Captain In Charge(ON HOLD)

02

Hapon na nang matapos namin ang unang araw na pamimigay ng mga pagkain sa mga bata.

There's a lot of children that are malnourished, they don't have a proper food that gives them stregth for the whole day.

I had fun helping and watching them all smile receiving food we gave.

Nakakataba ng puso dahil may ngiti nilang tinatanggap ang mga pagkaing ibinigay namin sa kanila.

"Miss Ali, okay ka lang po ba?"

Tumingin ako kay Ella bago ngumiti at tumango bilang sagot.

I got flustered earlier.

Matapos ang nangyari kaninang 'pagtatanong ng pangalan', ay nahiya na akong tarayan ang lalaki. I felt awkward now that I know his name.

I just do know how to adress him respectfully... 

"Yuan. Captain Yuan Ocampo.. Miss Alixia" 

Agad akong napa-iwas ng tingin Ella nang maalala ang huling sinabi ng lalaki. 

"bakit niya alam ang pangalan ko?" gulat na tanong sa sarili.

Hindi ko binanggit ang pangalan ko sa kanya. Kahit noong natalisod ako at tinawag ni Ella, pero nickname ko lang ang binanggit niya.

Kaya paano?

"sino?" kunot na sabi ng babaeng nasa tabi ko.

How the hell he knew my name? bakit hindi ko kaagad napuna?

I was in the middle of my thoughts when someone hugged my arms.

"hey? so you meet the Captain?" trixie smirked. the hell?

I have a hunch that trixie spill my name to that captain but i also doubt. Halos close niya ang bawat sundalo na nasa lugar, ang iba ay mukhang trip siya.

Agad kong tinggal ng kamay niya. Tinawag si Ella ng team leader para ayusin ang mga gamit namin at maghanda na sa pag-uwi.

Naglakad na ako ngunit sinundan naman ni trixie.

"I heard you guys are now in get to know each other, so how was it?" nangunot ang noo ko.

"Sa'n mo naman nasagap yan?"

"Don't answer my question with question. so ano nga?" pag-uusisa niya.

Bakit niya naman tinatanong? gusto niya ba yung lalaki? bakit naman ako ang ginugulo nito. Tumalikod ako sa kanya at pasimpleng umirap.

Inayos ko na ang gamit at mga basurang nakakalat sa mesa at hindi na lang sumagot.

"it's okay, i know ways naman e."

Matapos ayusin ang mga gamit  ay nakita kong naglakad na siya palayo at naarteng kumakaway sa mga sundalo. Napangiwi naman ako nang mapansing narito na rin ang sundo namin.

Kanina ay halos manghinayang ako dahil may sasakyan naman pala paakyat dito, naglakad pa ako.

Inilagay ko na ang cellphone at wallet sa bulsa sa likod ng shorts ko, gabang inaayos ay may naka bunggo sakin na isang volunteer na may hawak na mga plastic at basura.

Napahinto ako nang masundan pa ng juice at nataon sa puting t-shirt ko.

"H-hala, sorry po, architect! hindi ko sinasadya!" kinakabahang sabi nito.