Falling into You✓

CHAPTER 10

Intrams

Wearing my white short shorts and a black crop top. Watching my best friend dancing. She's really a good dancer. Sumasabay ang indayog ng kanyang katawan sa musika. Ang kanyang paa ay ekspertong gumagawa ng mga hakbang. Ang kanyang malambot na katawan, aakalain mong walang buto.

"Hooooooohhhhh! Gooooo bes! Gooooo Jannica David! SRNHS! SRNHS! goooooooo bessssssss! Anggalingggggg mo!" I'm cheering my best friend.

She looked at me and smiled. Well, nasa unahan lang naman ako at may hawak na Canon Camera. Panay vedio ako rito. Panay rin ang kuha ko sa kanya. Dahil ipo-post niya daw sa IG niya, para sa mga followers daw.

"Hoaaaaahhhhhhhhhhhhhh! Goooooooooooooooo! Jannnnnnnnnnn! Aylabyouuuuuuuuu besssss!!!!!! Anggggg gallllllinnnnggggggg mooooooooo!" Sigaw ko.

Pag ako namaos dito. Bahala na! Atleast na cheer ko ang kaibigan ko. Iyon ang importanti.

Sigawan ng sigawan ang maririnig mo rito. SRNHS sigaw ng karamihan. Pero hindi rin papatalo ang sigaw ng TIS. Nang sa wakas ay natapos na ang makabagbag damdaming competitiong iyon.

Lumapit ako sa kaibigan ko at yumakap.

"Ang galing mo, Bes. I'm sure panalo na kayo" I said while hugging her.

She tap my shoulder, ops. She can't breathe. Kakatapos niya lang pala mag perform. She's panting.

"Let's go bes, bukas daw iia-annouce ang Lahat ng nanalo. Let's go to our Campus," she said.

I nodded and walk. I put my hand on her shoulder as we walk on their hallway.

As we reach the parking lot. Kaagad namang pinausad ang van nila Jann. Well, wala sina Mommy. Dahil kahapon lang daw ang pag judge nila. Bumisita lang rin daw sila para itanong kung bakit ako nasugatan. Tsk. Para don lang diba?

Pero I know they're just concerned about me. I love my parents so much.

As we reach our destination. Agad agad akong bumaba at ganon din si Jann. May laro pala ang babaero. They're game was move, ngayon ang laro Nila. 10:am.

"Teka teka-nagmamadali ka yata Bes? May pupuntahan kaba?" napalingon ako sa aking kaibigan.

"Yeah, Aldrin's game" sagot ko sabay lakad.

"Psh! Mukhang totohanan na yan ah? By the way support lang Naman ako always, kung saan ka masaya" hindi ko Narinig.

"What? I didn't heard you, Bes"

"Nothing, go. Baka mahuli ka sa laro ng boyfriend mo. Dito muna ako sa canteen, gutom na ako eh"

"Okay, sure ka? And correction fake boyfriend. Bye bes," I saw a glimpse of smile oh her lips.

What's that?

Instead of minding her smile I walk fast as I can. I don't want to be late. Gusto ko nandoon na ako bago magsimula ang game.

Bakit ba kasi ang layo ng basketball court namin? I look at my wrist watch. 5 minute's before 10! Omygad!

Hurry up, Chan! This time I run. I run fast.

After a million years of running I finally got there. Gadddd!

Agad akong bumasok sa-pero hindi ako makadaan! Maraming nakaharang! F*cking people on earth let me pass! Kahit anong hawi ko sa mga studyante hindi nila ako pinapadaan!