The Necromancer || Tłumaczenie tomarry

12

Bariery poinformowały Voldemorta, że został odwiedzony przez Barty'ego, z czego skrycie bardzo się ucieszył. Czarnoksiężnik nie chciał tego przyznać, ale spędził pół nocy, wiercąc się i kręcąc, nie mogąc pozbyć się z głowy obrazu Harry'ego Pottera i jego nieznanej magii. Nie po raz pierwszy Voldemort pomyślał, że wszystko byłoby o wiele łatwiejsze, gdyby Potter nie dorastał w tajemniczym świecie, gdzie nauczył się magii, która nie była znana nikomu w świecie czarodziejów, oprócz samego chłopaka

Nie po raz pierwszy tego dnia mężczyzna przeklinał tę przeklętą przepowiednię, która wciąż wisiała nad jego głową.

Voldemort przybył do swojego biura w tym samym czasie, co jego gość i pierwszą rzeczą, jaką Barty zrobił, było obdarzenie go ogromnym uśmiechem.

- Mam dla ciebie kilka ciekawych wspomnień do obejrzenia, mój Panie. - Barty w mgnieniu oka wyciągnął różdżkę i wyrwał z głowy trzy pasma srebrzystych wspomnień, które wrzucił do czekającej myślodsiewni.

Voldemort nic nie powiedział, tylko pochylił głowę i wkrótce znalazł się w holu wejściowym Hogwartu. Tam obserwował, jak Barty podchodzi do niewątpliwie uważnego Pottera, by nawiązać kontakt pod pretekstem bezpieczeństwa. Spotkanie trwało krótko, zanim pojawił się Severus, by zabrać Pottera na Pokątną.

Hmm... Być może nadszedł czas, aby wezwać Severusa i sprawdzić, co ma do powiedzenia na temat ich dawno zaginionego przeciwnika. Voldemort nie był głupcem i wiedział, że Severus zawarł z Dumbledore'em jakiś układ, aby pracować w Hogwarcie, a jednocześnie nie trafić do Azkabanu. Po zniknięciu Voldemorta, Igor Karkaroff podał wszystkie nazwiska pozostałych Śmierciożerców, wśród których był Severus Snape. Już z tego powodu Ministerstwo wrzuciłoby Severusa do więzienia, ale Dumbledore ochronił szpiega Voldemorta. A czarnoksiężnik aż za dobrze rozumiał, że takie przysługi ze strony starego człowieka mają swoją cenę.

Na razie Dumbledore nie miał żadnych dowodów na powrót Voldemorta. Wiedział jedynie, że Quirrell pozbył się Kamienia Filozoficznego. Starzec prawdopodobnie miał swoje podejrzenia, ale nie miał dowodów, które mogłyby przekonać kogokolwiek innego i dlatego Voldemort mógł kontynuować swoje plany tak, jak chciał. Ale Severus, który mógłby powiedzieć Dumbledore'owi, że Voldemort powrócił, mógł zaprzepaścić tę szansę. Nie, Voldemort wiedział, że musi postępować ostrożnie, jeśli chodzi o jego krnąbrnego szpiega, ale doszedł do wniosku, że może zapewnić sobie prawdziwą lojalność Severusa, zmuszając go do złożenia Wieczystej Przysięgi.

Następne wspomnienie było o wiele ciekawsze.

Barty przechwycił Pottera w chwili, gdy ten wrócił do Hogwartu i zwabił go do swojego biura. Potter poszedł z łatwością, jego postawa była dość przyjemna, ale jego oczy były zawsze ostre, nawet jeśli niewiele mówił.

Ptak również stanowił punkt zainteresowania. Siedział bezpiecznie na ramieniu Pottera, jak można by wytresować ptaka domowego, ale jego oczy były tak samo bystre jak oczy Pottera, gdy rozglądał się po biurze Barty'ego.

Voldemort nie lubił ptaków, ani żadnych zwierząt domowych, które nie były wężami. Nagini wygrzewała się w ogrodzie zimowym, po tym jak Voldemort zabrał ją ze swojej kryjówki. Była inteligentna, niezależna i idealna. Nie mógł sobie wyobrazić, że kiedykolwiek będzie miał przy sobie ptaka, który nie jest sową oddelegowaną do zewnętrznej sowiarni.

I wtedy wspomnienie przybrało nieoczekiwany obrót.

Potter wyznał, że praktykował czarną magię, używał jej przez całe życie. Nie mógł nawet zrozumieć, dlaczego w świecie czarodziejów jest ona tak bardzo odrzucana.

Bicie serca Voldemorta wzrosło, podczas gdy jego umysł wirował od możliwości. W końcu najłatwiejszym sposobem na pozbycie się zagrożenia ze strony Pottera i przepowiedni było zwerbowanie tego człowieka na swoją stronę. A patrząc na to, zwerbowanie go pod sztandarem dekryminalizacji wszelkiej zakazanej magii może być łatwiejsze, niż się spodziewał.