Yaz Yağmuru

Anlaşma

Yavaşca dizlerimin üstüne çöktüm,çaresizce bakmaya başladım son nefeslerini az önce veren adama.Ne yapacaktım ben şimdi,b-ben işimi kaybedemezdim,işim,iş arkadaşlarım elimde kalan son şeydi.

Ada yanımdaydı,yüzünde mahcup bir ifade vardı ama pek de gerçek durduğu söylenemezdi,yaptığından çok pişman gözükmüyordu ,korktuğu da söylenemezdi.Gözümden usulca akan bir damla yaşın ardından tam Adaya yönelecektim ki omzumda bir dürtü hissetim.Hemen yanı başımda duran kızın parmağıydı o,Ada'nın.Yüzüne bakmaya pek cesaretim olduğu söylenemezdi,korkuyordum çünkü yanlış bir şey yapmaktan.önce eline doğru yönelttim gözlerimi,ince,uzun ve oldukça narindi.Yavaşça yukarıya doğru çıkardım bakışlarımı.Yemyeşil gözleri gözlerimin içine doğru yönelmiş ve kaskatı kesilmiş suratıyla bana bakıyordu.Titrek ve ağlamaklı bir sesle cevap verdim.

"Ne var?"

Cevap vermeden sertçe tuttu elimi ve beni uçurumun ardındaki kayaya doğru sürükledi.Karşılık verememiştim,
ona,"dur" diyememiştim.

Kendini kayaya yasladı ve anlatmaya başladı.

-Adamı ben öldürdüm.

-B-biliyorum

Vereceği yanıtı meraklı ve tedirgin bir şekilde bekliyordum,katildi o sonuçta,birini öldürmüştü,tehtid mi edecekti beni yoksa beni de mi öldürecekti.heyecanli bir şekilde anlatmaya başladı bana.

- ve, ve bunu sadece sen gördün,yani umarım sadece sen görmüşsündür.

Tam ağzımı açmıştım ki konuşmama izin vermeden ekledi;

-Bak eğer adama ilk müdahaleyi senin yaptığın öğrenilirse işinden olursun ve eğer adamın canına benim kıydığım öğrenilirse hapishaneyi boylarım.

-Yani?

-Yanii anlaşma yapalım,ben senin işini kaybetmeme engel olayım sen de benim tutuklanmama.

Şaşırmış bir şekilde baktım ona,ne yani ikimizin durumu eşit miydi?

"Sen,sen aklını kaybetmişsin,tedavi olman lazım senin." Dedim ve bulunduğumuz yerden kalmak için hamle yaptım,olay yerine doğru yürümeye başladım.Arkamdan gelen ayak seslerini hissedebiliyordum ama umursamadım, yürüdüm sadece.Adım sesleri hızlanmıştı ve sadece benim duyabileceğim yükseklikte bir ses tonuyla bağırmaya başladı bana.

- Dur,dur lütfen dur.Bak bilmediğin şeyler var en azından dinle beni hı?

Çok kararsızdım,dinlemeli miydim? dinlememeli miydim?Eğer dinlersem beni ikna edebilirdi işte o zaman başım çok daha büyük dertlere girebilirdi,suç ortaklığı olarak kabul edilirdi bu.

-Bak eğer beni dinlemezsin çok pişman olursun.

Merak duygusu,çoğu zaman insanların en güzel duygulardan biri olarak tanımlansa da benim için öyle değildir.Şu zamana kadar başıma gelen işlerin çoğu merak duygum sayesinde gelmiştir,doktor olmam bile merak duygumun ürünüdür.

İşte ben de o gün orada durdum ve dinledim onu,yapmamam gereken şeyi yapmıştım,bana anlatacaklarını dinlemeyi kabul etmiştim.

-peki,kabul ama olabildiğince hızlı ol.

İlk cümlesi işlediği cinayete gerekçesi olduğuydu.Korkmatan çok şaşırmıştım b-bu nasıl bir soğuk kanlılıktı,o adamın canına kıydıktan sonra bir damla bile göz yaşı akıtmamıştı.Ne olabilirdi ki nedeni?

-O,o adam benim bütün ailemi öldürdü,benim kardeşim öldüğünde 2 yaşındaydı.Sen benim içimde bulunduğum durumu anlayamazsın ama en azından empati kur biraz,sinir krizleri,yıllarca süren psikiyatri tedavileri ve acı.Bunların hepsi onun yüzünden.

İlk defa sesini bu kadar üzgün ve ağlamaklı bir tınıyla duyuyordum,zamanında canının çok yandığı belli oluyordu ama bu birini öldürmesi için bir sebep değildi,yani hiç bir cani bu şekilde ölmeyi hakketmez,verdiği son nefese kadar acı çekmelidir,pişman olmalıdır.

Ölmek dünyadaki acıya son verir.

-Bak Ada biliyorum,kötü şeyler yaşamışsın ama bu onu öldürmenin haklı olduğunu göstermez,sen elini kolunu sallaya sallaya kimseyi öldüremezsin.

-inanmadın bana di mi?

İnanmamak gerekirdi aslında ama inanmıştım,onun bir katil olduğunu bile bile inanmıştım,bakışlar anlatırdı her şeyi,yalan söylemiyordu,inanmıştım ona.

-Alakası yok!

-Neden o zaman,neden yardım etmiyorsun bana?

-Öldürmek bir çözüm değil bir suçtur,özür dilerim Ada ama olmaz yardım edemem sana.

Gözlerini benim üstüme dikti,kaşlarını çattı ve ağızından dökülen laflar en son duymak istediğim şeylerdi,hiç tahmin etmezdim,bildiğini.

-Bunu bana daha geçen sene ülkesinde katliam yapan hastanın tanı konulmasına engel olarak ölüme sürükleyen Bora Doğrusöz mü söylüyor?

Biliyordu...

O gün orada ölmekten olmuştum,terler içinde kalmış suratım ve tedirgin yüz ifadem aslında ne kadar korkak biri olduğumu gösteriyordu.

Yapmamam gereken şeyi yapmıştım,anlaşmayı kabul ettim.Suç ortağıydık artık,birbirimizin en karanlık sırlarını saklayan suç ortakları.

.....