Na rozpaczy dnie.

Rozdział 3

Jack póścił mnie i wstał.
Przepraszam wiem że to będzie totalnie nie romantyczne, ale muszę iść do toalety - powiedział, pocałował mnie w czoło i wyszedł. Jack dostał SMS-a, stwierdziłam że mogę zobaczyć jego treść.
'Jack gdzie ty się szlajasz, obiad stygnie, a matka już prawie dostaje zawału, do domu teraz!
                                          Tata'
To chyba nie mam powodu do zazdrości. Zaraz czy jego tata nie siedzi w więzieniu,  a mama nie jest martwa?
Co się stało, dlaczego teraz Ty taka smutna? -  beztrosko powiedział Jack
Bo moja teściowa prawdopodobnie zmartwychwstała.
O czym Ty mówisz? - spytał już nie tak wesoło
Dostałeś SMS od taty że obiadek stygnie, a mama się martwi gdzie jesteś. Nie sądzisz, że żeby się martwić trzeba żyć? I w więzieniu chyba nie można korzystać z telefonu.
To nie tak jak myślisz - żałośnie parsknął, jakby za chwile całe jego życie miało się przewrócić do góry nogami.
To niby jak?! Może to ja wymyśliłam historyjkę w której oczerniam własnych rodziców, aby nie wyjść na ćpunke i psychopatke? - powiedziałam, a łzy same napływały mi do oczu.
Kłamałem żeby Cię nie stracić. - Powiedział łamiącym głosem.
Nie stracił byś mnie, choć teraz to nie wiem nienawidzę kłamstwa. Myślałam że jesteśmy wobec siebie szczerzy. - wykrztusiłam z siebie i ponownie zaczęłam płakać.
To miałem powiedzieć, że  zrywam bo nasz związek nie ma sensu bo jestem  narkomanem i okaleczam się bo lubię. - powiedział i również zaczął płakać.
To przyszedłeś tylko po to żeby zerwać i do tego Ci była ta historyjka?! Jesteś żałosny! - wykrzyczałam i uderzyłam go w twarz.
Kto to mówi? Panna idealna która nigdy nie brała narkotyków, nigdy się nie cięła, nigdy nie uprawiała seksu, nigdy się nie sprzeciwiła. Nie masz powodu do szczęścia, nie masz czego żałować bo jesteś słaba. Brak Ci odwagi żeby co kolwiek zrobić. I ja jestem żałosny oczywiście, ty nawet nie jesteś żałosna jesteś nikim. - wykrzyczał to jakbym była winna wszystkiego co złe w jego nędznym życiu.