BINIBINI SERIES NO.2: Elle Jymm Rodriquez [On Hold]

CHAPTER 19

-hi, hello, I'm sorry for the super late and maikling update, I didn't know how it happened but, nabura Yung mga draft ko.. nakakaiyak, I tried my best to came up with something.. but this is all I got for now. I hope may nagbabasa parin.
Thank so much sa mga patuloy na nagbabasa.

___________________________

Pakiramdam ko buong maghapon akong nakahawak sa aking labi, I'm still feeling Cole's lips on mine.

"Fuck" oh no! That was suppose to be just inside my head.

"Doc? May problema po ba?" Nurse Ryan came to me, curiously.

"Doc? Bakit po? Malala na po ba ang sakit Ng asawa ko?" Iyak ng Isang ginang sa akin.

May iilan Ilan tuloy na pasente Dito Ang tumitingin sa amin, mabuti at Wala si Doctor Kenneth..

Naku! I didn't know what to say, this is so embarrassing, at nasa trabaho ako, Hindi tamang limilipad Ang Isip ko ngayun buhay ng tao Ang nakasalalay sa akin.

"Po? Ang Sabi ko po.. punc.." anong punc??

"Acupuncture po... Napansin ko po Ang mga kakaibang sugat sa balat po ng inyo pong Mister, Ang nakikita ko pong sanhi ay Ang mali at maruming paraan po ng pag tusok ng karayom po" I explained.

Mabuti Naman at nasalba ko ang sarili Mula sa kahihiyan.

"Naku!! Sinasabi ko na nga ba at budol-budol iyong taong yun, Ang bilis mo kasing naniniwala" Ani ng ginang sa kanyang asawa na mukha namang mabubuhay ng higit pa sa 50 years.

"Mag pe- prescribe po ako ng gamot na kakailanganin ni Mister at magiging maayos na po Ang lagay Niya" I assured them.

"Salamat po doc" anilang dalawa bago pa man ako makalayo sa kanila.

"Doc. Rodriguez... May napapansin ako sa inyo eh" I boringly looked at Nurse Ryan and didn't say a word

"Parang kanina pa po kayo wala sa sarili, okay Lang po ba kayo? Gusto ko po i-check ko kayo? O kayA Naman tawagan ko si Doctor Kenneth"

"No, I'm fine Ryan, I just need to eat my lunch" pagpapalusot ko na sa tingin ko Naman ay humana, madalas nilang mapansin na Hindi ako kumakain ng lunch nitong mga nagdaang linggo, kayA nanahimik na siya.

Nang maka upo ako sa natitirang bakanting lamesa sa cafeteria ng hospital ay may Kung sinong naupo sa aking harapan.

He put the tray of food on the table before having a seat.

He silently opened a bottle  water, and I watched him handed it to me, using his milky white skin and pinkish fingers.

Kung ipagtatabi sila ng kaibigan niyang si Louise ay mapag kakamalan silang mga vampire.

I didn't accept his water, and just look at him... Stare at him to be exact.

Ceejay got his father's hair, pareho din silang maputi at mapupula Ang labi. 

And when my eyes met his deep blue ocean eyes I immediately looked away and eat my lunch.

It's a good thing Ceejay and Cole doesn't have the same eye color.

"Ang Hirap mong time-ngan" Aniya sa akin..

Smiling...

Parang Bigla akong naiinis sa ngeti Niya, how dare him smile at me like that??? He kissed me this morning for who knows why.. tapos Kung ngumiti eh Parang walang nagawang kasalanan.

"Aren't you gonna accept my apology?" He said looking at the bottle of water in his hand.

"You're apologizing with a bottle of water?" Halos di makapaniwala kong tanong.