NORA ADASI #WATTSY2022

Bölüm-1

       Burası hayatta kalmak için çaba göstermen gereken tek yer. Burada yaşam yok. Burada ölümün çığlıkları var. Derindeki karanlıktan gelen sessiz çığlıklar. Burası, Nora Adası. Ölüme hoşgeldiniz..

***

    Yağmurun yere bıraktığı ses gözlerimi açmama neden oldu. Sokağın başında ki lamba sadece kendi çapını aydınlatacak kadar ışık saçıyordu. Zaten görebileceğiniz tek aydınlık gece 3.15 de sadece 22 saniye açık kalan bu ışıktı. 17 saniyesi çoktan geçmişti bile. Önce şaşırdım. Çoktan koşucuların önümüzden geçmesi gerekiyordu. Ama kimse yoktu. Arkamda hissettiğim ürpertiyle Vera'nın da ayaklandığını anladım.

-Bugün de bir kişi eksilmiş dedi.

+Belki de kazanmıştır.

-Saçmalama. Bugün 14. gün, yarışın bitmesine daha çok var.

+Haklısın, ama benimki de bir umut işte.

-Yatağına geri dön. Lamba söndü bile. Kimse geçmeyecek.

+Haklı olmandan nefret ediyorum.

-Biliyorum abla. İyi geceler.

+İyi geceler Vera'm.

      Vera'nın kapattığı kapının sesiyle gözlerimi sıkıca yumdum. Dışarıdaki havayı ciğerlerime bir kez daha doldurup, geri bıraktım. Açık olan camı kapatıp usulca yatağıma döndüm.

***

-Nora!.. Nora Uyan!.. Nora.. Uyan!

Kulağıma dolan sesle yataktan fırladım.

+Kim var orada?

-Nora uyan

+Kimsin? Nasıl girdin içeri?

-Tatlım, artık uyanman gerekiyor.

+Ben Nora değilim. Kimsin!

-Yarışa katıl Nora.

+Ne?

-Yarışa katıl.

+Ben Nora değilim diyorum.

-Sen bu yarışa son verecek koşucusun.

+Ben nasıl son verebilirim ki?

-İşaretleri takip etmen yeter.. Uyan Nora.

     Gözlerimi tekrar açtım. Terler alnımdan aşağıya akıyordu. Sadece bir rüyaydı. Ama ses, hala kafamın içindeydi. Dışarıdan gelen çan sesleri irkilmeme neden oldu. Bu günün başladığını belirten ilk sesti.

     Karanlığa doğru gözlerimi çevirdim. Bu pencereden içeri bir gün güneş doğacaktı. Ya benimle beraber ya da bensiz..

***

     Vera'nın etrafta anlamsız koşuşları bugün ki su taşıma işleminin 1. sırasında olduğunu gösteriyordu. Krem rengi amerikan bezinden yapılmış uzun elbiseyi üzerine bir çırpıda geçirdi. Beyhan Teyzenin saçlarını örmesine izin verdiğini belli edercesine hemen önüne oturdu. Teyzem naif hareketlerle Vera'nın saçlarını tarayıp, yavaşça ördü. Vera hazır olduğunda ayakkabılarını da hızlıca giyip kovaları kucaklayarak kapıdan çıktı.

    Arkasından tekrar seslenip geri dönmesini sağladım. Yanağına uzunca bir öpücük bıraktım ve dikkat etmesini söyledim.

     Vera gittikten sonra ben de üzerimi değiştirdim ve toplanma alanına doğru yola çıktım. Güzergah boyunca kendi görevleri için hazırlık yapan insanları izledim. Yanımdan geçen bir bedenin elime sıkıştırdığı kağıdı hızlıca ezip cebime attım.