Ես եկել եմ... [✔]

🧸 5 🧸

Առավոտյան ժամը 12:36 էր, բոլորը պատրաստ էին, գնալու ժամանակն է,

-Շնորհակալություն ամեն ինչի համար (Չոնյոն)

-Էլի համեցեք (Մայր)

-Մենք գնանք (Սոնի)

***

Ավտոբուսում*

-Կարող եմ կողքդ նստել, խոսելու բան ունեմ (Ջուն)

-Նստիր, ասա, լսում եմ (Սոնի)

-Քեզ ինչ տղաներ են դուր գալիս, -ինչեր ես դուրս տալիս Ջուն, հավաքիր քեզ

-Դեե... գեղեցիկ, բարի, հոգատար... իսկ ինչու ես հարցնում, չլինի թեե..., -Ջունը սկսեց շփոթվել, -ինչ որ մեկին ես գտել ինձ համար

-Ըըը...չէ, չեմ գտել, հենց գտնեմ կծանոթացնեմ

Հասան:Գնացին իրենց տները, հանգստացան ու նորից հավաքվեցին մի տեղ, կարծես կյանք չունեն առանց իրար: Լավ օր անցկացրեցին ու նորից տուն' դեպի տաքուկ անկողին:

Հաջորդ օրը նոից հավաքվեցին մի տեղ ու գնացին դպրոց:Դեռ ներս չմտած Սոնիի ոտքը ոլովեց:

-Ախ ոտքս

-Ինձ թվում է ոտքն է ոլորել (Չոն)

-Կարող ես քայլել (Չոնյոն)

-Ինձ թվում է ոչ (Սոնի)

-Ես քեզ բուժկետ կտանեմ(Ջուն)

Ջունը Սոնիին գրկում է ու տանում բուժկետ:

***

-Ոտքդ դիր ծնկիս: Որտեղ է ցավում այստեղ

Ջունը զգուշորեն մերսում էր նրա ոտքը, իսկ Սոնին նրան էր նայում ու խորացել էր մտքերում.

<< -Ախ Աստված իմ, ինչ է ինձ հետ կատարվում, ինչու է սիրտս այսքան արագ աշխատում>>

-Վերջ. էլի ցավում է? կարող ես քայլել?

-Կարող եմ, շնորհակալ եմ

Նրանք միասին գնացին դասարան:

-Ոտքդ ինչպես է? Էլ չի ցավում չէ? (Չոնյոն)

-Ես արդեն լավ եմ

-Լավ տղաներ հիշում եք չէ այսօր պարապելու ենք (Չոնյոն)

-Ես գործեր ունեմ, չեմ կարող մասնակցել, (Ջուն)

-Ես էլ ունեմ, ես գնամ (Չոն)

-Հլը մի հատ հետ արի, -Չոնը միանգամից կանգնում է, Սոնիի գոռոցից բոլորն են վախենում, - ոչ մի գործ էլ չկա, այսօր մնում եք ու վերջ

Քիչ անց դասերը սկսվեց: Ուսուցիչը դասն էր բացատրում, իսկ Ջունը <<քնած էր>>
Մի պահ աչքերը բացեց ու նայեց Սոնիին ով խորացված դասին էր հետևում ու լրացնում տետրում, հետո նորից փակեց ու մինչ դասերի ավարտը քնեց: