left In The Dark[Complete]

-7-

°Unicode version°

*ဂျိန်း!*

ဂျိန်းခနဲမြည်သံပေး၍ပိတ်ကျသွားသည့်အချုပ်ကားနောက်ခန်းတံခါးနှစ်ချပ်ဟာပိပိရိရိ။ခဏအကြာငြိမ့်ခနဲဖြစ်သွားတာမို့ကားမောင်းထွက်ပြီမှန်းသိလိုက်ရတယ်။ကားအတွင်းအလုံပိတ်ထားသလိုဖြစ်နေပေမဲ့ကွာဟနေသည့်တံခါးကြားကနေကြမ်းခင်းစီအလင်းသဲဲ့သဲ့ဖြာကျနေသည်ကကွက်တိကွက်ကြား။

မိမိဘယ်ဘက်လက်ကောက်ဝတ်နှင့်babyညာဘက်လက်ကောက်ဝတ်အားချိတ်ဆက်ထားသည့်လက်ထိပ်စီအကြည့်ပို့လိုက်ရင်းရှောင်းကျန့်မှာ နီဆွေးနေသည့်မျက်လုံးတွေနဲ့မအက်စပ်စွာနှုတ်ခမ်းပါးကပြုံးယောင်သမ်းနေခဲ့တယ်။

"ဒီလောက်!...ဒီလောက်ထိချစ်ဖို့လိုတယ်လို့ကိုယ်ပြောမိခဲ့သလားbaby!..."

အဖြတ်အတောက်မမှန်သည့်မေးခွန်းမမည်သောသူ့အမေးအားbabyကတစုံတရာမတုံ့ပြန်ပါပဲနဘေးကနေပြုံး၍သာကြည့်နေတယ်။မချစ်ပဲမနေနိုင်စွာပီတိတွေလျှံကျလာခြင်းနဲ့အတူနဘေးကbabyကိုယ်လေးကိုဆက်ခနဲဆွဲဖက်ပစ်လိုက်တယ်။အင့်ခနဲအသံပိစိနဲ့လက်ကောက်ဝတ်တွေထက်ကလက်ထိပ်သံကချွင်ခနဲ။

"ကျွန်​တော့်ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလား ရှောင်း!..."

လွတ်နေတဲ့လက်တစ်ဖက်နဲ့သူ့ကျောပြင်ကိုဖွဖွပွတ်သပ်ရင်းမေးလာသည့်babyပုံစံကနဲနဲလေးမှသိမ်ငယ်ဟန်မရှိ။သူ့ရင်ခွင်ငွေ့လှုံ့ပြီး သူပုခုံးထက်သာကမ္ဘာတည်မည်ကိုသိနေသည်မို့ စိတ်ဆိုးရမှာလည်းခက်ခက်။

"ဘာလို့ ခုလိုလုပ်ရတာလဲကွာ!..."

ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်လွတ်လပ်ပေါ့ပါးစွာဖြတ်သန်းရမည့်အချိန်တွေအစား တံတိုင်းအကာအရံတွေကြားသူနဲ့အတူကြံ့ကြံ့ခံရန်ရွေးခဲ့သည့်babyကြောင့်သူ့မှာယူကျုံ့းမရစွာနှမြောတသသ။နစ်မြုပ်ရမည့်အဖြေကတစ်ခုတည်းရှိတာသိသိနှင့်ဘာလို့လဲဆိုတာကိုသာအကြိမ်ကြိမ်မေးနေမိတယ်။

"တကယ်ပဲမသိလို့မေးတာလား!..."

ဘောက်ဆက်ဆက်ပြန်မေးရင်းရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်ပုခုံးကိုပစ်မှီလာတယ်။လွန်လွန်ကျူးကျူးမေးဖျားကိုပါမော့နမ်းလာသည်မို့ရိပေါ်ပါးမို့မို့ကိုသာတယုတယအုံ့ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ဝမ်းနည်းဝမ်းသာ ဟိုရွေ့သည်ရွေ့ဖြစ်နေသည့်သူ့မျက်လုံးအိမ်တွေကိုငေးစိုက်ကြည့်ရင်း babyဖွင့်ဟလာသည်ကရယ်သွမ်းသွမ်းဖြင့်...