Thinking out loud

- eight

Pov Jai.

Ik lig bij Romy in haar armen, ik ben blij dat ik het gezegd heb, maar het lucht niet op. Ze heeft al 5 minuten niks tegen me gezegd en ik lig hier maar te huilen. "Waarom zeg je niks?" stamel ik en ik kijk omhoog in haar prachtige ogen. "Ik heb even tijd nodig om dit te verwerken. Ik had dit nooit achter je gezocht maar het veranderd wel mijn beeld van je. Ik dacht dat je altijd een onwijs lief persoon was Jai, maar dat blijkt gelogen te zijn." zegt ze en staat op. "Het lijkt me beter als je gaat." en ze doet de deur open. "Maar Romy, ik ben altijd real tegen jou geweest, hoe kun je nu zeggen dat dat gelogen is. Ik hou van je." en ik kijk haar smekend aan. "Ik moet nadenken Jai, ik wil dat je weggaat." en ze kijkt weg. Ik stap de drempel over en ze doet de deur dicht, ik zeg gedag tegen haar ouders en ga onderdag naar Samuel, die kan me vast wel opvrolijken.

Pov Vera.

"Hoi Romy, wat doe jij hier?" vraag ik verbaasd. "Ik wil met je praten." zegt ze zachtjes. "Ooh tuurlijk, kom binnen meid." en ik doe de deur voor haar open zodat ze door kan lopen. "Laten we naar mijn kamer gaan om te praten, loop maar mee." en ik ga haar voor op de trap. "Waarover wil je praten?" vraag ik terwijl ik in m'n zitzak ga zitten. "Nou, jij kent Jai al zijn hele leven toch?" begint ze. "Ja dat klopt, alleen we zijn pas echt close sinds we allebei hier wonen." antwoord ik. Ik weet al waar dit heengaat maar ik doe net of ik nergens iets vanaf weet. "Ik ben bang voor Jai. Hij heeft me zojuist zijn levensverhaal verteld en ik ben bang voor hem Vera. Bang dat hij mij pijn zal doen, misschien mijn familie zelfs wel." en ze begint te huilen.

"Romy, als er 1 ding is wat je niet voor Jai hoeft te zijn dan is het wel bang. Die jongen heeft een hele hoop slechte dingen gedaan, maar dat is nooit zijn intentie geweest. Hij deed gewoon wat er van hem verwacht en gevraagd werd zonder erbij na te denken. Je moet begrijpen dat hij een onwijs hoge drempel over heeft moeten gaan om dit tegen je te vertellen." zeg ik en ik loop naar haar toe. "Maar, waarom nu pas? We hebben al bijna anderhalf een relatie en hij zegt het nu pas." snottert ze. "Jai houdt heel erg veel van je, hij was echt bang om je kwijt te raken Romy. Ik kan het weten." en ik aai over haar rug heen. "Je hoeft hier geen tranen om te laten Romy, is nergens voor nodig. En je hoeft beslist niet bang te zijn voor Jai. Je kan altijd met mij praten als je wilt, maar laat Jai alsjeblieft niet vallen door zijn verleden. Hij is veranderd, positief veranderd." ratel ik. "Oke, ik zal erover denken. Dankjewel Vera." en ze geeft me een knuffel.

- zondag -

Pov Cassius.

"Goodmorning precious, lekker geslapen?" brabbelt Cassius als ik als fris en fruitig gedouched en wel langs zijn bed sta. "Mwa kan beter, ben heel erg nerveus en voel me niet helemaal goed. Maar dat zijn allemaal de zenuwen. Ik ga ontbijten en naar de dansschool." en ik geef hem een kus. "Veel succes lieverd je kan het." zegt hij. Ik loop naar beneden, zou Cassius wel komen kijken? Dadelijk gaat ie vanmiddag gewoon doodleuk iets anders doen, zucht. Ik maak vlug een ontbijtje voor mezelf want ik ben een beetje laat en stap daarna op m'n fiets naar de dansschool. Alles is prachtig versierd voor de open dag en ik loop naar de kleedkamer om me om te kleden. "Goodmorning sunshine." roept Simge vrolijk als ze binnenkomt. "Ben je er klaar voor?" Ik kijk haar aan. "Uhm niet echt, maar ik wil dit heel graag doen en het gaat me lukken ook."

"Goedemiddag en welkom bij onze dansschool. Gaat u lekker zitten of staan wat u wil maar zorg dat u niet voor de lijn komt ivm de choreografie die onze dansers uit gaan voeren. Dankuwel." hoor ik in de zaal. "Simge, ik ben bang." en ik pak haar hand vast. "Hoofd omhoog, rug recht, borst vooruit. Wij kunnen dit en dat gaan we doen." en ze knijpt in mijn hand. We horen de muziek aangaan, dit is ons moment. We lopen de zaal in en ik zie Cassius staan, ik krijg een enorme glimlach op mijn gezicht en voel een hele hoop adrenaline door mijn lichaam gieren. I CAN DO THIS. Ik ga klaarstaan en knipoog naar Simge. Wij gaan dit samen doen.

Ik hoor dat de muziek veranderd, dit is de muziek van volgende week. "Dames en heren, hier alvast een klein voorproefje van de choreografie van volgende week." en ik zie dat Cassius en Dioni zich bij ons aansluiten. Ik kijk de mensen voor het eerst in een kwartier recht aan en ik voel dat m'n benen slap worden. "We can do this baby." fluistert Cassius in m'n oor. Ik recht mijn rug en ga in mijn positie staan. Mijn angst is vanaf nu verleden tijd en ik kan dit. Ik ga de sterren van de hemel dansen met Cassius, vandaag en volgende week ook!