NARZECZONA DLA ROLNIKA

I.4.

4. Piątek.

Ostatni dzień tygodnia pracy zawsze kojarzył jej się dobrze. Który korposzczur nie lubiłby piątku? „Piątek, weekendu początek" oraz „Piątek, piąteczek, piątunio", to były hasła najczęściej używane w korporacyjnych i urzędniczych memach na stronie demotywatory.pl oraz drukowane, oprawiane w ramki i wywieszane w biurach.

Adrianna nie była ani odrobinę wyjątkowa w tej kwestii. Odbębniła swoją robotę szybciej niż w zwyczajny dzień tygodnia, wszystko po to, żeby jak najszybciej wyjść z pracy. Umówiła się z Magdą, że wyjdą o dwunastej, żeby poszukać dla niej sukienki na wesele tej szczęśliwej koleżanki. Magda miała jakieś nierealne wymagania odnośnie kolorów i kroju, a przecież Adrianna wcale nie zamierzała ubierać się na biało ani w długą rozłożystą suknię balową. Nawet jeśli fantazjowała o sobie w sukni ślubnej, to nie zrobiłaby czegoś takiego koleżance. Na swoim ślubie każda panna młoda musi być jedyną księżniczką.

Już miały wychodzić, kiedy wezwała ją do siebie Alicja.

– A gdzie się panna Adrianna wybiera? – spytała szefowa, mierząc ją kierowniczym wzrokiem.

– Noooo... do wyjścia?

– A zestawienie Z-5 za drugi kwartał?

– W poniedziałek? – zaryzykowała.

– W poniedziałek o ósmej rano mam je mieć na biurku, więc nie radzę ci wychodzić dziś z pracy przed zakończeniem go w systemie i wydrukowaniem. Kochaś musi poczekać. – Adrianna w myślach zwyzywała Alicję od najgorszych, ciągle zachowując jednak sztuczny uśmiech przyklejony do ust.

Był dopiero dwudziesty ósmy czerwca. Sprawozdanie z-5 trzeba było złożyć do ósmego lipca, a w poniedziałek wypadał pierwszy dzień nowego miesiąca. – Cały tydzień wcześniej, wredna ruro. – Jej szefowa była atrakcyjną czterdziestoletnią rozwódką, samotną matką z dwunastoletnim synem i najwyraźniej z przerostem libido. Kiedyś na imprezie firmowej z partnerami tak się przykleiła do Patryka, że Ada musiała interweniować. Podobno była zafascynowana tym, jak mówił o historii Polski, której też była wielką fanką. Po imprezie oczywiście udawała, że niczego nie pamiętała i zasłaniała się nadmiarem wypitego alkoholu, ale od tamtej pory między Adrianną i Alicją była jakaś niechęć, trudna do przezwyciężenia po obu stronach.

– Mój partner jest jeszcze w pracy o tej porze – odpowiedziała, podkreślając dwa pierwsze słowa. Wiele by dała, by w tym momencie móc powiedzieć „mój mąż" albo chociaż „mój narzeczony", ale, najwyraźniej, nie było jej to jeszcze dane. – Skoro musi mieć pani to zestawienie aż tydzień wcześniej, to je zrobię – dodała i wyszła z biura szefowej.

Wszystkie niezbędne dane miała już u siebie, właśnie dziś jej przysłali. Nie sądziła jednak, że będzie zmuszona składać je w raport jeszcze tego dnia. Przeklinając pod nosem odpaliła komputer, Excela i maila, z którego pościągała od razu świeże jeszcze raporty cząstkowe. Może i wyjście z pracy w ten piątek o dwunastej się jej nie udało, a tapeta z plażą i palmami na pulpicie boleśnie o tym przypominała, ale dobra wiadomość była taka, że jeszcze zostały tylko dwa tygodnie i Adriannę czekał wymarzony, wyczekany urlop. – A wtedy Alicja będzie mogła mi naskoczyć – pomyślała z satysfakcją.

