***𝒪𝒴𝐿𝒜𝑀𝒜𝒴𝐼 𝒰𝒩𝒰𝒯𝑀𝒜𝒴𝐼𝒩***
-Hocam! Tam anlamadım da tekrar edebilir misiniz bu soruyu?
-Tabi Efe.
Yine anlatmaya başladı ama ben bir türlü anlamıyordum. Herkes çok şaşırdı, sınıfın en zekilerinden olan ben nedense matematikte ufak bir problemi anlamıyordum.
Kafam çok dağınıktı, odağımı bir türlü derse yönlendiremiyordum. Neden mi? Bir önceki gün farklı farklı bir sınıfta olan arkadaşımı görmeye gittim. Gitmez olaydım. Hafif kahverengi çoğunlukla sarıya çalan saçlı, açık kahve rengi gözlü, zayıf ama yapılı bir kız bana doğru gülümseyerek geldi, yanımdaki arkadaşıma:
-Selam Mert, bu da kim?
Mert:
-Benim en yakın arkadaşım Efe.
-Tanışalım o zaman Efe, ben Masal, memnun oldum.
-Ben de memnun oldum.
Kız çok durmadan utangaç tavırlarla sınıftan çıktı. İsmi gibi masal gibi bir kızdı. Beni yakından tanıyan Mert'de hemen anladı tabi benim kıza tutulduğumu.
-Eee kanka...
-Ne eeesi?
-Kızı diyorum, sevmiş gibisin.
-Ya bırak oğlum ben mi?
-Tabi sen, kıza aşık aşık bakan ben değildim herhalde.
Daha ilk günden söylemek istemiyordum, onun için geçiştirdim.
-Boşver kanka, O bana bakmaz.
-Onda da bir şeyler var ki geldi senle tanışmak istedi.
-Yok bee.
dedim ve geçiştirdim.
O gece o hep aklımda kaldı.
Tabi bu gün de onun sayesinde derse odaklanamıyorum.
Sonra da olacağı gibi O hep aklımda.
Eveeet, ilk bölüm geldi. Biliyorum çok hızlı bir giriş oldu ama hayat da yerinde durmuyor ki :)
Oylamayı unutmayın.
Seviliyorsunuz...
