One Shot Stories

Story: 01

𝐀 𝐂𝐇𝐎𝐈𝐂𝐄 𝐓𝐇𝐀𝐓 𝐌𝐀𝐃𝐄 𝐓𝐇𝐄 𝐁𝐎𝐓𝐇 𝐎𝐅 𝐔𝐒 𝐇𝐀𝐏𝐏𝐘

"Shh, tone down your voice baka may makarinig sa' tin."Pa silip-silip ako kung may nakakita ba sa'min dito sa madilim na parte ng iskinita.

"Teka, dito muna tayo wala naman sigurong makakakita sa'tin dito."

Umayos kami ng pagkakaupo sa damuhan, agad s'yang nahiga sa hita ko.

"Did they treat you better, hindi ka ba nila sinisigawan?"

"Yup, they're good, ayos naman pakikitungo nila." Nakangiti n'yang saad.

"E si Clark, inaalagaan ka ba nya?"

"Yes mabait namam si Clark"

"Ilang ulit kaya tayong laging ganito, makita lang ang isa't isa"

"Sorry,its my fault kung napilit ko lang sila mommy hindi sana tayo gan'to sa isa't isa, hindi sana tayo nagtatago makita lang ang isa't isa"

"Hush, it's not your fault, may kasalanan din ako dahil hindi kita naipaglaban, sa ngayon maging kontento muna tayo sa ginagawa natin."

Ilang oras din kaming nag kamustahan, at nagkwentuhan bago ko siya ihatid sa kanila.
Ilang araw na rin ang lumipas at ganoon pa rin ang ginagawa namin, palihim na tumatakas para lang magkita kami.

Alam kong mali ang ginagawa namin dahil may sarili na kaming pamilya, parehas na kaming kasal, pero hindi namin ginusto 'yon at lalong wala kaming nararamdaman sa mga asawa namin, dahil siya lang talaga ang mahal ko.

Ngayon ako nagsisisi na hindi ko siya naipaglaban at hindi ko napahinto ang kasal nila pati ang kasal ko hindi kami puwede dahil magkalaban ang mga magulang namin sa politika, iba talaga ang nagagawa ng posisyon maraming nadadamay, nawawasak and sadly we're one of them.

Kahit papaano ay sumasaya ako dahil nakikita at nakakasama ko pa rin siya kahit sa gabi lang at patago, kahit kaunting oras lang kaming nagkakasama ay ayos na rin, pero 'di ko maiwasan na sana kung kami ang nagkatuluyan hindi sana kami ganito.

"Luke, naghihinala na yata sila dahil 8pm palang dapat nakasara na ang gate, wala na rin 'yong dating kasambahay na pinagtatakpan ako tuwing gabi, pa'no na 'yan baka hindi na tayo makapagkita." Umiiyak na siya sa'kin at kahit ako ay hindi alam ang gagawin. Alam na ng kinakasama ko na nakikipagkita ako sakanya, tahimik man s'ya alam kong hindi siya natutuwa sa ginawa ko.

"Ganito nalang, magpalipas muna tayo ng araw na wag magkita, palamigin muna natin at magpanggap na parang walang nangyari." Sabay yakap ko sakanya.

"P-pero paano kung hindi na tayo magkita, hindi ko kaya Luke,hindi." Hindi ko alam kung paanong pagpapatahan ang gagawin ko sakanya.

"Just please ngayon lang naman palamigin muna natin, magkikita pa tayo, tandaan mo mahal na mahal kita Elyse hindi yon magbabago."

"I love you too Luke, aasahan ko ang mga pangako mo."

Ilang araw na pinilit kong libangin ang sarili, ilang araw na rin na hindi kami nagkikita ni Elyse, miss na miss ko na siya, walang iba ang nasa isip ko kun'di siya lang. Gustong gusto ko na ulit sya makita ngunit masyadong mahigpit sila mommy ni hindi ako pinalalabas ng bahay.

At ngayon ang usapan namin na magkikita,
nandito na'ko sa madilim na parte kung saan lagi kaming nagtatagpo, hindi nagtagal ay dumating sya nang humahangos.

"Shit, muntik n-na ko r-ron"

"What happened? Ba't hingal na hingal ka?"

"Muntik na'kong mahuling tumatakas, pero nagawan ko ng paraan, ang isipin nalang natin ay magkasama na tayo." Niyakap niya ko nang mahigpit at hinalikan.

"Na miss kita Elyse, ang tagal nating hindi nagkita"

"I miss you too Luke I felt so down over those days that we're not seeing each other "

Uupo na sana kami sa puwesto namin nan biglang may sumigaw
"Elyse! Sino 'yang kasama mo!"

Dumagundong ang sigaw ng papa ni elyse, kasama n'ya sila Clark at iba pa.

"P-papa, hindi po ako masaya, kay Luke lang po ako sasaya, hindi ko po kayang mahalin si Clark, please pa hayaan mo na kami." Umiiyak na s'ya sa papa nya.

"Hindi pwede, alam mo naman na kasal kana nakikipagkita kapa dito sa lalaking 'to! Paano kung may makakita pa'no ang reputasyong ng pamilya natin? Nagiisip kaba Elyshiana Natierie?"

"P-pero papa hindi ko po talaga kayang mahalin si Clar---"

Hindi na nya natuloy nang bigla siyang hitakin ng papa n'ya palayo sa'kin, hindi ko siya mapigilan at may mga guwardya na humarang sa'kin at hinawakan ako.

Labis ang lungkot ko ang tuluyan na kaming nawalan ng komunikasyon ni Elyse, nalaman na rin ng pamilya ko ang nangyari. Galit na galit sila at kawawa raw ang asawa ko dahil sa ginawa ko, I feel guilty for what I've done.

Isang araw bigla ko nalang hinablot si Elyse buti nalang at lumabas na sya

"Luke?"

"Elyse listen, I know it's hard, but I already made my decision, you know how much I love you right? But if we continue this set up, we will end up hurting each other, and our family. I know its hard but can we forget what we have? Cause even though we fight this love, we can't be im each others arm, we have our family. Maybe we should face it and accept that we're not really for each other, I just want to say that live with Clark, learn to love him more than you love me, make a happy family with him as well as me, I will try to love my wife, but always remember you're still part of  my heart. I will never forget you Elyse, so it's a goodbye then? A farewell goodbye it is, I'm sorry to what I've done, iloveyou Elyse make yourself happy.

Nagising lang ako sa reyalidad nang magpatong ng kape si Cath sa harapan ko.
Nagbalik tanaw nanaman ako sa nakaraan.

As I promise I learned to love Cath, and now we're living with a happy family, as well as Elyse, they seems happy too. I just learned that, you can't get what you always want, sometimes its not always for you. You should think what's the best for each other, and K made a successful decision, we're both happy with our family, sometimes you should let go if it's needed if you could do anything but in the end you'll end up hurting each other, just open your heart and mind. And that's what I did to the point that I love my wife very much, maybe its our lesson it taught us to be stronger and wiser to each other, to know what's the best for us.

-𝐄𝐍𝐃
-Xeqéuz Zevoir