Bakudeku +18 TAMAMLANDI

en uzun bölüm glb

*Katsuki'nin gözünden*

Mitsuki: kravatını bağlayamadın mı?

Yanıma gelip kravatımı bağladı.

Mitsuki: hadi gidelim

Elimi tuttu ve beni dışarıya çıkarttı.

Merdivenlerden inerken aklıma anılarımız geliyordu.

Kapıda babam arabayla bizi bekliyordu. Arabaya bindik ve yola çıktık.

*******

Arabadan inince İnko'yu gördük. Herkes ağlıyordu. Annem direk İnko'nun yanına gitti.

Onlara aldırmadan. İlerlemeye devam ettim ve dizlerimin üzerine oturdum.

Onun için bı tütsü yaktım ve dua etmeye başladım.

Duam bitince ayağa kalktım ve onun yanına gittim.

Katsuki: *Kısık bı sesle* çok güzel görüyorsun... Deku

Sanki cevap verebilecek miş gibi bekledim.

Katsuki: bu beyazları biz evlenirken giymeni tercih ederdim...

Elimi yüzüne attım. Çok soğuktu.

Katsuki: yüzünü düzeltmeyi başarmışlar...

Yanaklarını okşadım.

Omzumda bir el hissettim.

Kirishima: bakugou tören başlıyor

Kirishima ana salona doğru ilerlemeye başladı. Deku'ya son bir bakış atıp kirishima'yı takip etmeye başladım.

Salona girince herkes bize baktı. Rahatsız ediciydi ama kavga çıkaracak durumda değilim.

Yerime geçtim.

(Konuşan kişinin kim olucagini bilemedim bende papaz yazdım)

Papaz: bugün burada Midoriya İzuku'nun cenazesi için toplandık.

Ağlama sesleri geliyordu

Papaz: kahramanımız bir çok savaşta yer aldı ve çoğunluğunu kazandı.

Yanındaki adamın tuttuğu yastığın üzerinden bı madalya aldı.

Papaz: insanlığımızı kurtarma da büyük bı rol sahibiydi. Bu madalya üzerinde adı yazıyor. Diğer ölen kahramanların madalyalarinin yanına asılacak ve onurla anılacak.

Herkes çok sessizdi.

Papaz kürsüden indi ve inko kürsüye çıktı.

İnko: izuku bı kahraman olmak istemişti. Bense onun ölmesinden korkup işlerine köstek oluyordum.

Elini ağzına götürdü. Kafasını biraz öne eğdi.

Bir süre sonra kafasını kaldırdı ve elini ağzından çekti

İnko: haklıydım. Öleceğini biliyordum... Umarım gittiği yerde mutludur. Bu saatten sonra sadece... Onurlu öldüğü için...

İnko kürsüden indi. Annem yanına gitti ve onu yerine otuturdu.

Sıra bendeydi.

Kürsüye çıktım. Herkes bana bakıyordu.

Katsuki: o benim yüzümden öldü. Ben... Eğer birazcık daha erken fark etseydim kaçırıldığını. O zaman... Kurtarabilirdim...

Gözlerimden yaşlar süzülüyordu. Sesim iyice inceldi. Konuşmam zorlaşıyordu.

Katsuki: iyi bir insandı, iyi bir kahramandı ve... Ve 1 numaralı kahraman olmayı... Hak ediyordu