ritual➳ nayeon+kyungsoo ✓

2/10

Ritüel yaptığımız günden beri olan her şeyin yanlış olduğunu kendi kendime tekrarlıyordum. Ritüel yanlıştı, ben ve Kyungsoo asla bir araya gelemeyecek iki yabancıydık ama aklıma bir kez şüphe tohumları düşmüştü ve onlardan kurtulamıyordum.

Sürekli olarak rüya aklıma geliyordu ve normalde Kyungsoo'yu görmediğim kadar görüyordum yada bilmiyorum rüya yüzünden artık daha çok dikkatimi çekiyordu onu görmek, bu yüzden artık teneffüslere daha az çıkıyordum ve ortak derslerimizde kafamı asla ondan yöne cevirmiyordum ama hayat bana karşı asla iyi değildi ve olmamıştı da.

Ritüelden tam olarak bir hafta sonda ingilizce öğretmenimiz iki kişilik grup ödevi vermişti,ki bu ödev verildiğinde ben okulda değildim, yani tüm arkadaşlarım gruplarını oluşturmuş ve bende dışarda kalmıştım, aynı benim gibi dışarda kalan diğer kişi ile grup olmak zorunda kalmıştım ve bu kişi kimdi tahmin edin.

Tabi ki Do Kyungsoo.

Ögretmenimizin günlerce peşinde koşmalarım ve ağlamalarım tabiki bir işe yaramamıştı, beni başından kovmuştu sadece. Koridordaki dolabıma kafamı yaslamış gözlerimi kapatmış duruyordum bazen kafamı geri çekip sertçe vurup bir beyin kanaması geçirip ölmeyi düşünüyordum ama sonra geçiyordu daha üniversite hayallerim vardı benim.

"Ağlamayı kes Nayeon, öyle yada böyle o çocukla ödevi yapacaksın" dedi Momo.

"İstemiyorum" dedim ağlar gibi bir sesle.

"Seni yemez ya" diyerek yakındı.

"Yani yamyam değildir ama katile benziyor" dedi Jennie ve bu dediğine karşılık hem ben hemde Momo ona kötü bir bakış attık.

"Süper moral veriyorsun kıza Jen" dedi Momo onda dirsegiyle vurarak. Jennie "ne var?" diyerek omuz silkti ve ben kafamı tekrar dolaba vurarak gözlerimi kapattım, belki böylece dururken ölürdüm bir anda.

"Ben gidiyorum Jongin bekliyor, öptüm" dedi ve gitti Jennie, ondan sonra Momo'da artık ayakta durmaktan ve benim iki saniyede bir ağlamalarımdan sıkılmış olmalı ki oda gitmişti, ben ise hala dolabıma yaşlı bir şekilde duruyordum.

"Hey! İm Nayeon sensin değil mi?" Gözlerimi açıp kafamı kaldırdım ve benimle konuşan o kişi ile göz göze geldim işte o an gerçekten hayatın benimle dalga geçtiğini düşündüm. hemen sonrasında düşünmeyi bıraktım.

"İng-" cümlesini bitirmesine izin vermedim ve korkuyla bir çığlık atarak arkamı dönüp koşmaya başladım.

HAYATIN BENİMLE CİDDİ SORUNLARI VARDI.