Μελοντι : Την ρώτησες για το που γεννήθηκες?
Λία : Ναι μου είπε ότι γεννήθηκα σε κλινική
Ρομ : Και που είναι το περίεργο σε αυτό
Λία : Όταν την ρώτησα ξαφνιάστηκε
Μελοντι : Μήπως δεν περίμενε την ερώτηση?
Λία : Δε νομίζω , ο τρόπος που απάντησε την πρόδωσε
Ρομ : Δηλαδή πως απάντησε?
Λία : Απάντησε με μια αμηχανία , λες και δεν ήξερε για δύο λεπτά τι να πει
Μελοντι : Αυτό όντως φαίνεται περίεργο
Λία : Ε τι λέω τόση ώρα
Ρομ : Τώρα τι πρόκειται να κάνεις?
Λία : Για την ώρα τίποτα , αλλά όταν ξαναέρθει θα δω τι θα κάνω
Μελοντι : Εντάξει
Μου είπε και της εγνεψα
Ρομ : Της είπες για τον Μπρους?
Λία : Όχι , ούτως η άλλως δεν με έκανε κάτι άλλο
Ρομ : Οκευ
[...]
Το σαββατοκύριακο πέρασε και ήρθε η Δευτέρα . Η κυρία Γκριζαμπελα ζήτησε από εμένα και τον Μπρους να πάμε στο υπόγειο και να φέρουμε κάποια λογοτεχνικά βιβλία
Δυστυχώς σε αυτό μάθημα δεν είναι μαζί μου ούτε η Μελοντι ούτε ο Ρομ , οπότε αναγκαστικά πήγα με τον Μπρους . Κατεβήκαμε τις σκάλες και ανοίξαμε το φως . Το υπόγειο ήταν τεράστιο . Υπήρχαν αρκετές πόρτες και διάφορα κουτιά δίπλα τους
Μπρους : Ακόλουθα με ξέρω ακριβώς σε ποια πόρτα είναι τα λογοτεχνικά βιβλία
Μου είπε και χωρίς να μπορώ να κάνω κάτι άλλο τον ακολούθησα . Περπατήσαμε στο διάδρομο και είδα ότι στην πόρτα στην οποία πηγαίναμε ήταν αρκετά μακριά από τα σκαλιά του υπόγειου . Βρεθήκαμε έξω από μια πόρτα και ο Μπρούς την άνοιξε με το κλειδί που του έδωσε η κυρία Γκριζαμπελα . Μπήκαμε μέσα και είδαμε πάνω σε ένα τραπέζι δύο στοίβες με βιβλία
Μπρους : Αυτά είναι πάρε την μια στοίβα εσύ και την άλλη θα την πάρω εγώ
Μου είπε και του εγνεψα . Αυτός βγήκε από την πόρτα και εγώ πήρα την στοίβα στα χέρια μου . Βγήκα και εγώ από την πόρτα και ξαφνικά όλα τα φώτα έσβησαν . Τα βιβλία έπεσαν από τα χέρια μου λόγω της τρομαρας μου και άρχισα να πανικοβαλομαι
Λία : Μπρους! Μπρους είσαι εδώ! Μπρους σε παρακαλώ πες μου που είσαι!
Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου και ξαφνικά ένιωσα δύο χέρια στην μέση μου
Μπρους : Μου αρέσει όταν με παρακαλάνε
Μου ψιθύρισε στο αυτί και εγώ έμεινα ακίνητη
Λία : Ε...εσύ το έκανες αυτό έτσι?
Μπρους : Γάτα είσαι βλέπω , ναι εγώ το έκανα
Λία : Για...γιατί?
Μπρους : Ήθελες να μάθεις τι κάνω όταν κάποιος μου φωνάζει , ορίστε
Μου είπε και η πλάτη μου κόλλησε σε έναν τοίχο . Μου κράτησε σφιχτά τα χέρια μου δεξιά και αριστερά από το κεφάλι μου
Λία : Μπρ...Μπρους άφησε με
Μπρους : Σσσσ
Πλησίασε τον λαιμό μου και άρχισε να με μυρίζει
Μπρους : Αυτή είναι
Λία : Τ...τι λες?
Μπρους : Τίποτα
Μου είπε και με άφησε
Λία : Άνοιξε τα φώτα
Μπρους : Λέω να διασκεδάσω λίγο ακόμη
Μου είπε και τον άκουσα να απομακρύνεται
Λία : Άνοιξε τα φώτα τώρα!
Φώναξα και άρχισα να περπατάω
Λία : Μπρους! Μπρους!
Του φώναξα αλλά δεν πήρα απάντηση . Εκεί που περπατούσα στο σκοτάδι σκόνταψα πάνω σε κάτι και έπεσα κάτω
Με άφησε και έφυγε
Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου μέχρι που άναψαν τα φώτα . Σήκωσα το κεφάλι μου και άκουσα βήματα να έρχονται προς το μέρος μου . Είδα ένα αγόρι και αυτός με πλησίασε
- Είσαι καλά?
Λία : Β...βοήθησε με σε παρακαλώ
Του είπα και με πήρε στα χέρια του
- Γιατί είσαι μόνη σου?
Λία : Ο Μπρούς με άφησε και έφυγε
- Κατάλαβα
Μου είπε και με έβγαλε από το υπόγειο . Μπήκαμε στην τάξη και με άφησε κάτω
- Την βρήκα
Κυρία Γκριζαμπελα : Ωραία , γιατί άργησες Λία?
Λία : Συγνώμη σκόνταψα και χτύπησα το πόδι μου
Κυρία Γκριζαμπελα : Δε σε βοήθησε ο Μπρούς?
Μπρούς : Δεν το είδα κυρία , νόμιζα πως ήταν από πίσω μου
Κυρία Γκριζαμπελα : Μάλιστα , Λία πήγαινε στο Ιατρείο και μετά στο δωμάτιο σου για να ξεκουραστείς . Τελείωσαν τα μαθήματα για εσένα σήμερα
Λία : Μάλιστα κυρία
Της είπα και έφυγα από την τάξη
Γιατί μου το έκανε αυτό ο Μπρούς και τι εννοούσε όταν με μύρισε και είπε αυτή είναι?
.
.
.
.
.
.
Αγάπες 🥰
Τι μου κάνετε?
Εγώ είμαι καλά
Αλλο ένα κεφάλαιο ολοκληρώθηκε
Ελπίζω να σας αρέσε
Μέχρι το επόμενο
Να είστε όλοι καλά
Να χαμογελάτε
Καιιιιιιι
Byeeeee ❤️😍❤️😍
