« ម្ចាស់អូនផ្ទំទៅ យើងមានរាជកិច្ចត្រូវបង្ហើយ »« ផ្ទំទៀតហើយ» រាងតូចស្រដីទាំងមុខស្អុយ គេមិនចង់គេងនោះទេ ចិត្តចង់សុំទៅជាមួយដែលតែមិនហ៊ាន។
« បើម្ចាស់អូនទ្រង់អផ្សុកយើងនិងហៅ លីវឈីមកកំរដ »
« ល្អតើ » ថេយ៉ុងងក់ក្បាលយល់ស្របនិងសម្តីទ្រង់ ។ ទ្រង់ញញឹមអោនថើបថ្ញាល់រាងតូចសឺតៗទើបយានចេញទៅ
« មនុស្សនេះអាងគេមិនមាត់ ថើបរហូត » ថេយ៉ុងនិយាយក្នុងចិត្ត មួយសន្ទុះលីវឈីក៏ចូលមក
« ម្ចាស់តូច! » លីវឈី
« លីវឈីសុំសួរមួយបានទេ? »« ក្រាបទូល! »
« តើគេធ្វើរាជកិច្ចនៅឯណា? »« គឺនៅព្រះរាជដំណាក់ធំ »
« អញ្ចឹងតោះពួកយើងនាំគ្នាទៅ »«មិនបានទេៗ ព្រះអង្គម្ចាស់ផ្តាំអោយម្ចាស់តូចចូលផ្ទំ»
« ប៉ុន្តែយើងមិនចង់គេងនោះទេ » ចប់សម្តីក៏រត់ត្រុយចេញទៅរកច្រកតូច« ម្ចាស់តូច ហ្ហើយម្ចាស់តូច! » លីវឈីរត់ដេញតាមម្ចាស់តូច
« ខាងក្រៅស្អាតណាស់» ថេយ៉ុងស្ងោចសសើរពីសម្រស់ខាងក្រៅ មុខដំណាក់ខ្លួនមានបឹងឈូកដ៏ធំមួយថែមទាំងស្ពានសម្រាប់ឆ្លងទៅត្រើយម្ខាង ទឹកបឹងមានជម្រៅជ្រៅគួរសម
(រូបតំណាង)
« ម្ចាស់តូច »« មិនបាច់ភ័យយើងទៅណាទេ ខ្ចិលទៅណាស់នៅទីនេះក៏បាន » ថេយ៉ុងច្រតដៃទៅលើស្ពានសម្លឹងមើលព្រះច័ន្ទនាពេលយប់គួរអោយគយគន់
« នៅទីនេះស្អាតណាស់ » ថេយ៉ុង
« លឺដំណឹងថាម្ចាស់តូចដឹងព្រះកាយ ទើបខ្ញុំម្ចាស់យានមកសួរសុខទុក្ខ» សំឡេងស្រួយចេញពីក្រអូមមាត់ស្រីស្អាត រូបឆោមស្រស់រាងតូចល្អិត កំពុងសម្តៅមករកថេយ៉ុង ដោយមានមនុស្សជំនិតដើរតាមពីក្រោយ
YOU ARE READING
ព្រេងនិទានស្នេហ៍🕊
القصة القصيرةរឿងរ៉ាវស្នេហា ដែលកើតមានឡើងនៅសម័យបុរាណរវាងស្តេចនិងក្មេងប្រុសដែលបានឆ្លងពេលវេលា។🕊 Taekook /Bl