A Broken Promises

Chapter 6

    Mabigat ang talukap ng mata ko kinaumagahan. Ang malamig na simoy ng hangin ang yumakap sa mainit kong katawan. I have a fever. I forget to drink medicine before I sleep.

I don't know if It's a normal day to me. Para kasing may namimiss akong isang tao. I silently watch the suns brightened. The sun looks happy, dahil wala pang pasado alas-sais ay sikat na sikat na.

Why would I wanted to remember the past? Parang kahapon lang ay takot na takot akong maalala ang nakaraan. Worth it bang maalala ko ito? If someone knows me... Bakit hindi sila lumapit sa akin? Can someone explain what happen before I lost my memories? It is painfull or not?

Bumaba ako ng kwarto suot ang kulay puting bistida. Araw ng linggo ngayon kaya pwede akong magsimba. I want to thank God for letting me be alive again. I want to thank God for taking care of me.

Kumain ako ng noodles bago uminom ng gamot. Sa ZY Restaurant ko na lang itutuloy ang pagkain.

"I told you, Daddy! I want to see Mommy."

"Your Mommy is missing, baby. But I'll do everything to find her okay?"

"I still hate you! It's your fault why she's missing. If something bad happen to Mommy, I'll never forgive you."

"I k-know. Trust me okay? Trust your, daddy."

"The last time I trust you, you failed me."

Nasa loob na ako ng simbahan at naghahanap ng bakanteng mauupuan. I stopped walking when I heard a familiar voice. Akmang lilingunin ko sila ng may kung sinong humila sa akin papalayo sa pwesto ng mga ito.

"Nagsisimba ka pala?"

Nangunot ang nuo ko dahil sa tanong ng babaeng kaharap. I don't even know her! Why is she acting like she's really know me. I don't remember her! Is she one of my past?

"Who are you?"

Nagsalubong ang kilay ko ng umawang ang labi niya. She didn't speak a few seconds and after of being silent she laughed heartedly. Is she crazy? Takas mental ganon?

"Look, miss. I don't have a time for your crazy moves. If you need mone---"

"You really don't remember me? I'm Arcelli!"

"I don't know you. Excuse me."

Mabilis akong lumipat ng upuan na sobrang layo sa kaniya. I'm not comfortable with her! Why I'm feeling scared right now?! Who is she? Why is she know me?

Lumabas ako ng simbahan ng mag-unahang tumulo ang luha ko. I'm running away from her. Hindi maganda ang kutob ko dahil sa mga pinagsasasabi niya. Nakakatakot siya... I don't want to see her again.

Tumigil ako sa isang itim na kotse at isinandal ang likod. Nanghihina kong tinext si Sachi bago dumausdos paupo. I can't walk anymore! I'm so much tired.

Tumunog ang kampana hudyat na magsisimula na ang misa. I cover my ear because of the sound. It's scaring me! Kailan pa ako natakot sa tunog ng kampana?

"Please... Please... Please! Stop the sound! It's scaring me!"

Humagulhol ako at takot na takot na umatras patalikod. Nanlalabo ang mata ko habang umaatras. I need to go! Napasigaw ako sa takot ng mag tindigan ang balahibo ko kasabay ng pagka rinig ko sa tawa ng kung kani-kanino galing na boses.

"H-huwag k-kayong lumapit! Please, nagmamakaawa ako..."

"Huwag! Huwag!"

"Miss, are you okay?"

Napahikbi ako ng tiningnan ko ang lalaking nakalahad ang kamay sa akin. He's looking at me with his non emotion eyes. Kumalma ang loob ko at mabilis na tumayo para yakapin siya.

"Ilayo mo ako, please. A-ayoko dito! Natatakot ako!"

"Hush... No one can hurt you. I'm here, I'll protect you."

Tumango ako at naniwala sa kaniyang sinabi. Naramdaman ko na lang ang pag-angat ko sa ere at ang pagkakapasok ko sa sasakyan. He stared at me for a second bago nagpakawala ng buntong hininga.

"W-what's your name?"

"Acer... Acer Fontejo."

"Who's your family?"

"I don't know. I lost my memories two years ago..."

"Fuck!"

Napaigtad ako dahil sa biglaan niyang pagmumura. I suddenly feel scared again! Humikbi ako at isiniksik sa pinto ang katawan ko.

"I'm sorry... I'm sorry. Calm down. I'll not hurt you."

I bit my lower lip and nodded again. Para akong basang pusa na pinaglalaruan ang mga daliri. I don't know why I'm comfortable with him. I don't know why I'm feeling safe with him.

"Y-you, What's your name?"

He licked his lower lip before he looked at me.  Ang kaniyang kulay berdeng mata'y parang nanghihipnotismo. Hindi niya ako sinagot at pinaandar na lang niya ang kotse. Ako nama'y tila dismayado dahil hindi nalaman ang pangalan niya.

Tahimik kami habang nasa byahe. Hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin. Tumingin ako sa screen kong nag-flash, tumatawag si Sachi.

"Hello?"

["Where are you?!"]

"I'm with someone."

["What?! Kilala mo ba? Tangina naman Acer bumalik kana! Nag-aalala na ako. Gusto mo bang sunduin ka namin ni Xython?"]

"No... I guess I'm fine now."

["Umuwi ka agad at mag-uusap tayo!"]

Binaba ko ang cellphone ko matapos niya akong babaan. Nanatili akong tahimik hanggang sa makarating kami sa tapat ng malaking bahay. It's looks like a palace.

Itinigil nito ang sasakyan bago umikot para pag buksan ako. He offered his hand para tulungan ako sa pagtayo. Inabot ko ang kamay ko sa kaniya at buong pwersa nito akong hinatak palapit sa kaniya.

I blink twice because I can't breathe properly! My face and his face is just an inch away. May kung anong paro-paro na sa tingin ko ay nagliliparan sa aking tiyan! What the hell!

My world stop when he smiled at me. Biglang namula ang pisngi ko dahil sa kalandian. Halos mamatay na ako sa takot kanina at ngayon ay parang kinikilig naman ako.

"Miss?" Nakataas ang kanang kilay na tawag niya.

"H-huh?"

Kaagad akong nag-iwas ng tingin dahil sa kahihiyan! What the fuck! Kinurot ko ang tagiliran ko para matigil sa kahibangan. The smile of his lips didn't fade away! Jusko! I heard him chuckled. I glared at him.

"Let's go. You need to eat because your tummy is growling."

Bumukas ang gate at limang guwardiyang may malalaking katawan ang nasa harapan namin ngayon. May kung ano siyang sinabi sa body guard na hindi ko naintindihan dahil iba ang salita.

Hinila niya ako papasok at dinala sa kusina. I can't do anything but to amaze how big and beautiful this house. Mukhang alagang-alaga at miski alikabok ay mahihiyang dumikit.

Ipinagtulak niya ako ng upuan at pinaupo.  He started finding something I can eat. Bumalik siyang dala-dala ang tray na may lamang dalawang sandwich, bacon, hotdog at juice.

"Here's your food." Ibinaba niya sa mesa ang pagkain at dumukwang palapit sa akin. "My name is Chase..."

"Chase Rivamonte."