KİNG OF THE OCEANS,HYUNİN

3-Güzel Şakaymış

Oy ve Yorum lütfen~

(3.kişi anlatımıyla)

Yataktan uyanma sesleri gelemeye başlayınca hepsi o tarafa dönmüştü.Jeongin henüz sadece uyanma tepkisi vermiş fakat tekrar aynı konumu alıp uyumaya devam etmişti.Hyunjin de sözüne devam etmişti.

"Devam ediyorum." Tekrar ilgiyi üstüne çekmiş ve devam etmişti.

"İşte ilginç olan kısımda orası Jeongin su yutmadı hatta Okyanus'a atladığın da sular sanki onu koruyormuş gibi etrafında döndü.Gerçekten çok garipti."

"Bu gerçekten garip." Changbin şoku atlatıp devam etti,sonuçta bir insan su da nefes alabildi ve buraya kadar geldi,ilk defa olan birşeydi en azından onlar böyle biliyordu.

"Yani su da nefes alabildi?" Felix'in sorusu ile Hyunjin kafa sallamış ardından Jeongin'in yanına gitmişti.

Yüzünü izlerken Jeongin yavaş yavaş gözlerini açmış ve tavana hafif göz gezdirmişti.Hepsi kafasına toplanmış ve onu yakından inceliyordu.

"Yine ölemedim? Eh bu kaçıncı ama." Jeongin'in ilk sözlerinin bu olmasını tabi ki de kimse beklemiyordu.

"Bu sefer de pahalı bir hastaneye mi getirmişler?" Etrafında ki bu kişileri tanımıyordu,o anlık hemşire ve doktor olduklarını düşündü.

Kolunda ki seruma bakmış ve hızlıca çıkarıp ayağa kalkmıştı,diğerleri ise daha demin kendini öldürmeye çalışan ama mucizevi bir şekilde kurtulan bu çocuğun hiçbir şey olmamış gibi kalkıp gitmeye çalışmasını izliyordu.Hyunjin kendine gelmiş ve tam kapıdan çıkmaya çalışan Jeongin'i içeri çekmişti.

O an ki refleks ile Jeongin'i kapı ve kendi arasına sıkıştırmıştı."Nereye gidiyorsun?"

Jeongin bu kadar yakın olunmasından hafifte olsa garip hissetmişti."İzin verirseniz,işim bitti serum falan aynen yaşıyorum oleyyy!" Sahteden sevinmiş ardından ciddi ve sinirli yüz ifadesiyle Hyunjin ve diğerlerine dönmüştü.Hyunjin de bu yakınlıktan etkilendiği için Jeongin konuşurken çekilmişti.

"Şimdi bırakırsanız eğer yarım kalmış bir işi tamamlamam gerek."

Bu sefer Seungmin kapının önüne geçip kilitlemişti.

"Ah..çekilsenize zaten işinizi yaptınız bakın yaşıyorum."

"Ne işi?"

"Siz doktor ve hemşire değil misiniz?" Jeongin hala sinirliydi.

"Hayır değiliz.Otur şuraya da anlatalım,bu gençler niye böyle?" Chan Seungmin'e destek olarak arkadan seslenmişti.

"Diyorum ki işim var kaç kere yarım kaldı o iş haberiniz var mı? ama bugün bitecek." Evet Jeongin kendini öldürmekten bahsediyordu.Daha önce tabi ki çokça denemişti ama her seferinde gözlerini hastane de açmıştı.

"Benim var." Hyunjin her şeyi biliyordu ama artık yardım edebilirdi,uzakta değildi.

Hyunjin Jeongin'in yanına gelerek uzun kollu kapşonlusunun kollarını sıyırmış ve izler oraya çıkmıştı.

"Bunları yaparken yanında görmesen de ben vardım." Joengin hızlıca kollarını kapatmış ancak görülmesi,gereken zaten görülmüştü.

Jeongin artık tutamadığı ağlamasını dışa vurmuş ve Hyunjin'e sertçe bağırmıştı.

"Neden durdurmadın o zaman?" Yani Jeongin içten içe durmak mı istiyordu?

Bu sefer Jeongin o anlar da yanında olan tek kişi olduğunu bildiği -şuan öğrendiği- Hyunjin'in göğsüne kafasını koymuştu.Birine ihtiyacı vardı ve bu en yakınında ki Hyunjin olmuştu.Hyunjin ise uzun zamandır yaralarını sarmak istediği kişiye hafifçe sarılmıştı.

Jeongin artık sakinleşmiş ve diğerlerini dinlemek için yatağa tekrar oturmuştu.

"Evet sizi dinliyorum."

"Jeongin öncelikle şu soruya cevap ver,bir sürü şey yapmışsın,ailen neden yardım almadı.Bu durumun psikologluk olduğunu biliyorsun?" Minho da Jeongin'e ısınmıştı ve herkesin aklında ki soruyu sormuştu.

"Gelecekte aldığım tedavi sınavlar da veya mülakatlar da karşıma çıkarmış,şimdi söylemeniz gereken şeylere geçebilir miyiz? Gitmek istiyorum da."

"İstesen de gidemezsin."

"Anlamadım."

"Çünkü denizin altındasın."

Jeongin kahkaha atmaya başlamıştı."Güzel şakaymış."

Hyunjin perdeyi açmış ve göstermişti.

Jeongin camın önüne geçmiş ve gülüşü solmuş,neler olduğunu anlamaya çalışıyordu.

"Siz kimsiniz? Benim burada ne işim var? Ölmeyi beceremediysem burada ne işim var?"

"Bir sakin ol." Felix yanına gelmiş ve gülümsemişti."Sana her şeyi anlatacağız ama sakin ol ve otur şuraya,söz sana zarar vermeyeceğiz."

Felix'in gülümsemesi ve sözleri ona güven vermiş ve tekrar aynı yerine yerleşmişti.