Who Is The Killer(Completed)

11

CHAPTER 11 : You're safe

DISCLAIMER : You might encounter grammatical errors ahead.

**

SAI'S POV.

Kinabukasan ay ikinuwento ko kay luna ang nangyari kahapon, pero syempre hindi ko sinabi yung tungkol kay yohan, baka ano pa isipin nun.

"What are you gonna do now sai? This is getting out of hand, we must do something before they could do something to you." nag-aalalang saad ni luna matapos kong ikwento sakanya ang tungkol sa mensaheng natanggap ko

Magsasalita na sana ako nang nahagip ng mga mata ko ang paparating na si yohan kasama ang ibang ssg officer. Nanlaki ang mga mata ko ng napagtanto ko na lunch break na pala!Anong idadahilan ko neto ngayon?!

"Oh, hi pres! Napadaan ka dito? May kailangan ka ba?" pagtatanong ni luna kay yohan

"Did you guys have lunch already?" tanong naman ni yohan saamin. Hindi lang yun, NAKATINGIN SYA SAKIN! Si luna ang tinatanong nya pero nakatingin sya sakin.

"Uh pupunta palang kaming cafeteria pres"

"Great, you guys can come and sit with us"

Gusto ko sanang umayaw pero wala naman akong magagawa kasi paniguradong sasabihin ni yohan ang tungkol sa pinag-usapan namin kahapon.

"Btw pres, bakit mo nga pala naisipang isama kami sainyo?" pagtatanong ni kera na nagpasamid sakin

"Need some water?" saad ni yohan at inabutan ako ng baso. Sinamaan ko naman sya ng tingin at hindi ko tinanggap ang baso na iniabot nya and instead, ininom ko yung akin.

"Hmm about your question ms. kera, i just realized that it's my job as the president of this school to accompany the transferees. That's why you are here with us."

Tahimik lang akong kumakain habang sila ay nagkukwentuhan. Hanggang makabalik kami ay tahimik lang ako. Hindi dahil nababadtrip ako kay yohan, ay nababadtrip pala ako kay yohan pero hindi yun ang dahilan kung bakit kanina pako tahimik

"Okay ka lang ba sai? Kanina kapa tahimik ah?" nag-aalalang tanong ni luna sakin

"Medyo masama lang pakiramdam ko" saad ko naman, sana naman hindi nila mahalata na hindi yun ang dahilan kung bakit tahimik ako

"Sai, hindi ka tahimik pag masama ang pakiramdam mo, nagrereklamo ka. Now tell us what happened? Is it because of pres? Did something happened between the two of you?"

"No, no it's not about him."

"Then what is it?"

Napabuntong hininga naman ako, nagdadalawang isip ako kung sasabihin ko ba sakanila or hindi. Panigurado ay mas lalo silang mag-aalala sakin.

"When we were in the cafeteria, i saw someone staring at our direction. He was staring at me. Para bang binabantayan nya ang mga kilos ko."

Iba't ibang reaksyon naman ang natanggap ko.

"Sai, i think you should tell your family about this. This thing isn't a joke anymore sai, your life is now in danger." saad naman ni vera

"I don't want them to be worried vera, i want to handle it on my own."

"Sai! Si kamatayan na ang kalaban mo! What are you gonna do kapag nasa harap mo na ang taong nagpapadala sayo ng mga threats? Are you gonna punch them? Slap them? Kick their ass? Sai this is serious, you need protection already."