55-RUHA SİNEN KANLI ACI (yeni bölüm)

12.8K 522 140
                                    

Bir tel kopar, ahenk ebediyen kesilir

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Bir tel kopar, ahenk ebediyen kesilir.'

Yahya Kemal BEYATLI

'Baharıma kış geldi aniden, yeşeremedim bu sene...'

Sezen aksu-Üşüdüm
Cem Adrian-Keskin
Cem Adrian-Kül
Leyla The Band-Yokluğunda

🔥

Bazen bazı anlara, bazı hislere tercüman olacak bir kelime bulamazsınız. Tutulup kalmak deyin, ne bileyim donakalmak deyin buna isterseniz. Ama ne derseniz deyin tanımı yoktur. Yapılamayacaktır.

Ve sözlükte tanımı yapılmayan her kelime, her his, her an bir acı olup batar zihninize. Zihin acı çekerken ruh kıvranır, ruh kıvranırken kalp yanıp tutuşur. Bu yanıp tutuşmaya ise hiçbir soğuk fayda etmez. Aksine soğuk daha da harlar acıyı.

Işte acının en harlandığı, bedenimi, ruhumu, aklımı kavurmayı geç kül ettiği bir andaydım. Tek bildiğim buydu. Tek hissettiğim, tek fark ettiğim. Soğuk bir hava vardı dışarıda. Hatta o güzelim güneşli havalardan bir anda böyle soğuk bir havaya geçince donuyorum bile diyebilirdiniz. Gerçi benim hissettiğim havanın soğukluğu muydu tam emin değildim. Çünkü soğuk benim zihnimdeydi. Ve zihnime işleyen soğuk beni artık hissizleştirmişti.

Moraran parmak uçlarım hissiyatını kaybetmek üzereyken hafifçe kıpırdatmaya çalıştım. Cılız bir çabaydı sadece. Hissetmesem de parmaklarımın arasında duran şey derimi yaktı, parmak uçlarımı parçaladı adeta. Canım fazlasıyla yanarken sol gözümden süzülen bir damla yaş eşlik etti acıma. Yanağımdan süzüldü ve hissizleşen parmaklarımın arasında duran kar beyazı minik patiklerin üzerine düştü.

Işte o an canım biraz daha fazla sızladı.

Sızlayan canım nefesimi keserken nefes alabilmek adına kapkara bulutların çevrelediği gökyüzüne çevirdim bakışlarımı. Içim gibi, ruhum gibi, kaderim gibi kapkara olan kasvetli bulutlara baktım uzun uzun.

Ben, acım ve çaresizliğim gökyüzüne uzun uzun bakarken bir koku dağıttı tüm dikkatimi. Tüm hücrelerime hızla işlerken aynı anda içimde yanan ateş daha büyük bir acıyla harlandı. Işte dedim o noktada, işte şimdi acı tüm hücrelerimde...

"Elif al."

Bakışları yerde küçük kızın. Kadife kahverengi koltuklardan sarkıttığı, demin koşarken bir teki ayağından çıkıp giden patiğine bakıyor buraya oturduğundan beri. Türbe yeşili bu patikleri babaannesi örmüştü kendisine geçen bayram. Öyle her zaman giymezdi. Kıyamazdı. Ama üşür diye eve gelen teyzelerden biri geçiriverdi ayağına. 

ATEŞTEN DÜĞÜM(KİTAP OLDU)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin