oldukça kısa bir öykü ve benim de ilgimi çeken biyogenez hakkında.
söyleyecek pek bir şey bulamıyorum, güzel bir bakış açısıydı ama tek amacı "doğayı katlettik, her şeyi mahvettik" demek gibiydi.
bu tutum artık çok sığ geliyor bana.
zekanın evrim sürecinde giderek yok olması arctarlılar açısından bakınca saçma çünkü acrtarlılar kendilerini itibarlı, saf, hoşgörülü olarak tanımlıyorlar ve şimdi dönüp evrim aşamalarına baktığımızda başlangıçta hoşgörü falan görmüyoruz ama insanlar (başka bakış açılarından oldukça ironik gözükebilecek olsa da) belli sosyal kurallara, hoşgörüye sahipler. bu yüzden insanların en kötü nokta olarak gösterilmesi bana saçma geldi.
sadece radyasyon ve radyasyonun evrime neden olması hakkında söyledikleri güzeldi
