The Bachelor's Series III- CRAIG (Man Of My Dreams)

CHAPTER 4

She can't stop herself but to smile. Ahh, she's crazy. Kanina lang ay inis na inis siya. But how come she suddenly changed her mood? Why she suddenly felt great nang makita itong sumusuko?

Awtomatiko siyang napapikit nang pumihit ang pinto.

"You can't fool me this time. Dinner is ready",may labag sa boses nito habang nagsasalita. Hindi yata nito matanggap ang pagkakatalo at naging tagaluto pa niya.

"I'm coming", may pag - aasar na sagot niya saka lihim na humalakhak. Hindi naman talaga masama ang ugali nito. Sadya lang talagang may dahilan kung bakit ito naiinis sa kanya.

Naabutan niya itong naghahanda ng mga plato. Ibig sabihin sabay na naman silang kakain. Tumikhim siya para kunin ang atensyon nito.

"I know it's a bit too late. But I'm sorry about the paintings and drawings", malumanay niyang wika. "It's my fault--

"Atleast you admit that it's your fault. Then ikaw pa itong may ganang mainis sa akin!"

"Excuse me!" Nameywang pa siya. "I have all the reason to hate you. You stole the most important thing from me."

"Important thing? Your sketchpad?"

"Of course not!" Namumulang wika niya. Bakit ba nauwi na naman sa pagtatalo ang balak niyang mag-offer ng peace offering dito?

"You know what. I'm taking it back. Hindi na ako hihingi ng pasensya sayo dahil patas na tayo",pagsusuplada na naman niya.

"Patas? C'mon, stop with the nonsense. Alam natin pareho na sa ating dalawa ako ang argabyado!"
Hindi patatalong sagot nito. Kung makipagpalitan ito ng salita para itong hindi doctor.

"Mas argabyado ako. You stole my first kiss!"
Natigilan ito at saglit na napatitig sa kanya. Siya naman ay agad na umiwas ng tingin at walang pakundangang naupo sa hapag.

"Kumain na tayo", sambit niya sabay lagay ng pagkain sa kanyang plato. Nawindang ba ito sa sinabi niya at hindi na ito nakapagsalita? Natapos na lang siyang kumain ay nanatili pa rin itong nakatayo at kunot ang noong nakatingin sa kanya.

Inis niyang pinagalitan ang sarili habang nakatingin sa salamin sa loob ng banyo. Why she talk so nonstop when he's around? Defense mechanism ba niya iyon para pagtakpan ang pagkaligalig ng kanyang puso? Mabilis siyang naghilamos para bumalik sa katinuan ang isip.
Napakunot ang kanyang noo nang makarinig ng ilang katok mula sa labas.
Ano na naman kaya ang kailangan nito? Mabilis niyang pinunasan ang mukha at nilabas ito.

"Bakit?" Agad niyang tanong.

"I need some pillows", blangko ang expression ng mukha nito. Hindi niya tuloy matukoy kung ano ang tumatakbo sa isip ng binata. "And blanket too."

"But there's only one blanket in this room", mabilis na angal niya.

"And that's mine." Nagsigalawan pa ang mga bagang nito. Mababa lang ang boses nito ngunit hindi pa rin niya masaming maayos ang paraan ng pananalita nito. Marahil civil lang talaga ito sa kanya dahil wala itong ibang choice kundi pakitunguhan siya ngayong gabi.

"Mr Hidalgo...."

"Craig. Call me Craig. I feel so old when my surname comes from your mouth."

Tumikhim siya. Konting pasensya.
Patience Halsey. Remember, malakas ang ulan sa labas!

"Ahm, Craig. Yun nga. Iisa lang ang kumot dito. At alam ko sayo to'. Alam kong gentleman ka and you will let me use your blanket."

"I know I am. I even let you used my room kahit labag sa loob ko. And for your information, I don't want to freeze in cold. A heavy rain outside made the whole house more cooler. Anong gusto mong mangyari?"