Harry ve Louis evli bir çift ama eskisi gibi değiller, aralarına giren soğukluğun sebebini bilmiyorlar, aynı evin içinde iki yabancı olmalarına rağmen boşanmayı da teklif edemiyorlar.
Bütün sorunlarını görmezden gelerek bir gün düzeleceklerini umuy...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-06.09.2021
Gecenin bir yarısı, yatağından kalkıp dolaptan aldığı battaniyeyi koluna yasladığında ya da havalar yavaş yavaş soğumaya başlasa bile adım atarken ses çıkmaması için bilerek terlikleri olmadan odasından çıktığında bile bütün bunları o kadar alışkanlık haline getirmişti ki, yaptığı hiçbir hareketin sebebini bile düşünemez olmuştu.
Mesela odadan çıkıp kapıyı ardından hafifçe kapadıktan sonra direkt olarak yan tarafındaki odaya ilerlemesi gibi. Kapıyı yavaşca aralayıp ilk önce içeride olup olmadığını kontrol etti, olmadığını fark ettiğinde nerede olduğunu bildiği için rahatlıkla odaya girip yatağa yöneldi ve hemen üzerinde duran yastığı ve katlanmış olan battaniyeyi eline aldı.
Tahta oldukları için gıcırdamasını istemediğinden hafif adımlarla merdivenleri inip Louis'yi en son gördüğü yere, oturma odasına, gitti. Tahmin ettiği gibi onu koltukta bulduğunda ilk önce elindeki battaniyeyi açıp üzerini örttü, daha sonra koltuk altına sıkıştırdığı yastığı alıp Louis'nin başının altındaki rahatsız ettiği belli olan koltuk yastığıyla değiştirdi. Açık olan televizyonu ve sabah erken uyanırsa rahatsız etmemesi için perdeleri kapadı.
Bunlar rutindi. Birkaç ay içerisinde Harry için o kadar alışkanlık haline gelmişlerdi ki Louis'nin akşamdan yerine yattığından emin olsa bile gecenin bir yarısı ister istemez, içi onu kontrol etme isteğiyle dolup taşarak uyanır, odadan çıkıp onu kontrol etmeye giderdi. Onu yatağında uyur halde gördüğünde de dağınık yattığı için üzerinde olmayan battaniyeyi düzeltip odasına, uykusuna geri dönerdi.
Şu an da yatağına dönmesi gerekiyordu belki ama Louis'nin yavaş yavaş uzamaya başlayan saçlarına takıldı gözleri. Dudakları iki yana kıvrılırken dizlerinin üzerine çöktü, gözlerini geçip burnuna kadar gelmiş olan saçlarından rahatsız olmaması için eliyle arkaya doğru yatırdı.
Dizlerinin üzerine tamamen otururken kollarını birbirine doladı, yüzünü incelemeye başladı. Uykusunda hafifçe çattığı kaşlarını, gözlerinin kapalı olmasına rağmen arada kirpiklerinin titreyişini, birkaç saniyede bir farkında olmadan iki yana kıvrılan dudaklarını inceledi. Rüya mı görüyordu yoksa uykusunda ister istemez mi bunları yapıyordu bilmiyordu ama şu an sabah kadar oturup onu izleyebileceğini iyi biliyordu Harry.
Dudaklarındaki gülümseme asla yerini terk etmemiş, aksine gittikçe büyümeye başlamıştı. Mutluluktan uzaktı, şu anki halleri yüzünden mutlu olmasının imkanı yoktu; Louis'nin sevimliğinin yanı sıra ona dair olan bütün özlemini, tam yanında olmasına rağmen çok uzakta hissettirmesini taşıyordu gülümsemesi.
Bu yüzden dudaklarının arasından "Seni özledim." diye mırıldandındı ama sesi o kadar güçsüz çıkmıştı ki bunu o bile duyamadığı için, kendisini ikna etmek istercesine tekrarladı. "Seni özledim. Seni çok özledim Louis... Böyle olmasını hiç istememiştim, üzgünüm, ben-"
