A Broken Promises

Chapter 9

    I am here in front of the ocean again watching the sun go down. I've wanted to leave before but it's seem that my feet don't want to. Tila ba may hinihintay na paparating. Napayakap ako sa sarili ko ng biglang lumakas ang ihip ng hangin, bukod sa suot kong swimsuit tanging tuwalya lang ang nakabalabal sa'kin.

I'm always dreaming to have a normal life. Pero sadya nga yatang mapaglaro ang tadhana at ito ang naging kapalaran ko. Hindi ko alam kung bakit ako umabot sa puntong ito. Does my past have a happy ending?

"Nandito ka lang pala... Akala ko'y nawala na naman kita."

Hindi ako umimik at nanatiling tahimik. Naramdaman ko ang pagtabi niya sa 'kin. I don't want to talk with him right now. Mas gusto kong pakinggan ang tibok ng puso ko kapag malapit siya sa 'kin.

Hindi ako inosente sa lahat ng bagay. I know what I am feeling right now. Nakakatawa lang na nahulog ako sa kaniya sa mabilis na panahon. Yeah, I'm inlove with him. Love at first sight yata ang tawag don.

Nakakatakot sanayin ang sarili kong palagi akong may pakialam sa kaniya. I know myself more, that's why I'm afraid. Dahil alam ko sa sarili ko na kapag nagmahal ako ibubuhos ko lahat ng kaya ko. At kapag nagkataon ay baka wala ng matira sa 'kin.

"Can you sing for me?" Nakangiting tanong ko.

"I'm not singing but I'll sing for you."

"I've never gone with the wind
Just let it flow
Let it take me where it wants to go
'Til you open the door
There's so much more
I'd never seen it before"

Umawang ang labi ko at hindi maiwasang titigan siya. His cold and baritone voice make me shiver! Hindi ko inakalang ganito pala kaganda ang boses niya. Ang sabi niya hindi siya kumakanta pero para sa 'kin kakanta siya. So It's mean he likes me too?

"I was trying to fly but I couldn't find wings
But you came along and you change everything"

I bit my lower lip and stared at him. Bakit parang bawat bigkas ng salita niya may pinahihiwatig? It was just a lyrics, right? Pero bakit tila may pinatatamaan?

He looked at me with smile on his sweet soft lips. Gusto kong kumawala sa mga titig niya dahil tila kinukulong ako ng mga iyon para hindi makawala. The smile of his lips faded when the pain flashed in his green eyes.

"You lift my feet of the guard
You spin me around
You make me crazier, crazier
Feels like I'm falling and I am lost in your eyes
You make me crazier, crazier, crazier"

Inabot ko ang buhok niya at sinuklay gamit ang mga daliri ko. Ang kislap ng mga mata niya ay hindi ko kayang makita pa kapag nagtagal. He's hurting... tulad ko, hindi din siya makaalis sa dilim.

"You're hurting?" Kinagat niya ang ibabang labi at tumango.

"I know I don't deserve to be hurt like this. Pero tuwing naiisip ko na talagang nawala ko siya, araw-araw akong pinapatay sa sakit. It's my fault why I lost her. It's my fault why she's suffering until now." Uminit ang sulok ng mata ko habang nakatingin sa kaniya."It's all my fault. Lahat ng nangyari sa kaniya kasalan ko. Kung ang sakit na nararamdaman ko ngayon ay ang kabayaran sa nagawa ko, I'll gladly accept the pain even if it's killing me. The demon inside me loving her, kaya ang hirap niyang pakawalan."

Naiintindihan ko kung gaano kasakit ang nararamdaman niya. Tumulo ang ilang butil ng luha niya kaya malaya ko itong pinunasan. He's staring at me intently with so much tiredness.

"May I ask you a favor?" Tumango ako ng walang pag aalinlangan.

I'm willing to do everything for him. Gusto kong makawala din siya sa dilim na kinaroroonan niya.

"Can you stay by my side whatever happens? Can you promise me, once you remember your past memories, can you please don't leave me?"

Matamis ko siyang nginitian at inilapit ang labi sa labi niya. I don't care about people between us. Because this time, It's me and him. Sa harap ng karagatan, sa madilim na kalangitan, sa tahimik na lugar, sabay kaming aalis sa dilim na pinaglugmukan namin.

"I'm inlove with you..." Bulong ko sa pagitan ng labi naming magkalapat.

Nagulat ako at napaatras palayo sa kaniya. Humawak ako sa sintindo ko ng bigla itong kumirot at may ilang memories na naalala. Sunod-sunod na tumulo ang luha ko dahil sa kasiyahan. After 2 years may isang naalala na ako tungkol sa nakaraan ko!

"Fuck! What's wrong?" Nangingiti ko siyang niyakap at siniksik ang ulo sa leeg niya."May masakit ba sa 'yo? Tell me!"

"I remember my collage life!" Natutuwang sabi ko at hinigpitan ang yakap sa kaniya.

I'm so happy to remember my collage life! Ibig sabihin ay baka sa susunod na mga araw maalala ko na ang iba pa. Alalang-alala ko iyon at si Sachi! She's my bestfriend before.

"Go back to your room and sleep. You need to rest, understand?" Nahihirapang sabi nito."Hindi na din naman ako magtatagal dito. I'll go back to my room too, may mga kailangan pa akong ayusin doon."

"See you tomorrow..." Tanging nasabi ko bago niya ako pakawalan sa mainit na yakap niya.

"Take care, I love you."

Hindi ko na narinig ang huli niyang sinabi dahil mahina lang ito. Tatanungin ko pa sana siya pero tinalikuran niya na ako at may kinausap sa cellphone.

Bakit hindi yata siya masayang naalala ko na ang collage life ko? He didn't even smile! We didn't even talk about my collage life! Bumuga ako ng marahas na hininga at nagtungo sa hotel.

Pagkatapos naming kumain nina Sachi, at dalawa niyang anak nagdiretso agad ako sa harap ng karagatan.

"Oh, gising kapa?" Tumaas ang kilay ko ng makita siya papalabas ng kwarto.

She looked at me flatly."Hindi ba halata?"

"Mean," Nakabusangot ang mukhang sabi ko."I remember my collage life now. Kaibigan pala kita, why you didn't tell me?"

She smiled sadly and shook his head. Bakit? Ano bang nagawa ko sa kaniya?

"Matulog kana. Bukas na lang tayo mag-usap." At pagkatapos non, iniwan niya na ako.

Mas lalo akong naguluhan. Why she's acting like that? What did I do to her? She's mad at me, she was just controlling herself for me. Kung sana buo ko lang na naalala yung lahat, edi hindi ako maguguluhan.

Pumasok ako sa kwarto at ibinabad ang sarili sa bathtub na may tamang init ng tubig. Can I love, Chase? Pero may mahal na siyang iba at baka nga hanggang ngayon nagkikita pa din sila.

"Why I am hurting? Bakit parang natural lang na masaktan ako kapag minahal ko siya? Why It feels I'm used to it?"

Umahon ako sa bathtub at nagbanlaw ng katawan. I just wore my simple pajama bago pinatuyo ang buhok.

I lay on the bed and tried to sleep. Nitong mga nakaraan ay hirap talaga akong makatulog tuwing gabi. I still remember the girl in church. And untill now I'm still afraid of her. Sino ba siya? Kaano-ano ko siya?

"I am ready to face the present? I am ready to love him more than I love my self?" Tanong ko sa sarili ko.

Kasi sa tingin ko parang hindi ko na kayang pigilan ang nararamdaman ko. Para bang nabuhay lang ulit ako sa mga pinagdaanan ko para lang mahalin si Chase.