Puppy |Chanbaek|

Hav Hav! (Part-2) 5

-Sana bir kez sarılabilir miyim Chanyeol?

En güzel gülüşünü bahsediyordu Tanrım şuan bana! Bu sefer bülbülü değil, kendimi dinlemiştim.

Bülbülü dinleseydim şuan yatakta olurduk, neyse.

Benim yaptığım gibi, bir şey demeden kollarını iki yana açıp gelmemi işaret etti.

Yanına gidip ondan çok daha güçlü bir şekilde sarıldım. Şaşırmıştı, ama karşılık vermişti hemen.

"Seni hiç bırakmak istemiyorum" diye bağırmak istiyordum. Yaşadıkları ağırdı. Ben de Apollo gibi yaralarını sarmak istiyordum.

Tabi uyandıktan sonra.

-Baekhyun?

-Baekhyun??
---
Evet mükemmel bir salak olup uyuya kalmışım Chanyeol'un kollarında.

Neredeydim ben?

Kolumdaki saate bakmayı akıl edip gece 3 olduğunu öğrendim.

Kocaman bir yatakta tek başıma uyuyordum babamın malıymış gibi.

Fakat daha büyük bir sorun vardı, saatimin ışığı söndüğünde kapkaranlık bir odada olduğumu farkettim. Uyku sersemliğinden sıyrılıp durumun farkına varınca bastım çığlığı.

Tanrım ben karanlıktan korkuyordum!

Çığlığı basmamdan yaklaşık 10 saniye sonra Chanyeol girdi içeri. Tabi girenin Chanyeol olduğunu göremeyen ben kapı sesiyle bir çığlık daha bastım.

-Tanrım kimsin! Uzak dur benden lanet olsun!

-Baekhyun benim!

-Ulan sen kimsin?-ay lütfen şu lanet ışığı aç artık!!

Işığın açılması ile Chanyeol olduğunu farkettim. Saçları dağınıktı, anlaşılan benim yeri göğü inleten sesim ile uyanmıştı. Yavaşça ama korkakça gidip ona sarıldım.

Çünkü neden olmasın?

Yaptığım ile çekinse de tek elini sırtıma koydu.

-T-tamam geçti, buradayım bak.

Sarılmamı bitirip yüzüne baktım, sinirliydim.

-Tanrı aşkına ışığı neden kapatıyorsun?

-Baekhyun b-ben nereden bilebilird-

-Tamam neyse affettim.

Yüzüne kocaman gülüp yatağıma geri döndüm.

Baekhyun sen ne yapıyorsun Tanrı aşkına?

-Ay ben özür dilerim, uyku sersemi işte...

-Tamam sorun değil, tek başına uyuyabilecek misin?

Mükemmel soruydu...

-Asla!

-Y-yani demek istediğim başında durabilirim.

Bilirsiniz, Şu Türkiye'nin üstündeki Karadeniz'de gemilerim battı bir an.

-Belin ağrır beraber yatalım.

-A-anlamadım?

-Sen ben yatak işte?

Arkamı dönüp ağzıma vurdum, içimdeki bülbül de uyumamıştı anlaşılan...

-Sarhoşum ben biliyorsun..

-Bayağı bilincindesin bunun.

Kısa bir kahkaha atıp az önce yattığım yatağa uzandı.

Benim? Az? Önce? Yattığım? Yatağa? Uzandı?

-Hadi gel uyu, nasıl olsa hatırlamayacaksın yarın.

-B-b-büyük konuşma.

Ağzım açık bir şekilde gidip yanına uzandım. Beni yazışmadan dolayı hala sarhoş sanıyordu ve buna dayanarak benimle uyuyacaktı sanırım Tanrım!

Evet, yarın bu geceyi hatırlamıyor gibi yapacaktım.

Ama onun bana arkadan sarılışını ömür boyu unutmayacaktım.
---