unutulan, nomin

21

---
bu bölüm flashback değil :"
vaktim olsa fici daha çok genişletebilirim
ama bu bölümü yazdığım tarih 7 eylül yarın
8 eylülde dershaneye başlayacağım uzatamam
maaalesef :"
---

"Annem hep böyle miydi Jeno?"

Yatakta dönüp Jeno ile yüz yüze geldiğimde bu soruyu sormama şaşırıyor gibi gözüküyordu.

"Annen ile aranda olan hiç bir şeyi anlatmazdın. Sanırım hepsi beni üzebilecek şeyler diye söylemiyordun. Yüzünden o gün annene gittiğini anlıyordum. Annem de bende sana aile gibi olmaya çalışıyorduk ama ikimizde biliyorduk aileni özlediğini. Sana istersen gitmeni söylemiştim ama sen bir kere olsun beni bırakmadın Jaem."

Eli saçlarımdayken fısıldayarak konuşuyordu.

"Hatta bir keresinde çok büyük kavga etmiştik. Evet, senden hoşlanıyordum ama senden ayrılmak o zaman benim için dünyanın sonu değildi. Neyse, işte kavga ettiğimiz gün üzülmene dayanamadığımdan gitmeni beni unutmanı söyledim. Çünkü seni sonsuza kadar mutlu edemeyebilirdim. Sonra bunu söylediğim için sinirlenip suratıma yumruk yapıştırdın."

Yatakta bir anda fırlayıp şaşırmış, sonra Jeno'nun geri yatırmasıyla onu izlemiştim.

"Bana "seni unutabilseydim homofobik annem olduğunu bile bile seni sokakta öper miyim?" demiştin. Ama bağırarak, annem bile seni öyle görünce odasına geçmişti. Sonra bana tekrar yumruk atacakken seni öpmüştüm. Çünkü bir kez daha yumruk yersem çenem kopacaktı."

Kıkırdamış sonra da kendine çekmişti beni.

"Tabii sonrası daha güzel oldu demek isterdim tabii ama, sonra benden uzaklaşıp bu sefer "1000 kere hafızamı kaybetsem, yine dönüp dolaşıp seni seveceğim" demiştin. Ben bu söze inanarak peşine koştum. Biliyorum hâlâ emin değilsin bir çok şeyden. Ama biz bu gördüğün Jeno ve Jaem'den her zaman daha fazlası olduk. Belki en güzel anılarımızı hatırlayamazsın ama, daha güzellerini biriktireceğiz bu yüzden üzülme. Sen değişmedin, ben değişmedim. Üzülme olur mu?"

Boştaki eliyle yüzümü severken gülümsemiştim.

"Jeno, iyi geceler."

Dudağını öpüp geri çekilmiş sonra da kollarımı ona dolamıştım. Aklımda tek tük anı vardı, Jeno'nun annesini hatırlamıyordum ve Jeno'nun dediğine göre de sabah kurabiyeler aldığımı hatırlamıyordum doğal olarak.

"Bende sana soru soracağım Jaemin."

Onu dinlediğimi belirtmek adına ona döndüğümde Jeno da bana bakmıştı.

"Yaşanmışlıklar vardı, ama sen beni hatırlamıyordun nasıl inandın bana? Ben yerinde olsaydım çıldırırdım."

"Çünkü aşk var Jeno aramızda aşk vardı, sanki diğer yarım senmişsin de beni tamamlıyor gibiydin. Sanki ben bir parçası eksik yapboz parçadıydım da sen beni tamamlayan o eksik yapboz parçasıydın. 2 gece full düşündüm. Yaşadığım bu yaşamda eksiklerim vardı. Mutlu değildim, ama buraya hafızamı kaybettikten sonra ilk gelişimde yabancılamadım. Bahçeye girerken kapı kulpunu aramadım. Nereye nasıl gireceğimden emindim de aynı zamanda. İlk değildi yani, bahçeye girerken beni bu eve getirdiğin gün bile geldi aklıma."

"O zaman ağlamıştın, mutluluktan."

Jeno dalga geçmeye yeltenecekken ona sırtımı dönmüş yorganu çekmiştim üzerime.

"Olabilir öyle şeyler, lisedeydim o zaman."

Hızlıca bir şeyler söylemiş sonra da hemen gözlerimi yummuştum.

----
Günaydın, sınavım var şans
dileyin bal küplerim :")