Üzerine gitmek, sık boğaz etmek istemiyordum ama Aydoğan ın bu bir var bir yok halleri artık gerçekten canımı sıkıyordu. Bir kaç gündür ne okula geliyordu ne de mesajlarıma cevap veriyordu. Cesaretimi toplayıp arkadaşlarına bile sormuştum belki onların haberi vardır diye ama yok.
Okuldan eve gelip kendimi yatağın üstüne bıraktım. Aklıma gelen şeyle sinsice sırıtıp yerimden hızlıca kalktım belki başka şekilde dikkatini çekebilirdim. Dolabıma gidip daha önce göstermediğim bir şeyler aramaya başladım. Kenarda kalmış bana üzgünce bakan krem elbiseye elim gidince neden olmasın dedim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
11.357Beğeni 487 Yorum
Iamsky:I want your hands on my skin
Telefondan gözümü ayırmadan bekliyordum. Ona yazdığım bariz belliydi fakat o ya görmemiş ya da pek takmamıştı. Saatlerdir telefon elimde beklediğimden boynum ağırmıştı ve moralim bozuktu. Telefonu bırakıp heyecanla giyindiğim üstümü çıkartıp elbiseyi dolabımın arkalarına fırlattım.
Ne olduğunu düşünmekten kafayı yememek için abimi arayıp arkadaşlarıyla beraber bana gelmesini istedim belki birazcık kötü düşüncelerden uzaklaşabilirdim.
Bu kalabalığın ve eğlencenin içinde bile aklımın sadece Aydoğanla meşgul olması boku yediğim anlamına geliyordu. Sürekli aklıma ilk tanıştığımız günkü telefon konuşması geliyor buda yetmezmiş gibi bazı geceler kapımdaki yüzü gözü bereli ve yorgun hali gözümde canlanıyordu. Başında bir bela vardı biliyordum fakat bu konuyu kaç kez açtıysam itinayla kapatıp konuşmak istemediğini çok güzel belli etmişti fakat ne olduğundan hiç haberimin olmaması beni kafayı yiyecek raddeye getirmişti.
Eve çağırdığım abim ve arkadaşlarının eğlencesi şuan beni oldukça rahatsız ediyordu ve üzerimdeki gerginliğin farkında olan abim benimle yalnız kalacağı bir anı kolluyordu bunu sürekli gözünün üzerimde olmasından ve sorgulayıcı bakışlarından anlayabiliyordum.
Kendimi bu ortamda daha fazla sakin saklayamayacağımı anladığımda abimin peşimden geleceğini bilerek mutfağa ilerleyip kendimi balkona attım.
Derin nefesler solurken abim yanıma gelip balkona yaslandı.
"Neyin var abicim geldiğimizden beri düşüncelisin? Renginde bembeyaz."
Elini alnıma uzatıp ateşime bakarken devam etti.
"Hasta mısın? Ateşinde yok ama hastaneye gidebiliriz"
Kafamı azıcık geri çekip elinden uzaklaştım şuan etrafımda olan her şey nefesimi darlatıyormuş gibi hissediyordum.
"Aydoğan'dan haber alamıyorum günlerdir, kesin başına kötü bir şey geldi"
Bunu derken gözümden akan bir kaç damla yaşa engel olmamıştım.
"Gök neden hemen kötüsünü düşünüyorsun belki mantıklı bi açıklaması vardır, önemli bi işi çıkmıştır filan"
"Anlamıyorsun abi zaten ailesinde sıkıntılı durumları vardı"
Ellerimi saçlarıma geçirip çektim anlattıkça rahatlamam gerekirken içim daha fazla sıkılmıştı.
"Off abi ya bir şey olduysa ona"
Kerem abinin içerden bana seslenmesiyle dikkatimizi ona verdik. Balkona gelip kapıyı açınca elinde tutuğu benim telefonuma baktım.
"Aydoğan diye birisi aradı ilkinde bakmadım ama tekrar arayınca sende ortalıkta olmayınca açtım ben önemli olabilir diye kusura bakma"
"Ne?"
Öylece suratına bakıyordum.
"Seni sordu bende buralarda bir yerdedir bekle bulayım dedim sonra benim kim olduğumu sordu abisi misin dedi ha bide neden bu kadar gürültülü diye sordu bende senin evinde parti verdiğimizi abinin arkadaşı olduğumu söyledim bide sende gel dedim ama duymadı galiba kapattı yüzüme çünkü"
Duyduğum şeylerle tokat üstüne tokat yemiş gibiydim. Şua muhtemelen o yokken evimde parti verdiğimi çok eğlendiğimi filan düşünüyordur.
Abime baktığımda onunda yüzünü ovuşturduğunu gördüm sonra bana bakıp konuştu
"Ben çocukları toplayıp gideyim sende geri ara arkadaşını"
