Second Option -Hyunmin

5

Seungmin'in bakış açısı

Hastahaneyle işimiz bittikten sonra Minho Hyung beni eve götürdü. Dinlenmek için yatağıma uzandım ve düşüncelere daldım. Minho Hyung benimle gerçekten çok ilgileniyordu. O gerçekten eş olarak mükemmel bir seçim. Ama ben sevdiğim birisini seçmek istiyordum. Hyunjin'in birinci seçeneği olmasam bile ikinci seçeneği olmak beni mutlu ediyordu. En azından beni bir seçenek olarak görüyor değil mi?

Aptal olduğumu biliyorum. Beni bir seçenekten daha fazla görmeyen birisinin peşinde gitmek için,beni seven,önemseyen ve benimle ilgilenen birisini görmezden geliyorum.

Hyunjin'in,Minho Hyung gibi benimle ilgilenmesini çok isterdim.

▪︎▪︎▪︎▪︎

Paltomu aldım ve ardından kapıyı kapatıp,kilitledim. Dışarı soğuktu ama yine de yürümek istiyordum. Yürürken ellerimi cebime koydum.

Benim için çok özel olan bir yere geldim. Park'a. Burası Hyunjin ve benim ilk tanıştığım yerdi. Bu yüzden buraya gelmek beni rahatlatıyordu. Salıncağa oturdum ve hafifçe kendimi salladım.

-Flashback (5 yaşındayken)-

Parkta gördüğüm,tahminen benim yaşımda olduklarını tahmin ettiğim çocuk grubunun yanına gitmeye karar verdim.

"Sizinle oynayabilir miyim?" Diye nazikçe sordum fakat beni ittiler. İtilmenin etkisiyle yere düşmüştüm.

"Uzaklaş burdan! Oynadığımız oyunu kaybettirirsin sen!"

"Hayır,ben de oynayabilirim."

"Hayır sen oynayamazsın. Sen hasta bir çocuksun. Bu yüzden bize oyunu kaybettirirsin!" Bağırdıktan sonra,yanımdan ayrılmışlardı. Dedikleri şeyler kalbimi kırmıştı.

Ben hasta mıyım?

Bir oyun bile oynayamayacak kadar hasta mıyım?

"Hiç kimse beni istemiyor. Hasta olmak istemiyorum,sağlıklı olmak istiyorum. Eğer bu hastalığa yakalanmasaydım,oyun oynamama izin verirlerdi." Bi yandan ağlıyordum bi yandan da hıçkırıklarımın arasından çaresizce bağırıyordum.

"Hey!" Yumuşak bir ses duymuştum. Başımı gelen sese doğru çevirdim. Yanıma benim yaşlarımda tatlı bir çocuk geliyordu. Gözleri adeta bir güneş gibi parlıyordu.

"Neden ağlıyorsun?" Diye sordu bana.

"Hiç kimse benimle oynamak istemiyor. Çünkü ben hastayım" Somurtarak söyledim.

"Bundan dolayı mı? Lütfen ağlama,ben seninle oynarım." Gözlerimin içine baktı ve gülümsedi. O çok güzel gülüyordu. Daha benim bir şey dememe izin vermeden elimden tuttu ve beni nazikçe kaldırdı. Bi anda koşmaya başladı,beni de arkasından sürükleyerek.

Salıncağın yanına gelmiştik. Oturmamı işaret etti.

"Sıkı tutun." Dedi ve beni sallamaya başladı.