Artık babamdan daha fazla nefret ediyordum unutmak istesemde yapamıyordum çünkü etrafımdaki igrenç insanlar bana hatırlatıyorlardı babamın yüzünü daha fazla görmemek için odama gidip yatağıma uzandım.
Hicbir şey olmamıs gibi gözlerimi kapattım yasadığım bu iğrenç yasantıyı unutmak için ve eski hayallerimle uyumak için tabi olmadı annemin iceriye dalmasıyla herşey bitmişti.
Annem telaş içinde birşeyler söylemeye başladı tabi bende geldiklerinin farkına vardım
""Geldiler sen daha hazır değilsin hani valizlerin nerde yoksa daha onlardamı hazır değil ""
Falan filan ne kadarda meraklıymışsınız resmen beni ölüme göndermek için yarışa giriyorlar . Bende çok meraklıydım burda kalmaya derken bile kendime yalan söylüyordum çünkü hiç gitmek istemiyordum .
Ben bunları düşünürken Annem herşeyi hazırlamış giyeceğim kıyafeti bie çıkarmıştı. Bende istemeye istemeye kıyafeti giyip odaya gittim .Herkez bana bakıyordu karşımda duran insanları hayatımda hiç görmemiştim kafamı yerden kaldıramıyordum ama evleneceğim o iğrenç adamı da çok merak ediyordum hayatımı satın alan aşşağılık insanı herkez konuşurken etrafıma bakmama rağmen benimle evlenecek tek bir iğrenç insan görmedim zaten 2 kişi gelmişlerdi. Biri erkek biri bayan ikiside orta yaşlardaydı .
Herkes konuşurken gelen kadın bana yaklaşarak
""Valizlerin hazırmı?""diye sordu bende
""Evet""demekle yetinmiştim kadın tekrar yaklaşarak
""İstersen kapının önüne koy şoför ordan alır dedikten sonra bende başımı salladım
Ben valizleri kapının önüne bıraktıktan sonra adam gelip almıştı bende içerdekilerin gelmesi için orda bekliyordum içeride ne konuşuyorlarsa bir türlü çıkmadılar ben biraz daha bekledikten sonra kapı açıldı ben daha çok şükür geldiler demeye kalmadan ablamın çıktığını farkettim ablam yanıma gelip bana sarıldı bugün o kadar çok bu sahneyi yaşadımki yorulmuştum artık ablamın ağladığını hissedince bende dayanamayıp bende ağlamaya başladım dakikalarca öyle kaldık birbirimizden ayrıldıktan sonra Ablam ;
""Özür dilerim babamın yerinede annemin yerinede özürdilerim.""
""Saçmalama senin bir suçun yok asıl onlar özür dilemeliler zaten bu saatten sonra söyleselerde bişey farketmez benim hayatımda .hayallerimde.Bitti artık!!""
""Keşke yerine ben geçebilsem sen daha çok küçüksün""
""Bak yine saçmalıyorsun doğru kişi benim sen üniversiteye başladın benim daha 1 senem vardı hem belki kazanamıcaktım boşver takma"" bunları söylerken bile içim kan ağlıyordu ablam tekrardan duygusallaşacak
""Canım kardeşim kendine iyi bak""dedi ablam bende
""Senda bitanem sende üzme kendini kaderim böyleymiş"" dedim
Ablam tam birşey söyliycekken kapı açıldı ilk önce kadınla adam çıktı sonrada benim aile fertlerim çıktı .gitceğimi anlayıp tekrardan ablama sarıldım Annemde sarılmayı beklerken ona sarılmadan arabaya yöneldim Annem arkamdan seslenerek
""Kızım en azından sarılsaydık nolur yapma böyle mecburduk ""anneme nefret dolu gözlerle bakarak
""Ben Annem ve Babamı 2 gün önce kaybettim benim Annemde Babamda öldü tanımadığım kişilerlede konuşmuyorum"" dedikten sonra arabaya bindim . Annemin ağladığını görünce bir kere daha öldüm çünkü dünyada annemin ağlamasına dayanamazdım ama şimdi Annem benim yüzümden ağlıyordu.
Evden biraz daha uzaklaşınca evleneceğim hayatımı mahveden insanı merak etmeye başlamıştım Adını öğrenmiştim
Büyük LUNA Holding'in tek varisi
- Eymen Luna-
Birde kardeşi vardı 1 tane .Adıda- Yağmur Luna - buda Luna ailesinin prensesi olmalı ben böyle düşüncelere dalmışken eve gelmiştik. Ben arabadan çekingen bir şekilde inerken karşımda Yağmur Luna duruyordu gülümseyerek
""Hoşgeldin ben Yağmur ""bende gülümseyerek elimi uzattım
""Hoşbulduk bende Zeynep "" ben elimi sıkmasını beklerken tüm samimiyetini kullanarak sarılmıştı ve hemen hizmetçileri çağırıp valizimi almıştı
Ben yağmura bakarak biz bunla iyi anlaşıcaz diyerek iç geçirdim sonuçta küçük görümcem iyide anlaşmak zorundaydım
Ben içeri girdiğimde istemsiz bir şekilde girdiğimde ağzım açık kalmıstı ev degil mübarek saraydı ve ben bu saraya ev diyenin .........
Ben yine düşüncelere dalmışken yağmur beni dürtükleyip beni odama götürdü e yerleşmemi söylemişti
Hımmm bu aradada müstakbel eşim yani hayatımı mahvedenle evlenene kadarda ayrı odalarda kalcakmışız .
Bu beni birazcıkta rahatlamıştım en azından .
Aslında odalarımız hiçbirleşmesede olurdu ama nerdeee bunlar diyerek elimi salladım kendi kendime .
Ben geleli 2 saat olmasına rağmen sevgili gelecekti eşimi görememiştim ben yatakta oturup bunları düşünürken bir anda kapı çaldı heycandan elim ayağım titremeye başlamıştı ki Yağmurun olduğunu anladım heycanımı belirtmeden
""Gelebilirsin Yağmur""diye seslendim yağmur içeri girip
""Şey yemek hazır bide abim geldi istersen aşağıya in zeynep abla""dedi
""Tamam canım ben geliyorum hım buarada bana sadece Zeynep diyebilirsin zaten Zeynep abla denmesine alışık değilim""dedim
""Tamam""dedikten sonra aslında heycanlı olmam gerekiyordu ama degildim sonuçta hayatımı mahveden adamdı..
Yazardan: Arkadaşlar yazım yanlışlarım olabilir kusura bakmayın birde hikayemi okuyup vote ve oylarınızı bekliyorum birde son ricam yorumlarınızı ve görüşlerinizi merakla bekliyorum :))
