"Ang sarap mabuhay kapag nasa tamang tao ka 'no?" she asked
I did not dare to answer her, instead I just enjoyed myself staring at the most beautiful woman I'd ever loved
She sighed in defeat when she got no answer. She continue doing her assignment and still I did not do any
Naaliw lang ako sa mga kilos nya. Naaliw ako sa pagtitig sa kaniya. Naaliw ako sa pagkakita ng pagbabago ng ekspresyon nya habang nagsasagot sa mga assignment niya
I got alarmed when she starts to cry. again.
"Nakakapagod.." Baby please don't
"N-Nakakapanghina.."
"A-Alfred, bakit?" she asked even if it's hard for her to catch some air to breathe
"B-bakit ikaw pa?" she sobbed. Nakayuko parin ito at patuloy sa paghihikbi
Hindi ko nakayanan ang aking nakita kaya naisipan ko ng tumayo. Pero natabig ko ang kaniyang baso ng kape at natapon ito sa sahig dahilan ng pag-iyak nya ng mas malakas
Hawak-hawak ang kaniyang puso ay yumuko ito sa sahig at hinarap ang natapon ko "P-paano ako nito makaka-move on?"
"Paano kita nito pakakawalan?"
"Paano kita malilimutan kung palagi mo paring pinaparamdam na nandiyan ka parin sa tabi ko, Alfred?"
I wanted to answer. Badly, but I know that she couldn't hear me anymore..
She can't hug me anymore..
She can't kiss me anymore..
She can't touch me anymore..
And so am I
"A-Ang aga mo namang kunin sa akin eh"
"An'dami ko pang p-pangarap para sa atin" she picked up the broken mug and slowly placed it into her heart as if embracing it
"A-ang daya m-mo.. Mahal na mahal na m-mahal kita Alfred. Pero paano?"
Hindi ko kayang makita syang ganito. Nakakasakit makitang nasasaktan sya dahil sa akin
"Paano ngayo'ng wala kana sa tabi ko?" Baby you're wrong, because right now I am just here in front of you, I am seeing you.
But sadly you can't do the same as well..
I went closer to her as I tried to embrace her. I did not had the chance to let her feel my warm touch, but by any chance, she can only feel the cold breeze of air hugging her system as of now
How come did I reached to the point of leaving her without even saying goodbye?
Umalis ako dahil sa kagustuhan ng magulang kong sa abroad ko ipagpapatuloy ang pag-aaral ko ng medisina na syang naging dahilan ng alitan namin ng kasintahan ko
I choose my parent's decision. I choose to leave her
Kung alam ko lang na magkakakomplikasyon ang eroplanong sasakyan ko, sana pala mas pinili ko nalang pala ang manatili
Nang dahil sa kagustuhan ng mga taong kumukontrol sa akin ay nawalan ako ng kakayahang ipagpatuloy ang mga naging pangarap ko
"Mahal rin kita, Alice.." bulong ko sa kawalan kahit paman napakaimposibleng marinig niya ako
I am so sorry for leaving you right away. Hindi ko rin kasi ginusto, pero anong magagawa ko? nangyari na eh.
Hindi ko alam ang gagawin ko lalo na't nakikita kitang nagkakaganito. Hindi ko magawang makatawid sa kabilang mundo kasi hindi ko rin kayang matanggap na hanggang dito nalang tayo
Sana sa balang araw ay dadating ang taong magmamahal sa iyo higit pa sa pagmamahal na binigay ko sayo
Taong hindi ka iiwan kagaya na lamang ng ginawa ko sayo
Pero kung pagbibigyan man tayo ng tadhana na muli tayong ipagtagpo sa kabilang mundo, ikaw parin ang hahanap-hanapin at mamahalin ko
Ikaw parin ang lulugar dito sa puso't isip ko Alice
"Mahal na m-mahal kita, Alfred" she cried
"Bumalik ka na please" I'm sorry Alice, I can't..
@prchsxzy