Tuż przed szesnastą skończyła robotę. Zrobiła zestawienie, sprawdziła je z pięć razy wzdłuż i wszerz (znaczy podsumowała komórki w pionie i w poziomie), i wszystko się zgadzało. Gotowy raport wydrukowała i przesłała w formie elektronicznej do Alicji, a potem z satysfakcją wyłączyła komputer na cały weekend. Jedyny problem był w tym, że musiała już wcześniej odwołać wypad po sukienkę z Magdą, więc pozostało jej wrócić do domu i spędzić piątkowe późne popołudnie sama, bo już wcześniej zapowiedziała Patrykowi, że wróci najwcześniej o dwudziestej, a on uznał, że wybierze się po pracy z kumplem na piwo. W końcu nie co dzień kończy się rok akademicki...

W drodze powrotnej do domu myślała nad tym, co zrobić z tak kiepsko rozpoczętym weekendem, żeby go nie żałować. Postanowiła zamówić sobie pizzę na kolację, a po drodze kupiła w cukierni ciasto na słodką rozpustę, którą nazajutrz miała odpracować w siłowni.

Mimo późnego popołudnia, temperatura utrzymywała się wysoka, a słońce świeciło jak szalone. Adrianna pomyślała, że to najwyższy czas, żeby planować urlop, więc cieszyła się, że tym razem, wyjątkowo, Patryk zrobił to za nią. – To będą najbardziej niesamowite wakacje, jakie mieliśmy w życiu – pomyślała z nadzieją, licząc na to, że będą pierwsze w tych naprawdę wspólnych, od których będzie można zacząć odliczanie do „i żyli długo i szczęśliwie".

O wpół do szóstej była w domu. Patryka jeszcze nie było, więc Adrianna postanowiła się zrelaksować po całym tygodniu pracy. Zrobiła sobie wielką kąpiel z pianą i olejkami zapachowymi, rozebrała się i zanurzyła w wannie, czując, jak całe ciało jej dziękuje za tę decyzję. Relaks. – W końcu tydzień osiągnął najprzyjemniejszy moment – pomyślała.

Nawet nie zauważyła, kiedy minęło jej pół godziny tego relaksu i woda zrobiła się chłodna. Wyszła z wanny, wycierając się dokładnie ręcznikiem. Adrianna nie znosiła być mokra. Bardziej nie lubiła tylko się brudzić. A już szczytem okropieństwa było dla niej błoto. Kiedy padał deszcz, w duchu dziękowała zdobyczom cywilizacji takim jak chodnik, mechaniczne pojazdy z dachami oraz rowerek i bieżnia stacjonarne, ustawione w przytulnym budynku siłowni.

Zaraz po kąpieli i zabiegach pielęgnacyjnych, takich jak choćby wtarcie balsamu wyszczuplającego w uda oraz mleczka do suchej skóry w całe ciało, Adrianna zdecydowała, że nie będzie czekała na Patryka z pizzą, nie mówiąc już o cieście. Przecież i tak miała to wszystko spalić następnego dnia na siłowni. Po co się ograniczać?

Patryk dotoczył się do domu po dwudziestej. Zastał puste pudełko po pizzy, puste pudełko po ciastkach i swoją dziewczynę, oglądającą serial.

– Co robisz, skarbie? – wybełkotał.

– Odpoczywam po całym tygodniu ciężkiej pracy. A ty?

– A ja się chyba położę.

– Nic z tego, najpierw weź prysznic – zażądała.

– Nie dam rady – odpowiedział pijackim głosem.

– No to śpisz na kanapie – odparła, ucinając temat. – Boże, jeśli jesteś, to daj mi cierpliwość, żebym nie zamordowała tego pijaka własnoręcznie.

– Skarbie – bełkotał dalej Patryk – ja się wcale nie nachlałem...

– Kończ waść, wstyd oszczędź – odpowiedziała mu jego ulubionym cytatem, który wypowiedział po przegranym pojedynku Kmicic do Michała Wołodyjowskiego w „Potopie".

– Ada, ty wiesz, jak mnie przekonać – zarechotał się po pijacku. – Jak Baśka Wołodyjowska Michała.

– Ale masz porównania – prychnęła Adrianna. – Może rzeczywiście lepiej idź już spać.

– A bara-bara?

– Jezu, co ty, w simsy grałeś ze studentkami? – zakpiła. Patryk burknął tylko coś pod nosem i zawrócił w miejscu. – A jednak pofatygował się do łazienki – zauważyła, słysząc dźwięk otwieranych i zamykanych drzwi.