Arkadaşlar bu hafta biraz yoğun olduğumdan yeni bölüm çok geç geldi kusura bakmayın.Destekleriniz için çok teşekkürler.Bir hatam varsa yoruma yazarsanız sevinirim.Votelemeyi unutmayın.Şimdiden herşey için teşekkürler.
Şimdi kelimenin tam anlamıyla sıçmıştım. zaten şuan bulunduğum ortam buna çok müsait.Hemde fazlasıyla!
Ben bir işi doğru yapamayacak mıyım,illa başımı sürekli derde mi girecek?¿
Şimdi bunları bir kenara atıp nasıl buradan çıkacağımı düşünsem daha iyi olacak.Soyunma odasının boşalmasını beklersem eve çok geç kalacağım ve annemin sağır edici konuşmalarını saatlerce dinleyeceğim.Buna dayanamam. Şimdi dışarı çıksam ve beni görseler ismimi okulun ezikler listesine ilk sırasına yaldızlı bir şekilde yazacaklarına eminim.Hem Buğra'ya da rezil olmam cabası.Onuda geçtim Buğra elimdeki kramponunu gördüğünde çok kızacak ve beni hırsız yerine koyacak kramponu bir yere bırakıp kaçamam da. Kramponların kendi başına hareket edebileceğine ancak çocuklar inanabilir.Hemen buradan çıkmam gerektiği kesin.Ama nasıl?¿
İlk cesaretimi toplamalıyım.Başlamak bitirmenin yarısıdır değil mi?Aynı iğne olmak gibi olacak ve bitecek ama ilk önce başlamak gerek.Asıl zor olanı da zaten bu!
Beynim bedenime tuvaletin kilidini açmasını söylerken, bedenim dahada geriye çekilip saklanmaya devam edebilecekken kesin bir şekilde çıkmaya karar verdim.Kilidi usulca ses yapmamaya özen göstererek açarken bile çok heyecanlandım.Bu gün ne aksiyonlu geçmişti.Kalbim bu tempoya dayanabilir mi emin değilim.Kapıyı usulca araladığımda görebildiğim tek şey arkası dönük bir erkek siluetiydi o merak ettiğim lavabo benzeri şeyin önünde bir iki dakika durdu.Oraya tuvaletlerini nasıl yaptıklarını çözmüştüm.Bunu öğrenmem çokta gerekmiyordu.Ama istemsizce şahit olmuştum.Gördüğüm siluet hareketlenmiş ve sonra yere eğilmişti.Kalktığında elinde kramponun diğer tekini olduğunu tahmin ettiğim birşeyi aldı.Ben düşürdüğüm kramponunu tamamen unutmuşum.Herşey iyice sarpa sardı.
Etrafı iyice dinledikten sonra tuvaletlerde kimsenin olmadığına emin oldum.Kabuğundan başını gösteren kaplumbağa gibi kafamı dışarı çıkartım.En ufak seste ve tehlikede hemen kabuğuma çekilebilecektim.Yavaşça tuvalet kabinini terk ettim ve tuvaletin kapısından usulca içeriyi dinlemeye başladım.
Birden irkildim. Bu Buğra'nın sesiydi ve sesindeki o kızgınlığı rahatça anlayabiliyordum.Biraz daha dinledikten sonra.Seslerden anladığım kadarıyla bağırdığı kişide Batuhan olabilirdi.Buğra neden en yakın arkadaşına bağırsın?Bir sorun olmalı.
O siluetin kim olduğunu artık anladım.O Batuhan'dı.Arkadaşlıkları benim yüzümden bozulabilirdi.Dahada kötüsü Buğra futbol takımından atılabilir.Şimdi bunları düşünmemeliyim.Tek yapmam gereken sessizce bir fırsat bekleyerek buradan çıkmak.Elimden fazlası da gelmiyordu zaten.Tek yapabildiğim saklanmaktan başka bir şey değil.Aslında içerdeki tartışma tamda aradığım fırsat olabilir.Kimseye görünmeden buradan çıkabilirim.Hemen harekete geçmem ve hızlı olmam yeterde artar bile.İçerisinin kızışmasını biraz daha bekleyip hemen çıkacağım.
İşte o an gelmişti.Hızlıca dışarı çıktım ve etrafı kolaçan ederek dikkatlice kapıya doğru ilerledim.Şimdi en zor yere gelmiştim.İçinde 22 erkek olan soyunma odası.Burayı da geçince kurtulacaktım.Kavga şiddetini artırmıştı.Bu kolayca çıkabileceğim anlamına geliyor.Koridorun sonundan kafamı çıkarıp içeriyi izlemeye başladım.Gözlerim bayram ediyordu adeta.Buğra o kaslı vücuduyla ordaydı.Bir insana bağırmak,kızmak,kavga etmek bu kadar mı yakışır?¿ALLAH'IM SANA GELİYORUM.
İçerisini izlemeye izlemeye dalmışken birden soğuk bir elin ağzımı kapatmasıyla irkildim.Artık herşey bitmişti.
Yakalandım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bizim Masalımız (Askıda)
Roman pour AdolescentsBizim masalımız "Bir varmış,bir yokmuş" diye başlamadı "Hep vardı,ama hiç yoktu"diye başladı.
