"ချစ်တယ် စီနီယာဟီဆွန်းကိုချစ်လို့
ကျွန်တော့်အချစ်ကိုလက်ခံပေးပါ"ကျောင်းထမင်းစားဟောခန်းကျယ်ကြီးတွင်
အစ်ကို့ကို ချစ်ရေးဆိုနေသောကောင်လေး။
အကိုက မအံ့သြသလို ထိုကောင်လေးပြောတာကို
သာဆက်နားထောင်နေသည်။ အလယ်တန်းနှင့်အထက်တန်းရှိကျောင်းသားဆုံရာအချိန်မို့ အကုန်လုံးရဲ့အကြည့်တွေကအကိုနဲ့ထိုကောင်လေးဆီမှာသာ။
ဒီလိုအခြေအနေမျိုးတွေဆောင်ဟွန်းကြုံနေကျပါ။
အကိုဟာကျောင်းမှာ နာမည်ကြီးဆုံးကျောင်းသားဖြစ်သည့်အလျောက် အကို့ကိုသဘောကျတွဲချင်တဲ့သူတွေကများသည်။ ယောကျ်ားမရွေး မိန်းမမရွေးအကို့ကိုဖွင့်ပြောကြစမြဲပင်။ ထိုအခါတိုင်းအစ်ကိုကငြင်းလွှတ်မြဲမို့ ဆောင်ဟွန်း စိတ်အေးရသည်။ ငြင်းတောင်မငြင်းပဲ ထိုချစ်ရေးဆိုစကားတို့ကိုနားမထောင်ပဲ အမြဲတမ်းဆောင်ဟွန်းဆီသာလာစမြဲပင်။ အကို့ကို သူများဆီမှာလုယူမခံချင်တာ ညီတစ်ယောက်မှာရှိသင့်တဲ့အတ္တပေလား။ Sunghoonသိတာကတော့ သူ့ဆီကအကို့ကိုလုသွားမှာကြောက်သည်။ အကိုက သူ့ထက်တခြားတစ်ယောက်ကိုပိုချစ်သွားမှာကြောက်သည်။ ငယ်စဥ်ကတည်းကမိဘမရှိခဲ့တော့ အကို့ကိုတွေ့ချိန် ဘဝမှာပထမဆုံးတွယ်တာမိသူကအကိုမို့ သူကြောက်နေတာဖြစ်မှာပါ။အကိုက ခါတိုင်းလိုရှောင်ဖယ်မသွားပဲ
ထိုကောင်လေးပြောတာကို ဆက်နားထောင်နေတာကိုမြင်ရတာ ရင်ပူလှသည်။ ညကတောင်းခဲ့သည့်ကတိကို ခုထိမပေးသေးတာလဲ Sunghoonရင်ထဲစိုးထိန့်နေမိပြီ။"စီနီယာ ဟီဆွန်းကျွန်တော့်အချစ်ကိုလက်ခံပေးပါ"
ဒုတိယံမိ ထိုကောင်လေးနှုတ်မှထွက်လာသောထိုစကား။ အကိုက ထိုကောင်လေးကိုကြည့်နေရာမှာ ဆောင်ဟွန်းရှိရာကိုလှမ်းကြည့်သည်။ ထို့နောက်မျက်ခုံးတစ်ဖက်ကိုပင့်ပြသည်။
ဘယ်လိုလဲ လက်ခံလိုက်ရမလားဆိုတဲ့စကားကို အကိုထုတ်မမေးလဲ ထိုအပြုအမူနဲ့တင်သိပါသည်။ စိတ်ထဲကအကြိမ်ကြိမ် လက်မခံဖို့ပြောနေမိပါသော်လည်း အပြင်လက်တွေ့ကမ္ဘာမှာတော့ အသံတို့ကို ဗလာနတ္ထိ။ လက်မခံပါနဲ့ ထိုစကားကိုပြောချင်ပေမယ့် တုန့်ဆိုင်းနေသည့် မိမိအတွက် အကို့ဆီကပြန်ရလိုက်သည်က မဲ့ပြုံးတစ်ခု။
YOU ARE READING
𝐖𝐇𝐄𝐑𝐄'𝐒 𝐌𝐘 𝐃𝐀𝐈𝐒𝐘?
Fanfictionဒေစီပန်းတွေကို ချစ်မယ် ဒေစီလိုဖြူစင်တဲ့မင်းကို မြတ်နိုးမယ် Own creation