The Badboy needs his Angel (dutch)

Devils On Their Worst

~DEVILS ON THEIR WORST~

Boos maakt mijn voet contact met de overvolle vuilnisbak op straat. Met veel meer kabaal dan ik had verwacht valt het ding op de grond en rolt al het vuilnis eruit. "SHIT." Geschrokken kijk ik om me heen. Het licht van het dichtsbijzijnde huis schiet aan.  Verstijft van angst blijf ik staan. De voordeur gaat langzaam open en een straal van licht onmoet de stoep waar ik op sta.

"Wat moet dat daar?" Een kale man staat in de deuropening. Hij kijk slaperig uit zijn ogen en draagt een badjas. Hij kijkt van mij naar de vuilnisbak op de grond. "Dit meen je niet! Die pubers ook!" De schrik begint uit te werken. "Heb jij dat gedaan?" De man zet zijn eerste stappen in mijn richting. "HE! BEN JE DOOF?" Ik zet het op het rennen.

Ik hoor zijn voetstappen versnellen en hem scheldend achter me aan komen. Ik ren de hoek om en kijk snel achterom. Foute beslissing. Ik hoor de hak van mijn rechter schoen knappen en val voorover de bosjes in. Vloekend kom ik tussen de bramenstruiken terecht.

De man komt de hoek om gerend en blijft stil staan als hij me niet meer ziet. Ik veroer me niet en blijf verstijfd in de bosjes zitten. Doorns prikken in mijn rug en benen en ik bijt op de binnen kant van mijn wang om de pijn te verminderen. De man loopt langzaam dichterbij en stopt net voor de plek waar ik zit.

"Verdomme. Die jongeren ook." Hij draait zich om en blijft staan op de plek. "Geen enkel respect voor de hardwerkende man." De man laat een sarcastische lach horen. "Ik dacht dat ik dit nooit zou zeggen... Maar, de jeugd van tegenwoordig!" Dan sloft hij in zijn badjas en pantoffels weer terug de hoek om.

Ik blaas mijn lang ingehouden adem uit en haal haastig een paar keer lucht. Opgelucht ontspan ik me, maar voel dan meteen de scherpe doorns door mijn kleding steken. Haastig zet ik me af van de grond. "Auw! Shit... Shit!" Wanhopig sta ik snel op en loop wankelig, door mijn afgebroken hak, naar de dichtsbijzijnde lantaarn. Ik bekijk mijn hand en zie twee enorme doorns uit steken.

"Fuck." Gefrusreerd bijt ik op mijn lip en trek ze er met een pijnlijk gezicht uit. Ik voel het bloed langs mijn pols afdruipen. Boos scheur ik een stuk van mijn al verpeste en gescheurde shirt af en bind het strak om mijn hand. Daarna trek ik mijn beide hakken uit en hou ze in mijn hand.

Chagrijnig loop ik verder. Na tien minuten tieren en vloeken op wat los en vast zit kijk ik om me heen. Niks herkenbaars, niks logisch, niks... "verdwaald.... geweldig..." ik begin weer te mompelen en haal mijn mobiel te voorschijn. Even flikkerd het fel licht. 03:36. GEWELDIG.

De meiden waren verdwenen, na mijn 'gevecht' met Jace. Iedereen was verdwenen nadat de ambulance kwam. In de verte hoorden we de politie al aan komen, vanwege geluidsoverlast en ook ik ging er vandoor. In mijn eentje... heel slim.  Ik draai een paar keer om mijn as en kijk wanhopig alle kanten op. Aan de rechterkant, voor en achter me staan oudere donkere flatten, er tussen lopen enge straatjes. Aan mijn linker kant is een parkje die zo te zien naar het rijkere deel van de stad loopt.

Het parkje ziet er niet erg verwelkomend uit, maar het lijkt me de snelste weg naar huis, dus ik slenter het schelpen padje op. Al snel verdwijnt het licht van de lantarenpalen en bevind ik me in het donker. Ik haal mijn mobiel weer te voorschijn en ga snel door mijn contactenlijst. Even blijft mijn hand hangen bij Jace's naam, maar ik schud hem boos uit mijn gedachten. Ik tik op het bel icoontje, maar mijn scherm wordt zwart en trilt. Leeg.

Nog gefrustreerder dan eerst vernel ik mijn pas en loop ik door. "Hé, meiske?" Twee jongens verschijnen voor me. "Beetje verdwaald?" Gespannen kijk ik om me heen. Achter me zijn nog twee jongens verschenen. Ze hebben een duister lachje om hun mond.

"Nee. Ik ben bijna bij mijn huis." Ik loop door en probeer langs de twee jongens te komen, maar de spreker pakt mijn arm ruig beet en trekt me naar zich toe. Zijn lippen raken het randje van mijn oor. "Nee? Weetje wat ik denk? Dat jij en je lekkere kontje verdwaald zijn, ofnie Peter?" Hij draait me vliegensvlug om en houdt me stevig vast. Een hand om mijn pols en de andere om mijn middel.

"Als... alsjeblieft! Laat me gaan..." Ze negeren mijn wanhopige gejammer. "Tjaa, Stan, ik denk dat we haar moeten helpen." Hij legt zijn hand in mijn nek en ik draai mijn hoofd walgend van hem af. "Al... alsjeblieft..." Zijn ijskoude hand tilt mijn gescheurde schirt omhoog en maakt contact met mijn huid. Onmiddelijk gaat er een rilling door me heen. Zijn hand schuift omhoog naar mijn borst terwijl ik zo hard als ik kan tegenstribbel. Ik weet de jongen voor me een harde kopstoot te geven. Hij struikeld geschrokken naar achter en ik laat een triomfantelijk gelach horen. Als hij opkijkt zie ik een stroompje blood naar beneden druipen, hij kijkt woest. Zijn hand schiet naar mijn keel en ik voel dat de handen van de jongen achter me verdwijnen.

Hij houdt me even in de lucht, laat me vallen en duwt me tegen een picknic bankje. Ik grijp met mijn handen om me heen en probeer dan zijn handen van mijn keel te rukken. Ik voel zijn mond over mijn naakte huid. Ik gil. Zijn grip verstrakt. Ik krijg geen lucht. De andere jongens verschijnen naast ons. Ik voel mijn bewegingen verminderen. Ik voel zijn hand verdwijnen onder mijn schirt, een derde hand in mijn broek. Ik zit op het randje van bewustzijn.

~*~

Heee jongens!

Hoop dat jullie het verhaal nog leuk vinden! ^.^ *kwaadaardig gelach* een clifhanger, omdat ik weet hoe leuk jullie dat vinden! Hehe. Ik ben bezig met een tweede verhaal en ik denk dat jullie het leuk zullen vinden!! :) Bedankt voor jullie steun en een fijn pasen allemaal!

Xox moi