Chapter 1

2.4K 58 0
                                    

ကျွန်တော်မှာ...အရမ်းချစ်ရလောက်အောင်
ချစ်ခဲ့တဲ့တိတ်တခိုးချစ်ရတဲ့ကောင်းလေးရှိတယ်
ဟုတ်ပါတယ်သူကညို့ငင်တဲ့
သူ့ကိုကျွန်တော်ဖွင့်ပြောမယ်လုပ်တိုင်း
လိင်တူတွေကိုစိတ်မဝင်စားဘူးလို့ပဲအမြဲပြောတယ်
ဒါပေမဲ့ အခုတော့သူက ကျွန်တော်စီကို
လက်ထက်မဲ့ဖိတ်စာလှလှလေးကျွန်တော်ရှေ့ကိုရောက်ရှိ
လာခဲ့ပြီ...ကျွန်တော်ဘယ်လောက်ခံစားရမလဲ
ပြောမပြတတ်အောင်ခံစားရတာပေါ့ဗျာ
သူ့​စေ့စပ်ပွဲကိုသွားဖိုကျွန်တော်ခံနိုင်ရည်ရှိအောင်
ကြိုးစားရမယ်...အခုတော့တရောက်ထဲ
အမှောင်ကမ္ဘာထဲတယောက်ထဲငိုရတော့မယ်...

" မမ...ကျွန်တော်ကို
တကယ်မချစ်ခဲ့နဲ့ပဲဘာလို့လက်ထက်ပွဲကိုလက်ခံခဲ့တာလည်း"

"ဒို့...အမှန်တိုင်းပဲပြောမယ်
ဒို့ကမိန်းကလေးတွေပဲစိတ်ဝင်စားတာ
မိန်းကလေးတွေပဲကိုက်တာ..."

"အဲ့တာဆိုဘာလို့လက်ထက်ပွဲ
ကိုလက်ခံခဲ့ရတာလည်း"

"အဲ့တာကမာမီနဲ့ဒယ်ဒီကြောင့်
အခုလည်းစေ့စပ်ပွဲကလည်း
လက်ထက်ပွဲမှမဟုတ်ပါဘူးလေ"

"ကောင်းပါတယ်"

"ဒါနဲ့ ...
နောက်နေ့ကြ ဒို့ချစ်သူ
ဂျူနီယာ
နဲ့မိတ်ဆက်ပေးမယ် ..."

"အင်း...အဲ့ဆိုကျွန်တော်ပြန်တော့မယ်"

"ကောင်းပြီ... ဒါဆိုကားကိုသေချာမောင်းပြန်နော်"

နောက်တနေ့မနက်ရောက်သော်....

"ကလင်...ကလင်...ကလင်..."

ဘယ်သူ့ဖုန်းလဲကည့်မိတာ...
တစ်ယောက်သောသူရဲ့ဖုန်းဖြစ်နေတာပဲ

"ဟလို...ညို့ငင်ဘာကိစ္စလည်း"

"ချစ်သော...မင်းစေ့စပ်ပွဲကိုလာမှာလား"

"အင်းလာမှာလေ...ဘာဖြစ်လို့လည်း"

"အာဘာမှမဟုတ်ပါဘူး...မင်းခရီးလွန်နေမှာစိုးလို့ပါ"

"မဟုတ်တာ...ငါကလာရမှပေါ့..."

မင်းမို့မေးရက်တယ်ညို့ငင်ရာ...
ငါ့ရင်ဘက်ထဲဝင်လာကြည့်ပါအုန်း

"အေးအေး...အဲ့ဆိုဒါပဲနော်..."

"အင်း..."

နောက်တနေ့မနက်ခင်းဝယ်

"ချစ်သောသူ၏ညို့ငင်အား"  [ Complete ]Where stories live. Discover now