CHAPTER 6

161 8 0
                                    

Halos ilang metro na ang layo ko sa court ay naririnig ko pa rin ang ingay mula roon. I am annoyed because tears keeps on forming in my eyes. I don't even know why I am crying now.

So what if that asshole denied that he knows me. I don't know him either. He's so annoying. Patuloy lang ako sa paglalakad. Medyo madilim ang na ang daan dahil hindi na rin naman ganoon kaliwanag ang mga street light na nandito. Tinatahak ko muli ang daan pabalik ng subdivision. Maybe Mom has already calm down.

“Ahhh!-”

I screamed when someone pulled me back. Nanlaki ang mata ko ng takluban niya ng kamay niya ang bibig ko. My heart is beating so loud right now. Tinaas ko ang isang kamay para sana sampalin kung sino man yun ng bigla siyang magsalita.

“Wag kang sumigaw”

Naitikom ko ang labi ko at maaninag ang nakangiwi niyang mukha dahil sa liwanag.

I slap his hand away then glare at him. Mas lalo akong nainis ng makita ang pag silay ng ngiti sa labi niya.

“What?” asik ko sa kaniya, masama pa rin ang tingin.

He sigh then fix his bag because it was already falling from his shoulders.

“Anong ginagawa mo dito?” he asked.

Tinaasan ko siya ng kilay.

“Why are you talking to me?” mataray na tanong ko.

Nakita ko ang bahagyang pag awang ng labi niya.

“Bawal ba?” nakatiim ang bagang niyang tanong.

“Yeah, hindi mo ako kilala diba? Bakit mo ako kinakausap?” I said then rolled my eyes at him.

Tinalikuran ko siya at nagpatuloy ako sa paglalakad. Ang kapal ng mukha niya.

“Ranzell, ano ba?” naiinis na sabi ko ng pigilan niya na naman ako.

Masama ang tingin na iginawad ko sa kaniya. I pulled my arms back from his hold. Mas lalo akong nainis ng marinig ko siyang tumawa.

“What? What's so funny?” naiinis na tanong ko sa kaniya.

He shook his head before walking closer to me. I stand on my place, still glaring at him.

I was shock when he pulled my arms again. Nahigit ko ang hininga dahil sobrang lapit na namin sa isa't isa. Nagugulat akong nag angat ng tingin sa kaniya.

He has this amuse expression on his face as he stare intently on me. I was about to step backwards when he hold my waist in place. Napahawak ang kamay ko sa braso niya.

“Galit ka ba?” malumanay na tanong niya.

I glared at him.
“Should I be happy?” I asked sarcastically.

He bit his lips trying to hide his smile. He pursed his lips then look away.

“Nagbibiro lang naman ako-”

“A joke was suppose to be funny, not hurtful” malakas na sabi ko.

Nag iwas ako ng tingin at naiinis na pinunas ang tumulong luha mula sa mata ko. I felt him staring at me but I didn't look back.

“Sorry” mahinang sabi niya.

I look back at him only to see his pouting face. Nang aamo ang mukha niya pati ang mga mata. I rolled my eyes at him.

“Hindi ko na uulitin” he said as he holds my chin and make me look at him.

“I'm sorry, sweetheart.” he said then smiled apologetically.

The Unknown (Holy Heart High School Series #3)Where stories live. Discover now