"We can do this, Love" As I said while caressing his hands
Inayos niya sa pagkakalagay ang aking face-shield at madamdaming tinititigan ako. I clearly saw how his tears starts to occupy his chinito eyes
"Let's be careful hm?" I asked
"I'll protect you, Shanon. Even if it cost-
I cut him off as I place my index finger in the air to shut him up " LET'S protect each other, Dylan" emphasizing the word "let's"
We bid our goodbyes as we immediately assist some patients
Napakarami na ng nagiging pasyente at siguro pati mga private hospitals ay napupuno narin dahil sa kasalukuyang kinakaharap ng bansa
ang pandemya
Oras ang lumipas at mapag-hanggang ngayon ay hindi ko na nakikita si Dylan. Parehas sa kasalukuyang ginagawa ko ay sinusubukang iniligtas ang mga taong nahahawa sa nakakamatay na virus
Sa iyong pagtapak sa lugar na ito ay bubungad sa iyo ang nagkakagulong mga tao. Mga nurses at doctors na lakad-takbo ay ginagawa para i-check ang lahat. Mga pasyente na nagmamakaawang matulungan
Napakaingay. Napupuno sa pagsisigaw, mga iyak, at mga taong nagsasalita ang lugar na kinatatayuan ko ngayon
Nainject ko na sa nagwawalang pasyente ang pampakalma na agad naman nawalan ng malay "Pagkagising niya, please call a nurse to guide you okay?" I asked the boy sitting beside the patient
"G-Gagaling naman po ang papa ko diba?"
I smiled sadly "Of course, kung susundin nyo lamang ang nakakonsulta ay mas mapapadali pa iyon."
"Salamat po." I just nodded for responce and headed right away to the another patient
Mga sigawan ang nananaig sa kabilang dako. Hindi ko tuluyang maaninag iyon kasi natatabunan iyon ng mga tao doon
Ipagsasawalang bahala ko na sana ng marinig ko ang boses ng lalaking mahal ko
"Ma'am please calm down-
"Doctor kayo tapos hindi nyo magawang pagalingin ang anak ko?!" The woman in her late 40's shouted
Pinagtulungan na ng mga nurses na pigilan ang babae pero nagpupumiglas parin
Nang makita ng bata ang kaniyang ina na pinagtutulungan ay bigla-bigla na lamang itong tumayo at tinabig si Dylan
He was about to inject the kid but the kid ran away to his mom
As my cue, lalapitan ko na sana ang lalaki ng hinabol nito ang bata na sa ngayon ay nadapa. I went closer to them
Tinulungan niyang makatayo ang bata nang biglang umubo ito ng umubo hanggang sa umubo na ito ng dugo. Natalsikan si Dylan, pero buong pasasalamat ko sa suot naming proteksyon ay panatag akong hindi sya mahahawaan
Agad namang tumulong ang mga nurse at maya-maya lang ay umalis, kung kaya't kami nalang ngayon ni Dylan ang natitira sa loob
Nakatulala parin ito at parang wala sa sarili "You okay?"
Lumapat ang tingin ko sa hinahawakang braso niya na napapaligiran ng dugo. Dumagan ang kaba sa aking dibdib ng makita ang sugat niyang dumudugo na kasabayng tumutulo sa naubong dugo ng bata
Nanubig ang aking mata at nagsimula ng magbagsakan ang aking mga luha. I don't need to ask him. I know, We know what's the meaning of this.
Alam na namin ang mangyayari at posibleng kakahinatnan nito
I was about to walk closer to his but he stepped backwards, obviously avoiding me
And it pained to so much thinking that he must protecting me by this time. But in the way of avoiding me to avoid me from getting infected
"Dylan.."
"Stay away from me, Shanon." I saw his eyes became teary this time
"Dylan magagawan natin 'to ng paraan. I'll do my best-
"Alam naman nating w-wala pang gamot nito right?" He asked and I know, pareho kaming nagpipigil ng emosyon
"N-No! please don't say that. It sounds like you're slipping away from me!"
"I love you, Shanon.."
I cried as I saw him starts to fade away. Along with the pain, I just knew that the next thing happens, the dark slowly embracing my entire being
Pawis na pawis akong napabangon sa pagkakahiga at marahang napahawak sa nagkakarerang pagpintig ng aking puso
"It's Just a dream" I assured myself
Mas lalo akong kinabahan ng wala akong makitang Dylan sa tabi ko
"Ma!"
"Ma-
Nakita ko si mama sa kusina na nagluluto at agad ko namang nilapitan
"Ma, si Dylan po na'san?"
Napatigil saginagawa si mama at nabitawan ang sandok na kanina'y hawak-hawak niya pa
"Ma-
Hinarap ako ni mama at mahigpit na niyakap. I hugged her back. Naramdaman ko ang paghikbi niya sa balikat ko kaya nataranta ako at 'di alam ang gagawin
"A-Anak, pagpahingahin mo na ang tao.."
"Pakawalan mo na anak" she whispered
"Ano pong sinasabi nyo? sinong papakawalan?"
Nalilito man ay bumitaw ako sa pagkakayakap at hinarap ang mama ko na kasalukuyan paring umiiyak
"M-Matagal na siyang wala anak. Matagal ng namayapa si Dylan mo.."
Ngayon ko lang naalala ang dahilan ng pagkawala ng asawa ko. He died because he got infected and did not survived
He died saving someone's life
My poor Dylan..
Napaiyak ako ng malakas at naramdaman ko nalang na niyakap rin ako ng ina ko
It's been 3 years since he left me. And up until now, hindi ko parin ito magawang bitawan
Hindi ko parin magawang matanggap
"No.."
I silently prayed from the above to wake me up in this worst nightmare
But as what the universe decided to take my husband away from me is the reality that I couldn't accept
How I wished that this is just a dream..
@prchsxzy
