Bakudeku +18 TAMAMLANDI

deliriyor mu?

Çok uykuluyum sizin için uyumayip bölüm yazıyorum asklar. Hatam olursa kb

En son ne yazdığımı unuttum lan

Kahve yaptım uykum açılsın diye
                   __________________

Deku?!

Önümdeydi karşımda duruyordu.

Katsuki: İzuku...

Ona deku demeye dilim varmamisti. Deku dediğim zamanlarda ona zorbalık yapıyordum. Belkide o yüzden gelmemiştir yanıma, eğer ona İzuku dersem kalır mı?

Gidiyordu.

Peşinden koşmaya başladım. Kalabalığın arasından sıyrılıyordum.

Katsuki: İZUKU!

Herkes bana bakıyordu. Kameralar bana dönmüştü. İnsanlar anlamsız bir biçimde bana bakıyordu.

Katsuki: BEKLE! İZUKU!

Etraftaki insanlara çarpıyordum. Onları umursamadan koşmaya devam ettim. Sonunda kalabalığın içinden çıktım.

İzuku koşmaya devam ediyordu. Bir ara sokağa girene kadar kovaladim.

Katsuki: İZUKU!

Delirmiş bir şekilde etrafa bakıyordum.

Çöp poşetlerini iteklemeye başladım. Kolileri devirdim. Her yere baktım.

Yoktu.

Nefes nefese yere çöktüm.

Yakamı tuttum ve kafama kadar çektim. Dünyadan tamamen soyutlanmak istedim.

Nefesim biraz sakinleşmişti. Ayağa kalktım ve dağıttığım ara sokağa göz gezdirdim.

Taki omzumda bir el hissedene kadar.

Hızla arkamı döndüm.

Katsuki: İzuku?

Denki: iyi misin?!

Kirishima arkadan hızla ara sokağa girdi.

Kirishima: bakubro noldu?!?!

Katsuki: ...

Buda ne şimdi.

**************

Doktor: Bu tarz şeylerin olması normal

Katsuki: bunca yıl sonra mı?

Doktor: sizi bir şey tetiklemis olabilir...

Masanın üzerindeki yazılmış reçeteyi aldim ve odadan çıktım. 

Katsuki: tch...

Televizyonda yine haberler vardı.

Haber: ünlü proheronun kendini kaybettiği o görüntüler...

Binadan dışarı çıktım ve eczaneye gittim.

Reçeteyi uzattım.

Dükkanda kiler benim hakkımda konuşuyordu.

Takmayip ilaçları aldım ve çıktım.

*********

Eve girince klasik dağınıklık ile karşılaşmayı bekliyordum ki ortalik topluydu.

Katsuki: kirishima? Denki?

Tch onlara anahtar vermemeliydim.

Elimdeki ilaçlarla birlikte odama girdim.

Kapıyı açınca gördüğüm manzara beni şoka uğrattı.

Katsuki: İzuku?

Yine halisilasyon görüyordum.

Gözlerim dolarak konuştum.

Katsuki: bu kadar gerçekçi olmak zorunda mısın?

İzuku ayağa kalktı ve bana sarıldı.

İzuku: yanındayım... Ağlama. O ilaçlara da ihtiyacın yok. Delirmedin kacchan

Kafamı öptü. Eğer ilaçları ictigimde İzuku gidecek ise istemiyorum.

Katsuki: içtiğim zaman gidecek misin?

İzuku: seni asla yalnız bırakmayacağım kacchan

Kafamı onun boynuna gömdüm.

Kokusundan eser kalmamıştı. Artık sadece toprak kokuyordu.

Katsuki: neden toprak kokuyorsun?

İzuku: kalacak yerim yok. Yere yatıyorum bazen...

Katsuki: neden onca yıl sonra geldin

İzuku: benden alabildikleri herşeyi aldılar. Kirli işler yaptırttilar. Ama umrumda değil. Sen hayattasin

Saçımı öptü ve konuşmaya devam etti.

İzuku: ama korkma artık tehdit edemezler.

Bedenim ağırlaşıyordu. Kendimi izuku'nun kollarina bıraktım.

Son hatırladığım şey ağır toprak kokusu ve izuku'nun düşmemem için belimden sıkıca tutması...