanlıştı. Onun sevdiği kişiden nefret etmesi yanlıştı. Ancak o her şeye rağmen hala içinde oluşturduğu saçma, acınası umuttan besleniyordu.
Ryo; Haru'nun meslek hayatında tanıştığı ilk insanlardan biriydi. İkisi iyi arkadaş olmuş ve beraber görev yapmaktan zevk alan ikili haline gelmişti. Zamanla ise genç adamın hisleri arkadaşlık dışında başka bir şeye dönerken, ilk önce afallamış ardından da yavaşça Haru ile arasını açmaya karar vermişti.
Şimdi ise çok pişmandı. Belki en başından ona duygularını açsaydı bir şansı olabilirdi. Ama artık sevdiği adamın sevgilisi ve mutlu bir ilişkisi vardı. Artık her şey onun için daha zordu. Bazen bu kalbindeki ağırlıkla yaşamak ona zor gelse de, dışarıdan kimseye hiçbir şekilde kendini kötü yansıtmıyordu.
Aklındaki düşüncelerle gözlerindeki yaşlar daha da akarken içkisinden de içmeyi ihmal etmedi. Bu gece aşırıya kaçtığının farkındaydı ama en azından o yokken duygularını yansıtacağı biri olmayacağı için içse de ona göre bir sorun olmayacaktı. Yani o böyle düşünüyordu.
Ryo'nun yanında oturan Kamai, genç adama baktı. Geldiğinden beri konuşmuyor, sadece ağlayarak içiyordu. Ona göre Ryo böyle biri değildi. Gördüğü ilk günden beri dışardan sert ve kuralcı duruyor, duygularını ise sadece sevdiği insanlara gösteriyordu. Ancak şuan o kadar dağılmıştı ki Kamai'nın bu görüntü karşısında kalbi sızlamıştı. Pek konuşmuşlukları yoktu fakat Kato'nun arkadaşı olduğunu biliyordu. Eğer Kato'nun arkadaşıysa ona yardım edebilirdi değil mi?
" Hadi kalk Hoshino. Bu kadar içmek senin için bile fazla. "
Genç adam bılanık gözleriyle seslenen kişiye baktığında ilk kim olduğunu anlamasa da, sonradan gözlerini ovuşturarak bu kişinin Kamai olduğunu anladı. Başını iki yana sallayarak ilk başta bunu inkar etse de genç adamın onu kolundan tutup kaldırmasıyla içmeyi bırakmak zorunda kaldı.
Masada ki gözler ona dönünce, kamai Ryo'nun umursamadığı bir kaç söz söyledikten sonra genç adamı dışarı çıkardı.
" Shinnosuke beni nereye götürüyorsun ya... Biraz daha içseydik. "
" Bana Shinnosuke deme lütfen ve hayır seni eve götüreceğim. Bu kadar içmek cidden fazla. "
Ryo oflayarak baygın bakışları Kamai'den çekip etrafta gezdirdi. Genç adam ise Ryo'nun belindeki elini daha da sıkılaştırarak ilerletmeye çalıştı. Arabanın yanına gidene kadar böyle yürümek zor olacaktı ancak yapacak pekte bir seçeneği yoktu.
Zorda olsa arabanın yanına vardıklarında Hoshino'yu dikkatlice bindirdi. Ardından kendisi de binerek arabayı çalıştırdı. Sonradan aklına yeni gelmiş gibi eline telefonu alıp Haru'yu aramaya başladı. Genç adamın evini bilmediği için onu götürmesi doğal olarak imkansızdı. Umarım Kato'yu yanlış bir zamanda aramıyordur.
" Shinnosuke? "
" Bana şöyle seslenmemenizi söylemiştim... "
" Her neyse. Bu saatte beni aramanın özel bir nedeni var mı? "
" Umarım yanlış bir zamanda aramamışımdır ama Hoshino buluşmada aşırı içti, bu yüzden onu eve götürücektim ama ev adresini bilmiyorum. Yani- "
" Tamam ne demek istediğini anladım. Sana mesaj atarım... Ve Kamai. Ryo'yla ilgilendiğin için teşekkür ederim. Arada böyle aşırıya kaçabiliyor, bebek gibi. "
Kamai gülümseyerek Haru'yu onayladı ve yan tarafında uyuklayan Ryo'ya baktı. Gözüne gerçektende bebek gibi gözükmüştü. Uzun kirpikleri, dağılmış saçları, kızarmış yanakları ve büzdüğü dudağı ile Kamai'ye o an çok sirin gelmişti.
Kafasını sallayarak gözünü uyuyan gençten çekerek telefonu kapattı ve Haru'nun ona mesaj attığı adrese gitmeye başladı. Uzun yol olmaması onun işine gelmişti. Zira biraz daha ayakta kalırsa Ryo'yu umursamadan öylece uyuya kalacaktı.
Hoshino'nun evine geldiklerinde Kamai hızla arabayı durdurduktan sonra inip uyuyan gencin kapısı açtı. Onu arabadan indirmeden önce ceplerine kısaca anahtar var mı diye baktıktan sonra bulmuş olduğu anahtar ile hızla evin kapısını açtı. Arabaya geri dönünce hala uyuyan Ryo'ya baktı. Eğer onu uyandırırsa, muhtemelen baş ağrısı olucaktı. O yüzden yavaşça kucağına alıp arabanın kapısını kapattı.
Eve girdiğinde ilk fark ettiği şey kucağındaki gencin kokusunun her yerde olmuş olmasıydı. Her bir yerde onun izini taşıyan ev, oldukça sadece ve açık renkliydi. Evi fazla büyük olmadığı için kolayca yatak odasını bulabilmişti. Son kalan enerjisi ile ilk önce Ryo'yu ardından kendisine uygun bir kıyafet bulup kendi üzerini değiştirmişti. Bunu yaparken Hoshino'nun homurdanmalırını dinlese de pekte umursadığını söyleyemezdi.
Kamai son yarım saattir uyuyan bebeği seyradiyordu. Haru ona bebek dediğinden ona artık eskisi gibi bakamıyordu. Yardıma muhtaç ve sürekli ilgi bekleyen bebeğe benziyordu ve bu, Kamai'nin az da olsa hoşuna gitmişti. Bu gece onun bu kadar neden içtiğini bilmese de sabah onu sorgulamaya karar vermişti. Tabii ilk önce Ryo ona büyük bir tepki vermezse.
Son bir kez gözlerini uyuyan gençte gezdirdikten sonra kafasını yatağın kenarına koyarak uyumaya başladı. İçeri gitmek daha mantıklıydı ama o an Ryo'nun yanında kalmak daha mantıklı gelmişti gözüne...
Selam selam selam!! 🌱
Bölümü daha yazmayı bitirmeden yanlışlıkla yayınlamıştım. Bu konuda tekrar özür dilerim KWKSKDKEKSKDF Bu bölümütheboba'ya hediye ediyorum özür amaçlı <3
Umarım bölüm hoşunuza gitmiştir 😔✋✨ (bölümü kontrol etmeden atıyorum) 🌱
