Bilmediği yolda yürüyordu siyah saçlı genç. Yumruklarında kalan hafif kan kurumuştu. Gerçi takmıyordu.
"Aptallar."
"Hepsi birer aptal."
"Gelip bana sataşıyorlar."
"Koskoca Tomanın 1. bölük başkanına sataşıyorlar."
Söylene-söylene eski bir binanın karşısında durdu. Baya büyüktü. Çatı katına çıkmaya karar verdi.
-
Çatı katının kapısını araladım. İlk başta kimseyi görmedim. İyice göz gezdirdikten sonra sarı saçlı birisini gördüm. Elindeki kitaba dalmış olacak ki beni fark etmemişti. Takmadım. Zaten şu anda kimi görsem yumruklayasım vardı. Uç tarafta oturup bacaklarımı boşluğa bıraktım. Gözümü gökyüzüne çevirdim. Masmavi gökyüzü ve beyaz bulutlar. Sinir bozucu. Her şey sinir bozucu. Gökyüzünü izlemeye arkamdan birisi seslendi.
"Dikkatli ol düşersin."
Başımı döndürdüğüm de dibime gelmiş çocuğu fark ettim. O kadar dalmışmıydım ki?
"Düşsem nolucak?"
"Düşersen ölürsün ve sevdiklerini üzersin."
"Beni seven birisi yok."
"Annen baban, onlar seni sevmiyor mu?"
"Neden 3 dakikadır gördüğün kişiyi bu kadar önemsiyorsun?"
Cevap vermedi. Sadece yanıma oturdu. Bacaklarını boşluğa sarkıttı. Sonra yeniden kitabını açtı ve okumaya başladı. Kitaba olan aşkıda neydi böyle? Yüzümü yeniden gökyüzüne doğru çevirdim. Nedensizce huzurlu hissediyodum.
-
Sokak lambalarının ışığı yolu aydınlatıyodu. Eve dönmeğe karar verdim. Ayağa kalktım. Sarı saçlı çoçuk bana döndü.
"Gidiyor musun?"
"Sence?"
"Bu kadar kaba olmak zorunda değilsin?"
"Kaba olup olmayacağımı sana mı soracağım?"
Yeniden önüne döndü. Cevap vermediğinden kapıya yakınlaştım.
-
Eve varmıştı. Ayakkabılarını çıkartırken seslendi.
"Ben geldim."
Ses gelmedi.
"Ah tabi ya."
Dişlerini sıktı. Odasına geçip üstünü değiştirdi. Ellerini yıkadı. Mutfağa geçti. İştahası yoktu. Tabakta duran elmalardan birini aldı ve odasına geri döndü.
Ödevlerini bitirdiğinde çoktan uyuma saati gelmişti. Yatağa geçti. Uykuya dalarken aklındaki tek şey sarı saçlardı...
Bölümler biraz kısa olacak yazacak pek vaktim olmuyo. Yinede hoşunuza gitmesi umuduyla.
5 eylül 2021.
