~ALTIZLAR~(DÜZENLENİYOR)

Komşu

Selam

İyi okumalar:)

Yorum ve vote atmayı unutmayın

Gözlerimi aralamamla tekrar aynı yerde yatıyordum. Gözlerimi odada gezdirdim. Adar yoktu sadece. Hepsi burdaydı. Kaç gündür benim yüzümden yaşadıkları gerçekten kötü şeylerdi.

"Özür dilerim" boğazım kuruduğu için sesim kısık çıkmıştı. Yanımdaki sandalyede olan annem su şişesinin ağını açtı . Yanında oturan babam ise beni doğrulttu . Evet artık içimden onlara böyle seslenmek karar verdim . Çünkü benim yüzümden 2 gündür çok yorulmuşlardı. Ve bana gerçekten değer veriyorlardı. Annem suyu bana içirmişti.

"Asıl biz özür dileriz kızım bizim yüzümüzden yaşadıklarına bak gitmek istersen an-" bu sefer ona sıkıca sarılan bendim.

Artık güzel ve sakin bir hayatım olsun istiyordum. Annemin ağladığını farkettigimde bende kulağına doğru

"Hayatımda gördüğüm en güçlü ve iyi annesiniz ilk defa değer gördüğümü hissediyorum . Size ne kadar teşekkür etsem az iyiki varsınız " diye fısıldadım ama galiba çoğu kişi duymuştu.

Annem daha da ağlamaya başlamıştı. Bu sefer ben gözyaşlarını sildim ve yanağına bir öpücük kondurdum. Oda benim saçlarımı koklayıp üstüne bir öpücük kondurdu.

"Bizde senin uyanmanı bekliyorduk kızım. Belki rahatsız olursun diye uyandıramadık. Ben çıkış işlemlerini hallediyim. " Babamın çıkması ile Ateş abi yanıma gelip beni kucağına alacakken kafamı olumsuz anlamda salladım.

"Kendim yür-"

"Hayır yürüyemezsin"

"Yürüyebilirim"

"Tamam " kollarını bağlayıp beni izlemeye başladı.

Anneme döndüm ve koluna girip ayaklandım. Zar zor yürüyordum ki havalanmam ile ufak bir çığlık koptu ağzımdan. Annem bize gülümsüyordu. Anne kızını kaçırıyorlar sen gülüyorsun ama oldu mu şimdi ?

"Napıyorsun ya"

"Sessiz ol ve gözlerini kapat güzelim" Bana güzelim mi demişti.

Ben düştüm yalnız kim düşmez ki? Bugün kaç kere uyudum bilmiyorum ama Ateş abimin göğsüne kafamı koydum ve yavaşça gene gözlerim kapandı .