දුක සහ සතුට දෙකම එක ලෙස උරුම ජිවිතයක්...
"මට නං මේක තවත් ඉවසන් ඉන්න බැහැ... අනේ මගේ අයියේ ඔයා ගිය තැනකට දැන් නං මමත් එනවා....."
මම නමින් හසරැල්. මම ඇත්තටම තනි වෙච්ච කොල්ලෙක්. ඔව් මම තනි වෙච්ච කොල්ලෙක්.. අපේ පවුලේ ඉන්නේ අම්මයි, මමයි, අක්කයි, අප්පච්චියි... හැබැයි තවත් එක සාමාජිකයෙක් අපේ ගෙදර හිටියා. මගේ ආදරේ, මගේ රැකවරනේ, මගේ ජීවිතේම.. ඒ මගේ එකම අයියා.. මට වඩා අවුරුදු තුනක් වැඩිමල් උනත් අපි දෙන්න එකම වයසේ යාලුවෝ වගේ. ඒත් එයා අපිව මාස හතකට කලින් දාල ගියේ තවත් එක නොසැලකිලිමත් බීමත් රියදුරෙක් හින්ද.
මගේ අම්ම ඩොක්ටර් කෙනෙක්. අප්පච්චි ඉන්ජිනියර් කෙනෙක්. මගේ අක්කත් මට වඩා අවුරුදු දහයක් වැඩිමල් හින්ද එයත් දැන් ඉගෙනගෙන ඉවර වෙලා රස්සාවක් කරනවා. ඉතින් එයාල එයාලගේ වැඩත් එක්ක ඒ ලෝක වල හිර වෙලා. ඒක හින්ද හැම වෙලේම වගේ මම තනි වෙලා.මම තනි වෙන්න හේතුව ඕවම විතරක් නෙමෙයි, මම වෙන අයට වඩා වෙනස්. මගෙන් කෙල්ලෝ සීයකට වඩා යාලුවෙන්න අහල ඇති. හැබැයි මම එකකටවත් කැමති උනේ නැත්තේ මගේ හිත කවදාවත් කෙල්ලෙකුගේ හිතක් ලග නතර වෙන්න නැහැ කියල මම දන්න හින්ද. මගේ හිත කවද හරි නතර වෙන්නේ තවත් එක කොල්ලෙක් ලග කියල මේ ලෝකේ දැනගෙන හිටියේ මමයි මගේ අයියයි විතරයි.මම තාම ඒ ලෙවල් කරලා කැම්පස් යන්න බලාගෙන ඉන්නේ. ඉතින් මම ගෙදර තනියෙන්ම තමයි ගොඩක් වෙලාවට ඉන්නේ. මගේ එකම යාළුවා උන මගේ අයියත් මාව දාල ගියාට පස්සේ මම හැමවෙලේම වගේ ගෙදර තනියෙම... මට මේ තනිකම දරාගෙන ඉන්න බැහැ....
"මගේ පුංචි මල්ලි.. අයියට සමාවෙන්න ඔයාව මෙච්චර ඉක්මනට තනිකරලා ගියාට. එත් මගේ මල්ලි ඔයාට දැන්ම මගේ ලගට එන්න බැහැ පැටියෝ. ඇත්ත ඔයාට ඔයාගේ අයියා නැති උනා.. හැබැයි ඔයාට මේ ලෝකේ සහෝදර බැදීමකට එහා ගිය බැදීමකින් ඔයාගෙම වෙන අයියා කෙනෙක් ඔයාට ලැබෙනවා. ඒක හින්ද මගේ මල්ලි පටියට දැන්ම මගේ ලගට එන්න බැහැ...."
ඒ ඇහුනේ මගේ අයියගේ කටහඬ මම පොත් මේසෙන් ඔලුව තියාගෙන හිටපු හින්ද මම ඔලුව උස්සල බැලුව. කවුරුත් නැහැ. මම පිස්සෙක් වගේ මුළු ගේ පුරාම මගේ අයියව හෙව්වා. මට දැනගන්න ඕනේ උනා අයියා ඇයි මෙහෙම මාව දාල ගියේ කියල. ඇයි මට එහෙම කතාවක් දැන් කිව්වේ කියල. එත් මට අයියව හොයා ගන්න බැරි උනා.. මම එහෙම්ම කොට්ටේත් බදාගෙන අඬන ගමන් ඇදට පැන්නේ දැන් රෑ 10ත් පහු උනත් තාමත් මම ගෙදර තනියම හින්ද
