Her zaman aynı şeyler,hayatın rutin bir işleyişi var.Zilin çalmasıyla herkesin kendini dışarı atması gibi.Bende sürü psikolojisine uyup,kendimi aşağıya atanlardanım.Yine aynı sohbetler
''Kanka duydun mu Selin'le Ayberk ayrılmışlar.''
''Duydum kanka duydum.'' dedim gözlerimi devirerek.
Beni böyle sohbetler bayıyor artık.Zaten ya ayrılıyorlar ya da barışıyorlar.Her zaman aynı terhane.Betül'le İpek konuşmaya devam ediyor tabi.Köşede ki merdiveni dönüyorduk ki biri koşarak gelip bana çarptı.Tam ağzımı açıp,azarlamaya başlayacaktım ki çocuk aynı hızda koşarak merdivenleri çıktı.Ve ardından ekledi.
''PARDON!!''
Daha önce onu hiç görmediğime eminim.Neyse ya bütün günümü bunu düşünerek geçiremem ya.
''Betül,az önceki çocuk bizim okuldan mı?''
''Ne çocuğu?Ben kimseyi görmedim ki.''
Ay canım zaten görsen şaşardım.Onun bunun lafını etmekten önüne baktığı yok ki.Kantine girerken Merve'yi farkettim,bugün o nöbetçi herhalde.
''Naber Merve,nöbetçi misin?''
''Evet benim.iyidir,senden?''
''Her zaman ki gibi işte.''
''Bizim okula iki tane çocuk geldi az önce.''
''Bende sana onu soracaktım,az önce bir tanesi bana çarptı.Adı ne acaba?''
''Ben ikisini de tanıyorum biri 10 biri 11.''
''Kısa boylu çok kısa da değil,beyaz t-shirt var.Biraz tatlı gibi.''
''Serkan'dan bahsediyorsun sen.'' dedi gülerek.
Okuduğunuz için teşekkürler.Yorumlarınızı bekliyorum. :D
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YA SEN DE GİDERSEN?
Chick-LitKaybettiklerinizi asla geri getiremezsiniz.Hayatınızın sonuna kadar keşkelere mahkum kalırsanız, bunları kim telafi edebilir peki?Babanız mı,anneniz mi,sevgiliniz mi? Ve telafi etmeyen çalışan herkes giderse.İşte o zaman bitersiniz.Bu hayattaki en g...